[FIC] MIKA y BAS

“เห้ย จะเดินหนีทำไมวะ”

ฝรั่งร่างสูงถามคนตัวเล็กกว่าด้วยความสงสัย มิก้าเดินตามบาสเข้าห้องพักนักกีฬาหลังจบเกมส์ที่พวกเขาเพิ่งจะคว้าชัยชนะเหนือฮอนดูรัส 3 ประตูต่อ 1

“พี่อย่ามายุ่งกับผม”

บาสตอบเสียงเบา ตอนนี้รู้สึกสับสนกับความรู้สึกของตัวเอง

“เป็นอะไรของมันวะพี่”

เจเดินตามเข้ามาเห็นเหตุการณ์พอดีถามมิก้าอย่างสนใจ

“แต่ปล่อยมันไปเถอะ สงสัยมันจะโดนมาหนัก อารมณ์เลยไม่ค่อยดี”

เกมส์วันนี้หนักอยู่เหมือนกัน เขาเองก็โดนเตะหลายต่อหลายครั้ง ดีนะที่เขามีความว่องไวพอที่จะกระโดดหลบได้เกือบทุกครั้ง

“มันก็คุยกับคนอื่นนะโว้ย แต่ทำไมมันไม่ยอมพูดกับพี่ แถมยังเดินหนีอีก”

มิก้าไม่เข้าใจว่าเขาทำอะไรผิด หรือเขาเผลอทำอะไรผิดโดยที่ไม่รู้ตัว แล้วอะไรละ ที่เขาทำผิด?

“ปล่อยไปเถอะพี่ ผมว่ามันบ้าละ พี่ออกจะนิสัยดีไปช่วยบังมันจากไอ้ยักษ์นั่นยังไม่สำนึกอีก เฮ้อ คนเรา” เจพูดปลอบมิก้า

“เจ มึงมานี่เลย”

 ต้นเดินเขามาเห็นเจยืนคุยกับมิก้าพอดี

“ไปเสือกอะไรเรื่องของคนอื่น มึงมาคลายกล้ามเนื้อกับกูนี่”

ว่าแล้วต้นก็กอดคอกระชากลากถูเจเข้าไปในห้องอย่างสนิทสนม

มิก้ามองตามภาพนั้นไป ถึงกับอ๋อ ไอ้บาสมันคงกลัวกระแสคู่จิ้นนักบอลแน่ๆ เขารู้ดีว่ามีสาววายหลายคนที่จับตาดูพวกเขาทั้งสองคน (อันที่จริงก็ทั้งทีม) เขารู้เรื่องกระแสคู่จิ้นนี้มาตลอด และจุดเริ่มต้นการจิ้นคู่เขาและบาสก็คือวันที่โค้ชซิโก้ให้พวกเขาขี่หลังกัน ตอนนั้นเขาสนุกที่ได้แกล้ง ยิ่งบาสมันเป็นคนเงียบๆ เขายิ่งอยากเห็นมันแสดงอารมณ์ หรือสีหน้าท่าทางอะไรออกมาบ้าง เลยแกล้งกอดมั่ง จุ๊บแก้มมั่ง ไม่คิดว่าสาวๆ ที่ไปดูการซ้อมวันนั้นจะถ่ายรูปพวกนั้นมาจินตนาการอะไรกันต่อแบบนี้ แต่ตอนนั้นบาสมันก็ดูแฮปปี้ดีนี่หว่า

“มันเป็นบ้าอะไรวะ เรื่องแค่นี้”

มิก้าหงุดหงิดเหมือนกัน ที่อยู่ดีๆ ก็โดนโกรธเพราะเรื่องไร้สาระ เขาเตะกล่องขนมคริสปี้ครีมที่ร่วงอยู่กับพื้นเพื่อระบายอารมณ์ ทุกคนในทีมก็มีคู่จิ้นกันหมดไม่เห็นมีใครจะเป็นอะไร ดูอย่างเช่นคู่ไอ้เจไอ้ต้น สองคนนั้นมันก็ยังสนิทกันหมดเดิม แถมพวกมันยังขยันปั่นกระแสคู่จิ้นคู่ตัวเองอย่างสนุกอีกตั้งหาก แล้วไอ้บาสมัน....

“มิก้า ปุยส์วีดิโอคอลมาวะ เร็ววว” เสียงก้องตะโกนเรียกเขา ตอนนี้ทุกคนรวมถึงบาสรวมตัวกันอยู่ในห้องแต่งตัว โดยมีเจที่กำลังทำเสียงอ่อนเสียงหวานใส่จอไอแพดของตองอยู่

“เห้ยย ปุยส์ เราคิดถึงปุยส์มากนร้าา จุ้บ จุ้บ”

“เยอะไป เยอะไป”

ต้นผลักหัวเจ ออกจากหน้าจอไอแพดอย่างรวดเร็ว                                                                                              

“ฮ่าๆ คิดเถิงเหมือนกาน” ชัปปุยส์พูดไปหัวเราะไป

“ไอคอลมาแสดงความยินดี”

ชัปปุยส์บอกเพื่อนๆ ทุกคน น่าเสียดายที่ทัวร์นาเม้นนี้ไม่มีเขา แต่หัวเข่าของเขายังไม่หายดี ตอนนี้เลยขอบินกลับสวิสมาพักผ่อนก่อน

“เมลานีโกรธปะวะ เรื่องนั้นน่ะ” ตองถามชัปปุยส์อย่างอยากรู้ เรื่องกระแสคู่จิ้นนักบอลดังไปจนถึงหูแฟนสาวคนสวยของชัปปุยส์ถึงสวิสเซอร์แลนด์เลย /ไงละ พลังมโนของหญิงไทยไม่แพ้ชาติใดในโลก

“ไม่โกรธ แต่เธอบอกว่าอย่าให้พี่กอล์ฟเข้าใกล้ และก็อย่าปล่อยให้เจหอมแก้มอีก ฮ่าๆๆ” ชัปปุยส์พูดอย่างอารมณ์ดี

“เป็นไงละ แฟนคลับเมิงงง กูก็เสียวๆ อยู่ ไอ้ตังค์เป็นรูมเมทกูด้วยสิ”

ก้องพูดขึ้นเสียงดัง พร้อมกับหันไปมองหน้าตังค์อย่างขยักแขยง

“อะไรมึง มึงเลย ที่โพสต์รูปนั้นลงไอจี สาสส”

ตังค์หันไปด่าก้องทันควัน รูปที่พูดถึงนี้เป็นรูปคู่พวกเขานอนอยู่บนเตียง ขณะเปลือยท่อนบนอยู่ ชวนบรรดาสาววายจิ้นกันไปไกล

“น็อต ซีเรียส มันก็ตลกดี มันไม่ใช่เรื่องเจรงนิ”

ชัปปุยส์ดูไม่กังวลกับการโดนกระแสคู่จิ้นที่แฟนคลับพากันจินตนาการไปไกลลิบ

บาสนั่งฟังที่ชัปปุยส์พูดแล้วนึกตาม ใช่สิ มันไม่ใช่เรื่องจริง เขาไม่ได้เป็นเกย์นี่น่า เขาไม่ได้เป็นเกย์ เขาไม่ได้เป็นเกย์ เขาไม่ได้เป็นเกย์ เขาเลื่อนสายตาจากจอไอแพดขึ้นไปมองหน้ามิก้า ด้วยสายตาหวาดๆ ประมาณว่าขอโทษนะพี่

มิก้าจ้องตากลับมา ประมาณว่า บาสมึงนี่ปัญญาอ่อนจริงๆสาสสส

พอถึงที่พัก ทุกคนก็แยกย้ายกันไปพักห้องใครห้องมัน บาสและมิก้าเดินตรงไปยังห้องของตัวเอง

“ขอโทษนะ ที่ไม่พูดกับพี่”

บาสเป็นฝ่ายเริ่มก่อน เพราะบรรยากาศภายในห้องมันดูเงียบๆ

“เออ งอนเป็นผู้หญิงไปได้ กูถามหน่อยงอนเรื่องอะไรวะ”

จริงๆ แล้วมิก้าเข้าใจดีว่าที่บาสไม่อยากให้เขาเข้าใกล้เพราะไม่อยากให้ทุกคนเข้าใจผิดว่าเป็นเกย์ แต่เขาอยากฟังจากปากเจ้าตัวเองมากกว่า

 “อืม นอนเหอะพี่”

บาสล้มตัวนอนเขาไม่อยากจะบอกเหตุผลนั้นไปเลย

“เดี๋ยวก่อน ตอบก่อนดิวะ”

 มิก้าจับไหล่ทั้งสองข้างของบาส บาสขัดขืนเล็กน้อยโดยพยายามปัดมือมิก้าออก แต่ก็ยอมลุกขึ้นนั่งโดยดีมิก้าจึงปล่อยมือออก

“ผมไม่อยากพูดวะพี่”

บาสเองก็อยากจะบอกแต่เขาไม่รู้จะเริ่มอย่างไรดี

“บอกมา” มิก้าเน้นเสียงเหมือนบังคับ

“ไม่รู้วะ ผมอยู่ใกล้พี่ที่ไร ผมตื่นเต้น เป็นมาตั้งแต่เข้าแคมป์ซ้อมด้วยกันครั้งแรก แล้วยิ่งตอนพี่วิ่งมาบังผมจากไอ้บ้านั่น...ใจผมสั่นเหมือนจะหลุดออกมา ผมไม่ชอบ ผมไม่ใช่เกย์นะ”

 บาสพรั่งพรูความในใจออกมา เขาเก็บความอึดอัดนี้มาหลายวันเหลือเกิน อยากจะระบายให้ใครสักคนฟัง

“บาส”

มิก้าฟังแล้วไม่รู้จะพูดอะไรออกมา บาสไม่ได้โกรธที่แฟนคลับจับคู่ให้ แต่มันโกรธความรู้สึกของตัวเอง เขาจะช่วยมันอย่างไงดี

“ลองมองหน้ากูดิ๊”

มิก้าจ้องหน้าจืดๆ ของบาส บาสค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมองตาคมของมิก้าอย่างช้าๆ

“ใจมึงเต้นแรงมั้ย”

มิก้าถามขณะจ้องนัยน์ตาใสซื่อ ตอนนี้ดวงตาของทั้งสองกำลังจ้องกันไม่ลดละ ราวกับมีบ้างสิ่งบ้างอย่างดูดติดมันไว้ด้วยกัน จนไม่สามารถมองไปทางอื่นได้ ไม่สามารถบังคับตัวเองหรือแม้กระทั่งขยับตัวได้อีก เวลาเดินไปอย่าง ช้าๆ  และฝ่ายที่ชนะคือมิก้า เขาสามารถละสายตาได้ก่อน กูเป็นอะไรไปอีกคนวะเนี่ย มิก้าคิดในใจพร้อมกับหายใจเข้าเฮือกใหญ่

“ระ...แรง มาก”

บาสตอบอย่างใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว

“...” มิก้านิ่งไป

บาสไม่รู้ว่ามิก้าจะได้ยินคำตอบนั้นมั้ย

 “พี่ พี่” มิก้าสะดุ้งเล็กน้อย ก่อนจะเดินกลับไปยังเตียงของตัวเอง ซึ่งอยู่ติดๆ กัน

“นอนเหอะ กูง่วงละ”

คืนนี้จะนอนหลับมั้ยวะเนี่ย มิก้าล้มตัวนอนดึงผ้ามาคลุมโปง และจับหัวใจตัวเอง กูเป็นอะไรวะ เพราะแบบนี้ใช่มั้ย          ไอ้บาสมันถึงไม่อยากเข้าใกล้ มันถึงเดินหนี มันทรมานขนาดนี้เลยเหรอวะ

บาสก็ล้มตัวนอนเช่นเดียวกัน เขาหันไปมองร่างบนเตียงข้างๆ อย่างสงสัย แต่ก็ไม่พูดอะไร คิดในใจเพียงแต่ว่า ฝันดีนะพี่ 

♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥