เพราะความรู้สึกเป็นสิ่งสำคัญ

แต่กว่าจะทำได้ก็ช่างยากเย็นเหลือเกิน..

เธอไม่ทันได้เตรียมใจ

เธอไม่เคยคิดว่าจะมีวันนี้..

วันที่เธอรู้สึกว่าตัวเองได้สูญเสียอะไรไป

ในตอนนี้เธอรู้แล้วว่าความผิดนี้เป็นของใคร

มันไม่ได้ผิดที่ตัวใครเลยเพราะความผิดนี้เป็นของเธอเพียงคนเดียว

เธอผิด ที่เธอไม่สามารถรั้งเขาไว้ได้

เธอผิด ที่เธอมัดเงื่อนของความผูกพันเอาไว้แน่นเกินไป

เธอผิด ที่เธอยึดติดกับเพื่อนเธอเกินไป จนลืมไปว่าเพื่อนของเธอก็ต้องการอิสระ

ในเมื่อเธอผูกเงื่อนของความผูกพันเอาไว้แน่นเกินไป

พอถึงเวลาที่ต้องคลายเชือกออกกลับทำได้ยาก

คงต้องรอเวลา..

เวลาเท่านั้นที่จะช่วยคลายเงื่อนของความผูกพันออก แล้วผูกเงื่อนใหม่..

เงื่อนใหม่ที่มีชื่อว่า

.เงื่อนตายกับใจของตัวเอง

เงื่อนชนิดนี้เป็นเงื่อนชนิดพิเศษ

เป็นเงื่อนที่คอยเตือนสติ เตือนความรู้สึกของตัวเธอ

ว่าอย่าเผลอรักใคร อย่าเผลอผูกพันกับใคร

มากเกินกว่าตัวของเธอเอง

ถ้าเธอยืนอยู่ตรงนั้นแล้วไม่มีความสุข

เธอก็ควรถอยออกมา ถอยกลับมาที่เดิม..

ที่ที่ทำให้เธอรู้สึกว่ายังมีตัวตน

ที่ที่ทำให้เธอรู้สึกว่ายังเป็นคนสำคัญสำหรับใครบางคน

แม้ที่ตรงนั้นจะไม่มีใครร่วมยินดี

แม้ที่ตรงนั้นจะเหลือพื้นที่เพียงน้อยนิด..

แต่ที่ตรงนั้นก็ยังพอมีที่ให้ยืน :))

เธอเชื่อ..ว่าสักวันหนึ่งเธอจะอยู่ได้ ^^

แม้คนบนฟ้าจะพาเพื่อนคนสำคัญจากเธอไปแล้ว แต่เธอก็ไม่ได้รู้สึกโกรธคนบนฟ้าเลยแม้แต่น้อย

เธอกลับขอบคุณคนบนฟ้าเสียด้วยซ้ำ

ที่ได้มอบความสุข ณ ช่วงเวลาหนึ่งไว้ให้เธอ

เป็นความรู้สึกที่ทำให้หัวใจพองโต เมื่อได้รู้ว่ามีมิตรภาพที่ดีงามอยู่ข้างเธอ

แม้เรื่องนี้จะจบลงที่ เธออยู่ด้วยความเดียวดาย..

แต่เธอก็ยังมีครอบครัวอยู่เคียงข้าง ครอบครัวที่เป็นกำลังใจให้เธอเสมอมา

และที่สำคัญ

เธอยังมีหัวใจที่เข้มแข็งและแข็งแกร่งมากพอที่จะเผชิญหน้ากับปัญหาที่เข้ามา.. 

เธอยังคงเหลือ "ความทรงจำที่งดงาม"

และ

"หัวใจของเธอเอง"

สำหรับผู้ที่อ่านมาถึงตรงนี้ gamma ต้องขอบคุณมากๆเลยนะคะ ที่ทนอ่านเรื่องเพ้อๆของคนๆนี้ :) งานเขียนชิ้นนี้แต่งจบเป็นชิ้นแรก ยอมรับว่าเนื้อหาไม่ปะติดปะต่อกันเท่าใดนัก แต่ gamma สัญญาค่ะ ว่าจะพัฒนาฝีมือขึ้นไปเรื่อยๆ ฝากติดตามผลงานต่อๆไปด้วยนะคะ 

แล้วพบกันใหม่เรื่องหน้าค่ะ ><