ศพที่หายไป

รุ่งเช้าที่มหาวิทยาลัย

     มีป้าแก่ๆคนหนึ่งกำลังกวาดบริเวณลายที่นั่งที่เป็นต้นไม้ใหญ่ๆ
" ขอโทษนะค่ะ "
" ว่าไงจ๊ะหนู "
" ป้าอยู่ที่นี้มานานหรือยังค่ะ " วินตาถาม
" 10 กว่าปีแล้วจ๊ะ หนูมีอะไรหรือเปล่า "
" คือ ป้าพอจะทราบไหมค่ะว่า ก่อนที่จะเป็นลานม้านั่ง ที่นี่เคยเป็นยังไงมาก่อนค่ะ " วินตาถามถึงบริเวณลานม้านั่งที่มีต้นไทรอยู่
" ที่นี้เหรอหนู เคยเป็นป่าหลังมหาลัย ทางผู้ใหญ่ ท่านเห็นว่าที่นี่ไม่ใช่อะไร ท่านเลยสร้างเป็นที่นั่งให้กับพวกหนู เมื่อ 2-3 ปีก่อนนู้น " ป้าพูดพร้อมกับกวาดใบไม้แห้งไปด้วย
" อ่อ ขอบคุณค่ะ " วินนี่มองต้นไม้ใหญ่แล้วคิดอะไรบางอย่าง....

หลังเลิกเรียน

" แล้วเจอกัน "

     วินตายิ้มและโบกมือลาเพื่อนก่อนกลับแยกย้ายกันกลับ ธีรดลเห็นวินตาเลยเข้ามาทัก

" สวัสดีครับวินนี่ "
" สวัสดีค่ะพี่ธีร์ " วินนี่ยกมือไหว้ธีร์ตามธรรมเนียมที่ปฎิบัติกันมาของมหาลัย ธีร์จึงรับไหว้วินนี่
" เห็นเมื่อวานวินนี่บอกไม่สบาย หายดีหรือยังครับ "
" อ่อ ได้นอนพักแล้วก็ดีขึ้นแล้วค่ะ วินนี่ไม่ได้เป็นอะไรมาก " วินนี่ยิ้มให้ธีรดลอย่างจริงใจ
" แล้ววินนี่กลับยังไง "
" ขึ้นแท็กซี่แปปเดียวก็ถึงค่ะ "
" เราอยู่ใกล้กันกับพี่นิ เดี๋ยวติดรถพี่ไปก็แล้วกัน "
" ขอบคุณคะ "

     วินตากับธีรดลเดินใกล้ๆกัน จะไปขึ้นรถธีร์เพื่อกลับหอ
" พี่ธีร์ค่ะ " เธอกำลังคิดอะไรบางอย่าง แล้วตัดสินใจเรียกธีรดล
" ครับ " ?
" วินนี่ขอถามอะไรพี่ธีร์ได้ไหมค่ะ "
      ธีรดลมองหน้าวินตาด้วยความสงสัย แล้วก็พนักหน้าให้ " ได้สิครับ "
" พี่ธีร์กับพี่กรองแก้ว... "
ธีรดลหยุดเดินกะทันหัน แล้วหันมามองวินตา ทำให้วินตาไม่กล้าถามต่อ
" ขอโทษค่ะ "
" ... "
"... "
" พี่กับกรองแก้วเป็นแฟนกัน " หลังจากเงียบสักพักธีรดลจึงพูดขึ้น
วินตามองหน้าธีรดล ธีรดลก็ค่อยๆก้าวเท้าเดิน วินตาจึงเดินตามอย่างเงียบๆ
" แต่แก้วเขาคิดสั้น แล้วเขาฆ่าตัวตาย ที่นี่ "

     ธีร์บอกพูดพร้อมหยุดอยู่ตรงหน้าตึกที่กรองแก้วฆ่าตัวตาย วินนี่มองไปที่ตึก แล้วขนลุก

" เพราะถูกปล่อยคลิป ทำให้พี่ธีร์ต้องบอกเลิกพี่แก้วใช่ไหมค่ะ "
" พี่ไม่เคยบอกเลิกแก้ว " เขาตะคอกใส่วินตา ทำให้วินตาชะงักเล็กน้อย

     ธีรดลยืนหันหลังให้วินตา วินตาได้ยินเสียงของหล่นอยู่ข้างหลังเธอ จึงหันไปดู วินตาแทบช็อกเพราะสิ่งที่เห็นคือ ร่างของกรองแก้วที่เต็มไปด้วยเลือด นอนมองหน้าเธอด้วยสายตาที่หน้ากลัว วินตาขาแข็งพยายามถอยหลังด้วยความกลัวจึงล้มลงไป ธีรดลเห็นวินตา กำลังกลัวบางอย่างจึงเข้าไปเขย่าตัววินตา
" วินนี่ !!! วินนี่ครับ วินนี่ !! " ธีรดลเห็นท่าไม่ดี เขาจึงเข้าไปเขย่าตัววินนี่เพื่อเรียกสติ
วินตาสติหลุด เพราะร่างของกรองแก้ว พยายามคลานมาหาเธอ
" ชะ ช่วย ด้วย ~ " กรองแก้วคลานมาหาวินตา
" ออกไปนะ ฮือๆ ออกไป !!! เธอต้องการอะไรจากฉัน ฮือๆ ๆ กรี๊ดด " วินนี่กรี๊ดร้องออกมาด้วยความกลัว เหมือนคนเสียสติ
" วินนี่ครับ ตั้งสติ วินนี่ วินนี่ !! "

" มีอะไรกันน่ะธีร์ "
     โสภิตตราวิ่งเข้ามาหาที่ เพราะได้ยินเสียงโวยวายของวินตา กรองแก้วมองโสภิตตรา แต่โสภิตตรา และธีรดลมองไม่เห็นกรองแก้ว
" ผิง ช่วยผมหน่อยครับ "
" น้องค่ะ น้อง " โสภิตตาตะโกนเรียกสติวินตากลับคืนมา แต่ไม่เป็นผล
     วินตายังคงควบคุมสติไม่ได้ กรองแก้วคลานเข้ามาใกล้ทุกที
" มัน มัน อีทรยศ " กรองแก้วพูดด้วยความเครียดแค้น
" ฮืออออ "
" วินนี่ วินนี่ !!! " ธีรดลเรียกเธอ

ผั๊วววว

     โสภิตตราเห็นว่าเรียกสติกลับมาไม่ได้ จึงตัดสินใจตบหน้าวินนี่เต็มที่จนวินนี่หันไปตามแรงตบ

" ผิง !! วินนี่ครับ วินนี่ "

     ธีรดลพยุงวินนี่และเขย่าให้วินนี่รู้สึกตัว วินนี่สติเริ่มกลับค่อยๆหันกลับมา เอามือกุมหน้าที่โสภิตตราตบ แล้วมองหาผีกรองแก้วแต่ไม่พบแล้ว

" เธอเป็นบ้าอะไรของเธอ " โสภิตตราตะคอกวินตาด้วยอารมณ์ฉุนเฉียว
" ผิง ธีร์ว่าพาน้องเขาออกจากที่นี่ก่อนเถอะ ไปครับวินนี่ "
ธีรดลพยุงตัววินนี่ให้ลุกขึ้น แล้วเดินตามธีร์ไปโดยที่ธีร์ประคอง โสภิตตรามองตามหลัง แล้วกลับไปมองที่ตึกตรงที่กรองแก้วตาย ไม่นานเธอก็เดินตามธีร์กลับวินนี่ไป

     กลางดึกสงัด ที่มหาวิทยาลัย วินตาเดินมาหยุด อยู่ตรงต้นไทร ที่ๆเธอมานั่งเล่นเป็นประจำ

" ทำไมฉันมาอยู่ที่นี้ " วินนี่มองที่ต้นไม้ใหญ่นั้น
" วินตา ~ "อยู่ๆ ก็มีเสียงของผู้หญิงเรียกเธอ
" พี่ต้องการอะไร " วินนี่มองไปรอบๆแต่เธอไม่พบใคร
" ช่วยด้วย ~ "
" ช่วยอะไร พี่อยู่ที่ไหนกันแน่ "
" ... " วินตาถาม แต่ไม่มีใครตอบ
" พี่แก้ว นั้นพี่ใช่มั้ย พี่แก้ว !! กรี๊ดดดดดดดดดดดดดเดด "
อยู่ดีๆ กรองแก้วก็โผล่หน้ามาใกล้ๆเธอ เธอจึงร้องกรี๊ด

*** ทำไมวินตา ถึงมองเห็นผีแค่คนเดียว ติดตามตอนต่อไปนะ ***