หนูน้อยหมวกแดงในดินแดนมหัศจรรย์ ฉบับ 2

     คุณรู้จักนิทานเรื่อง หนูน้อยหมวกกับเรื่องเล่า อลิซในดินแดนมหัศจรรย์หรือเปล่า? แต่สิ่งที่คุณจะอ่านต่อไปนี่จะแปลกและพิศดารแค่ไหน ความแปลกใหม่ของการนำทั้งสองเรื่องมารวมกันกำลังได้เริ่มต้นขึ้น คุณพร้อมที่จะอ่านหรือยัง? ถ้าพร้อมเชิญร่วมสนุกไปกับหนูน้อยหมวกแดงของเราได้เลย
     รุ่งอรุณเบิกบานได้เริ่มขึ้น สายลมที่พัดผ่านผิวอันละเอียดอ่อนของเด็กสาวที่มักจะส่วมฮูดสีแดงสดอยู่เสมอ เด็กสาวลุกขึ้นจากที่นอนก่อนจะเดินไปเปลี่ยนชุดและแน่นอนว่าสิ่งที่เธอจะส่วมคือ ฮูดสีแดง จากนั้นเด็กสาวก็ลงไปข้างล่างและเดินตรงเข้าไปที่ห้องครัวเหมือนเช่นเคย
     "แม่ค่ะ วันนี้มีอะไรให้กินมั้ง" เด็กสาวพูดพลางนั่งลงที่โต๊ะทานอาหาร
     "ขนมปังอบ กับซุปเห็ดจ้ะ" หญิงวัยกลางที่ถูกเรียกว่าแม่ ตอบพร้อมกับยิ้มอย่างอ่อนโยนมาทางเด็กสาว และค่อยๆวางจานที่มีขนมปังอยู่สองชิ้น กับถ้วยที่ใส่ซุปร้อนๆเอาไว้ตรงหน้าเด็กสาว ก่อนจะเดินไปที่เตาอบ และเดินกลับมาที่โต๊ะพร้อมกับตระกร้าที่มีพายเบอร์รี่อยู่ข้างในอีกหนึ่งใบ
     "นั้นอะไรหรอค่ะ แม่จะเอาไปให้ใครหรอค่ะ" เด็กสาวเมื่อเห็นดังนั้นก็ถามขึ้นทันที
     "นี่ ช่วยอะไรแม่อย่างหนึ่งได้ไหมลูก" แม่ถาม
     "ได้ค่ะ ว่ามาเลย" เด็กสาวกระตื้อรือร้นที่จะฟังขึ้นมาทันตาเห็น
     "ลูกช่วยเอาพายเบอร์รี่ไปให้คุณยายแทนแม่หน่อยสิ พอดีวันนี้แม่ไม่ค่อยมีเวลาจะต้องอบขนมอีกเยอะนะลูก" 
     "ได้ค่ะ แม่กินอาหารเช้าเสร็จแล้วไปอบขนมต่อเถอะ เดี๋ยวเรื่องนี้หนูจัดการเอง แม่ไม่ต้องห่วง" เด็กสาวพูดอย่างร่าเริงก่อนจะรีบกิน แล้วถือตระกร้าพายไว้ในมืออย่างระมัดระวังสุดขีด
     "งั้น! หนูไปก่อนนะค่ะ แม่" เด็กสาวโบกมือไปมาให้แม่ก่อนจะเดินทางออกจากหมู่บ้านตรงเข้าไปในป่าที่ไม่ทึบมาก แต่ถ้าไม่เคยเข้ามาก็หลงทางได้เช่นกัน
     ระหว่างที่เดินไปเด็กสาวก็ฮัมเพลงในคอไปอย่างร่าเริง เดินแวะโน่นชมนี่ไปเรื่อยๆระหว่างทาง ทันใดนั้นขณะที่เด็กสาวกำลังจะก้มตัวลงไปเด็ดดอกไม้สีหวานอยู่นั้นเอง หางตาของเธอก็เหลือบไปเห็นกระต่ายขนสีขาวบริสุทธิ์ ใส่ชุดสูทสีน้ำเงิน แถมที่มือยังถือนาฬิกาสีทองอีกด้วย
     "สายแล้วๆ สายแล้วๆ" นั้นไม่ใช่เสียงของเด็กสาวแต่มันคือเสียงของกระต่ายสีขาวตัวนั้น!!
     "เฮ้ย! กระต่ายพูดได้! เป็นไปไม่ได้" เด็กสาวไม่เชื่อในสิ่งที่ตนเองเห็นและได้ยิน เธอตัดสินใจที่จะตามมันไป "นี่! เจ้ากระต่าย! รอฉันก่อนสิ!"
     เด็กสาววิ่งตามกระต่ายสีขาวไป จนในที่สุดกระต่ายสีขาวก็คาดสายตาไปจนได้ เธอยื่นทบทวนและเรียบเรียงเรื่องที่เกินขึ้นว่าไม่ได้ตาฝาดไปเอง แต่ความคิดพวกนั้นก็หายภายในพริบตาเพราะ.......
     "กรี๊ดดดดดดดดดด!!!!!" เพราะ ทันใดนั้นในขณะที่เด็กสาวกำลังยื่นใช้ความคิดอยู่นั้นก็มีหลุมอะไรบ้างอย่างโผล่มาใต้เท้าเธอ และเธอก็ได้ล่วงลงไปในหลุมปริศนานั้น!
**************************************************************************
 
ขอจบไว้เพียงเท่านี่ก่อนนะค่ะ ถ้าว่างจะรีบมาปั่นต่อเลยค่ะ