เพราะความรู้สึกเป็นสิ่งสำคัญ

แต่กว่าจะทำได้ก็ช่างยากเย็นเหลือเกิน..
เธอไม่ทันได้เตรียมใจ
เธอไม่เคยคิดว่าจะมีวันนี้..
วันที่เธอรู้สึกว่าตัวเองได้สูญเสียอะไรไป
ในตอนนี้เธอรู้แล้วว่าความผิดนี้เป็นของใคร
มันไม่ได้ผิดที่ตัวใครเลยเพราะความผิดนี้เป็นของเธอเพียงคนเดียว
เธอผิด ที่เธอไม่สามารถรั้งเขาไว้ได้
เธอผิด ที่เธอมัดเงื่อนของความผูกพันเอาไว้แน่นเกินไป
เธอผิด ที่เธอยึดติดกับเพื่อนเธอเกินไป จนลืมไปว่าเพื่อนของเธอก็ต้องการอิสระ
ในเมื่อเธอผูกเงื่อนของความผูกพันเอาไว้แน่นเกินไป
พอถึงเวลาที่ต้องคลายเชือกออกกลับทำได้ยาก
คงต้องรอเวลา..
เวลาเท่านั้นที่จะช่วยคลายเงื่อนของความผูกพันออก แล้วผูกเงื่อนใหม่..
เงื่อนใหม่ที่มีชื่อว่า
.เงื่อนตายกับใจของตัวเอง
เงื่อนชนิดนี้เป็นเงื่อนชนิดพิเศษ
เป็นเงื่อนที่คอยเตือนสติ เตือนความรู้สึกของตัวเธอ
ว่าอย่าเผลอรักใคร อย่าเผลอผูกพันกับใคร
มากเกินกว่าตัวของเธอเอง
ถ้าเธอยืนอยู่ตรงนั้นแล้วไม่มีความสุข
เธอก็ควรถอยออกมา ถอยกลับมาที่เดิม..
ที่ที่ทำให้เธอรู้สึกว่ายังมีตัวตน
ที่ที่ทำให้เธอรู้สึกว่ายังเป็นคนสำคัญสำหรับใครบางคน
แม้ที่ตรงนั้นจะไม่มีใครร่วมยินดี
แม้ที่ตรงนั้นจะเหลือพื้นที่เพียงน้อยนิด..
แต่ที่ตรงนั้นก็ยังพอมีที่ให้ยืน :))
 
เธอเชื่อ..ว่าสักวันหนึ่งเธอจะอยู่ได้ ^^
แม้คนบนฟ้าจะพาเพื่อนคนสำคัญจากเธอไปแล้ว แต่เธอก็ไม่ได้รู้สึกโกรธคนบนฟ้าเลยแม้แต่น้อย
เธอกลับขอบคุณคนบนฟ้าเสียด้วยซ้ำ
ที่ได้มอบความสุข ณ ช่วงเวลาหนึ่งไว้ให้เธอ
เป็นความรู้สึกที่ทำให้หัวใจพองโต เมื่อได้รู้ว่ามีมิตรภาพที่ดีงามอยู่ข้างเธอ
แม้เรื่องนี้จะจบลงที่ เธออยู่ด้วยความเดียวดาย..
แต่เธอก็ยังมีครอบครัวอยู่เคียงข้าง ครอบครัวที่เป็นกำลังใจให้เธอเสมอมา
และที่สำคัญ
เธอยังมีหัวใจที่เข้มแข็งและแข็งแกร่งมากพอที่จะเผชิญหน้ากับปัญหาที่เข้ามา.. 
เธอยังคงเหลือ "ความทรงจำที่งดงาม"
และ
"หัวใจของเธอเอง"
 

สำหรับผู้ที่อ่านมาถึงตรงนี้ gamma ต้องขอบคุณมากๆเลยนะคะ ที่ทนอ่านเรื่องเพ้อๆของคนๆนี้ :) งานเขียนชิ้นนี้แต่งจบเป็นชิ้นแรก ยอมรับว่าเนื้อหาไม่ปะติดปะต่อกันเท่าใดนัก แต่ gamma สัญญาค่ะ ว่าจะพัฒนาฝีมือขึ้นไปเรื่อยๆ ฝากติดตามผลงานต่อๆไปด้วยนะคะ 
แล้วพบกันใหม่เรื่องหน้าค่ะ ><