เพื่อนสนิทที่แอบรัก

พีทพายก์
สวัสดีครับ ผมพีท ตอนนี้พวกเรากำลังเคารพธงชาติกัน อีกไม่นานพวกเราก็เรียนจบแล้วสินะ ผมไม่อยากแยกจากเพื่อนๆในกลุ่มเลยโดยเฉพาะไอ้นิว ดอกไม้งาม(?)ประจำกลุ่ม เพราะอะไรน่ะเหรอ ก็เพราะผมชอบมันน่ะสิ มันน่ารักอยู่ด้วยแล้วมีความสุข ผมนึกถึงวันแรกที่ผมย้ายมาโรงเรียนนี้ตอนม.1เทอมสอง ผมเห็นไอ้นิว นั่งอยู่ริมหน้าต่าง ตอนแรกผมก็กะจีบเล่นๆนะแต่ผมไม่รู้ว่าไอ้นิสัยขี้หลีสาวของผมน่ะจะทำให้ มันเดือดร้อน โดนพวกผู้หญิงดักตบแต่ไอ้นิวก็มีไอ้นัทและไอ้บอยออกโรงปกป้องไอ้นิวเสมอ แต่มีครั้งหนึ่งที่ไอ้สองคนนั้นมันมาช่วยไอ้นิวไม่ได้ ตอนแรก ผมนึกว่าไอ้นิวจะเป็นผู้หญิงอ่อนแอซะอีก แต่ที่ไหนได้ เล่นอัดผู้หญิงพวกนั้นซะหมอบส่วนมันแค่พกช้ำนิดหน่อย ร้ายใช่เล่นและแล้วผมก็โดนไอ้สองหน่อนั่นมันมาดักซ้อมเอาและไอ้นิวก็ใช้มะเหงกเหล็กใส่เราสามคนจากนั้นพวกเราก็เป็นเพื่อนกัน และตั้งแก๊งขึ้นมา ผมไม่ใช่คนเรียนเก่งนักแต่ยังดีที่มีเพื่อนเป็นอัจฉริยะอย่างไอ้นิว จะไม่ให้ผมชอบมันได้ไงล่ะทั้งเก่งทั้งน่ารักขนาดนี่ ผมอยากจะเข้ามหาลัยเดียวกับไอ้นัทและไอ้นิวให้ได้ วันเสาร์อาทิตย์นี้เลยกะจะไปติวหนังสือกันที่บ้านไอ้นัทกัน 
นิวพากย์
สวัสดีคะ ชั้นนิว ที่ไอ้สามหน่อนั่นเรียกว่าดอกไม้งาม(?)ประจำกลุ่ม และชั้นก็เป็นมันสมองของทีม อีกไม่นานพวกเราก็จะเรียนจบมัธยมแล้ว ชั้นได้มหาลัยดังของรัฐในต่างจังหวัดคะ  ก็แค่ยื่นโควต้าเท่านั้นเพราะชั้นได้เกรด4.00แค่ไปสัมภาษ์นิดหน่อยก็ได้เเล้ว เหลือแต่ไปมอบตัวก็อีกห้าเดือนหลังจากนี้ วันนี้ชั้นกะว่าจะไปซื้อชุดกระโปรงสักชุด ปกติชั้นไม่ชอบใส่กระโปรงหรอกนะค่ะ หลังสอบปลายภาคทางโรงเรียนจะจัดงานเลี้ยงอำลาคะ ซึ่งทุกคนต้องไป และอาจารย์บังคบคะ ให้นักเรียนใส่กระโปรง พ่อกับแม่ชั้นเองก็บังคับคะ ว่าให้ชั้นใส่ชุดกระโปรงไปงานเลี้ยงเพราะงานเลี้ยงนี้มีการเต้นรำด้วย ถึงชั้นจะเต้นเป็นแต่ก็ไม่คิดว่าจะมีใครมาชวนหรอก พ่อกับแม่เล่นโอนตังค์สำหรับค่าชุดเรีบยร้อย ตอนนี้พ่อกับแม่ชั้นไปดูงานที่ต่างจังหวัดทั้งคู่ ทั้งคู่เลยเอาชั้นมาฝากไว้ที่บ้านไอ้นัท พ่อกับแม่ของเราสองคนนั้นสนิทกันดีค่ะ แถมพ่อกับแม่ไอ้นัทยังรักชั้นมากด้วย วันเสาร์อาทิตย์นี้ชั้นต้องช่วยไอ้บอยกับไอ้พีทติวหนังสืออีก เหนื่อยอีกชั้น
เอาเถอะเย็นนี้ไปดูชุดออกงานดีกว่าไม่อยากบอกไอ้สามหน่อนั่น อายคะ เดี๋ยวมันล้อไปเป็นปีแน่ที่ชั้นไปซื้อชุดกระโปรง
บอยพากย์
ตอนนี้พวกเรากำลังพักเที่ยงครับ วันนี้พวกเราสี่คนมานั่งที่โต๊ะตัวเดิมโดยที่ผมเลี้ยงข้าวไอ้นิวเอง ครับปกติพวกเรามักจะมานั่งคิดข้าวด้วยกันตลอกแหละถึงจะอยู่คนล่ะห้องก็เถอะผมกับไอ้พีทอยู่ห้องเดียวกันครับคือห้องศิลป์คำนวน ไอ้นัทอยู่ห้องศิลป์ภาษา ไอ้นิวอยู่ห้องคิงเก่งจริงๆเลยเพื่อนผม 
"เฮ้ยพวกมึงจะชวนใครเต้นรำวะในวันงาน"ไอ้พีทเริ่มเปิดประทุนเอ๊ย!ประเด็นแล้วครับ แน่นอนสำหรับผมน่ะต้องชวนไอ้นิวครับ
"ไม่รู้ และไม่คิดจะชวนใครด้วย กูเต้นกับไอ้นิวก็ดีอยู่แล้ว"ดูไอ้นัทมันตอบได้หน้ามึนมาก
"แล้วมึงล่ะไอ้บอย"
"กูก็ไม่รู้ดิ แล้วมึงล่ะไอ้นิ.."อ้าวมันไปไหนวะ
"เฮ้ยไอ้นิวไปไหนวะ"ผมมองซ้ายแลขวาก็ไม่เห็นหน้าไอ้นิว
ไอ้นัทตอบหน้าตาย"มันเอาจานไปเก็บแล้ว"บ๊ะไอ้นี่ไวจริง เป็นธรรมชาติของไอ้นิวครับ มันไม่ค่อยจะพูดเวลากินข้าวหรอกครับ กินเสร็จมันก็เก็บจานแล้วไปห้องสมุดนั่นน่ะที่ประจำของมันเลย 
"ไอ้บอยมึงจะเต้นกับใครวะ"ไอ้พีทยังถามต่อ
"ไม่รู้ว่ะ แต่กูก็อยากเต้นกับไอ้นิวนะ"
"กูก็เหมือนกัน"
นั่นเราสามคนดันมีใจตรงกันแต่ว่าคนที่พวกเราอยากเต้นรำน่ะจะใส่ชุดกระโปรงมางานรึเปล่า?
ไรเตอร์พากย์
เลิกเรียน
พอเรียนเสร็จสามหนุ่มก็มารอหน้าห้องคิงเพื่อรอใครบางคนเป็นประจำหากแต่วันนี้กลับไม่เหมือนเดิมเพราะว่าไม่เจอใคร นัทจึงลองโทรตามนิวดูปรากฏว่าเจ้าหล่อนดันไม่รับสาย 
"ไอ้นิวไม่รับสายว่ะ"
บอยร้องบอก"มึงลองโทรตามอีกทีดิเพื่อมันจะรับ"
"กูลองแล้ว ไอ้พีทมึงลองโทรดิ"
"เออๆจะโทรเดี๋ยวนี้"
ผลก็คือ
[เลขหมายที่ท่านเรียนไม่สามารถติดต่อในชณะนี้...]
นัทพากย์
หลังจากที่พวกผมพยายามโทรหาไอ้นิวร่วมกว่าร้อยครั้งพวกผมเลยตัดสินใจแยกกันหาไอ้นิวทั่วโรงเรียน ตอนนี้ผมมาที่ห้องสมุดที่ๆมันชอบมาที่สุด อย่างไอ้นิวเนี่ยสามารถอยู่ห้องสมุดนานมากเลย 
ผมคงต้องลองถามอาจารย์บรรณารักษ์ดูแล้ว"ขอโทษนะครับ อาจารย์เห็นนิวเพื่อนผมมั้ย เค้าแวะมาที่นี่รึเปล่า"
"ไม่เห็นจ้ะ หลังจากพักเที่ยงครูก็ไม่เห็นนิวเลย มีอะไรรึเปล่าจ๊ะ?"
"ไม่มีครับขอบคุณ"ผมรีบวิ่งมาที่หน้าโรงยิมที่ผมนัดไอ้บอยกับไอ้พีทไว้ ไอ้บอยวิ่งมาพอดี
ไอ้บอยหอบมาเชียว"แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก มะ..มึงเจอไอ้นิวมั้ย ไอ้นัท"
ผมส่ายหน้า ผมรู้เลยว่าไอ้นี่มันวิ่งหาไอ้นิวไปทั่วเลย และแล้วไอ้พีทก็วิ่งตามมา
ผมถาม"เจอไอ้นิวรึเปล่า"
"ไม่เจอว่ะ กูว่าพวกเราลองไปถามลุงยามดูดีกว่า"เฮ้ย!ไอ้พีทมันพูดฉลาดๆเป็นกับเค้าด้วยวุ้ย
พวกเรารีบไปหาลุงยามทันที
ไอ้บอยถาม"ลุงๆเห็นไอ้นิวเพื่อนผมมั้ย"พวกเราสนิทกับลุงยามดีครับเลยถามได้
"อ๋อ หนูนิวน่ะออกไปนานแล้ว พอลุงถามว่าไปไหน หนูนิวเค้าบอกว่าไปธุระน่ะนะ"
พวกเราสามคนเลยรีบไปปั่นจักรยานตามหาเพื่อนทันทีครับ
นิวพากย์
"ฮ้า  ได้ชุดกับรองเท้าสักที" ตอนนี้ชั้นกลับมาที่บ้านไอ้นัทแล้ว ชั้นนึกขึ้นได้ว่าชั้นเปิดมือถือระบบสั่นไว้ พอเปิดดู โอ้แม่เจ้า ไม่ได้รับสามร้อยสาย ไอ้สามหน่อโทรมาทั้งนั้น
"กลับมาแล้วค่ะคุณอา"
"อ้าวนิว กลับมาแล้วเหรอจ๊ะ แล้วนัทล่ะ"
"คุณอาโทรตามเองล่ะกัน พอดีหนูเพิ่งไปซื้อชุดออกงานมาน่ะ อย่าให้สามคนนั้นรู้นะค่ะ"
"เซอร์ไพรส์พวกเค้าเหรอจ๊ะ ได้เลยจ้ะ อาไม่บอกหรอกจ้ะ"
นัทพากย์ตอนนี้พวกเรากำลังปั่นจักรยานออกจากโรงเรียนหาไอ้ครับและแล้วก็มีใครโทรมา
"แม่นี่นา ฮัลโหลครับแม่"
[นัทครับบ้านได้แล้วเย็นแล้วลูก]
"แม่ครับ ตอนนี้ไอ้นิว.."
[ตอนนี้นิวเค้ากลับบ้านมานานแล้วนะลูก พอดีแบ๊ตมือถือเค้าหมดพอดีจ้ะ]
"ครับๆ"
"แม่มึงโทรมาเหรอวะไอ้นัท"ไอ้พีทที่ขับจักรยานช้าถามผม
"ใช่ และไอ้นิวมันกลับบ้านแล้ว ไม่ต้องหามันแล้วล่ะ"
'เอี๊ยด!!'ไอ้สองตัวนั่นหยุดรถแทบไม่ทันเลย
"โหย ไอ้นิวเล่นทำเอาคนอื่นเป็นห่วงหมดเลย"ไอ้บอยหน้ามุ่ยทันที
ตอนนี้ผมกลับมาบ้านก็เห็นไอ้นิวนั่งอ่านนิยายอย่างทองไม่รู้ร้อนและ แต่ผมสงสัยอย่างเดียวล่ะนะว่าธุระของไอ้นิวมันคืออะไร? ความจริงผมรู้นะว่าไอ้บอยกับไอ้พีทชอบไอ้นิวทั้งคู่ ผมเองก็อยากรู้เหมือนกันนะว่าไอ้นิวชอบใคร แต่กับผมน่ะก็เป็นแค่เพื่อนเท่านั้นแหละเราสองคนไม่คิดอะไรมากไปกว่าเพื่อนที่ดีก็เท่านั้น
สามสิบนาทีผ่านไปไวอย่างกับลมตด
ตอนนี้ผมอาบน้ำเสร็จแล้ว ผมลงมาที่ห้องนั่งเล่นก็เห็นไอ้นิวกำลังนั่งอ่านนิยายอยู่ที่โซฟา
"เฮ้ย ไอ้นิวกูถามหน่อยดิ มึงมีธุระอะไรวะ โทรศัพท์ไปก็ไม่รับ รู้มั้ยพวกกูเป็นห่วง"
"เรื่องของกู กูเองก็มีเรื่องส่วนตัวที่จะต้องทำเหมือนกันนะ"
ดูๆเพื่อนผมไม่สนใจอะไรเลยจริงจริ๊ง
"นิว กูถามอะไรหน่อยสิ"
"ว่ามาสิกูฟังอยู่"
ผมตัดสินใจที่จะถามไอ้นิวตรงๆ"สมมุตินะ สมมุติ สมมุติว่าไอ้บอยกับไอ้พีทมาขอมึงคบ มึงจะเลือกใคร"
"กูไม่เลือก"
"ทำไมวะ"ผมงงครับไอ้นิวตอบได้นิ่งมาก
"กูชอบเป็นเพื่อนมากกว่า เป็นเพื่อนน่ะดีที่สุดแล้ว ถ้าเป็นแฟนกันพอเลิกกันทีเดี๋ยวมองหน้ากันไม่ติด ไม่ดีหรอกนะ"
เหตุผลของไอ้นิวทำเอาผมอึ้งทึ้งแต่ก็จริง"พรุ่งนี้มึงก็เลี้ยงขนมพวกกูไถ่โทษด้วยล่ะกันนะ"
"เออๆ ก็ได้ๆ กูไปนอนก่อนล่ะง่วงแล้ว"
บอยพากย์
"ไอ้นิวมีธุระอะไรหวา อยากรู้จัง"หลังจากที่ผมกลับบ้านอาบน้ำกินข้าวเสร็จแล้ว ตอนนี้ในหัวผมคิดอยู่เดียว ธุระของนิวคืออะไร ธุระอะไรที่ไม่สามารถบอกพวกเราได้
อยากรู้มั้ยผมแอบชอบนิวเมื่อไหร่น่ะเหรอ
ก็ตอนที่ผมเจอนิวครั้งแรก ครั้งแรกที่เราคุยกัน
ย้อนไปสิบปีก่อน...
"ไอ้นัท แกพาใครมาน่ะ"ผมเห็นไอ้นัทเพื่อนบ้านของผมจูงมือเด็กผู้หญิงคนหนึ่งผมสั้นผิวขาวในชุกเสื้อบืดคอกลมสีขาวลายการ์ตูน กางเกงขาสั้นสีน้ำตาล
นัทหันมาบอกนิว"ชื่อนิวเพื่อนกูเอง ไอ้นิวนี่ไอ้บอยเพื่อนเพิ่งย้ายมาที่อยู่ถัดจากบ้านกูไง"
นิวเพียงพูดสั้นๆ"หวัดดี บอย"
หลังจากนั้นพวกเราสามคนก็เรียนที่เดียวกันเล่นด้วยกันโดยส่วนมากจะเล่นแบบผู้ชายๆ ทั้งไพ่ยูกิ เกมกด โยโย่ ลูกข่างตั้งแต่ครั้งนั้นที่พวกเราเจอกันครั้งแรก พวกเราเป็นเพื่อนกันมาตั้งสิบกว่าปีแล้ว แต่ความรู้สึกของผมที่มีต่อนิวนั้นมันมากกว่าเพื่อนซะแล้วล่ะครับ ผมเองก็รู้นะว่าไอ้พีทมันก็แอบชอบไอ้นิวเหมือนกัน ผมอยากบอกความในใจให้นิวรู้จัง เเต่ผมกลัว กลัวว่าพวกเราจะไม่สามารถเป็นเพื่อนกันได้เหมือนเดิม
พีทพากย์
ฮ้าาา ตอนนี้ผมเพิ่งอาบน้ำเสร็จแล้วผมก็มานั่งเล่นที่โซฟา ผมอยากรู้จังว่าธุระของนิวคืออะไร แต่ผมรู้ดีนะว่าถึงถามไป นิวก็คงไม่ยอมบอกหรอก นิวน่ะปากหนักมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว ผมน่ะใจหนึ่งก็อยากเป็นแฟนนิวนะแต่อีกใจผมก็ยังอยากจะเป็นเพื่อนกับนิวต่อ เพราะผมกลัวว่าถ้าพวกเราเป็นแฟนกันแล้วพอทะเลาะหรือเลิกกันมาล่ะก็เราอาจจะไม่สามารถกลับมาเป็นเพื่อนได้อีก... ความรู้สึกของผมมันค่อนข้างโลเลจัง แต่ถ้านิวจะรักชอบใครซักคนที่ไม่ใช่ผมล่ะก็ ผมคงทำได้แต่ ขอให้นิวมีความสุขก็แล้วกัน เพราะผมเคารพการตัดสินใจของนิว อยากให้นิวเป็นคนเลือกเอง  การที่เราได้เห็นคนที่เรารักมีความสุข นั่นคือความรักที่แท้จริง
เช้าวันต่อมา
วันนี้เป็นวันที่พวกผมต้องไปติวหนังสือบ้านไอ้นัทกัน ผมรีบอาบน้ำแต่งตัวกินข้าวแล้วรีบปั่นจักรยานไปบ้านไอ้นัททันที
พอมาถึงผมก็เจอไอ้นัท ไอ้บอย ไอ้นิวกำลังกินพิซซ่ากันอยู่
"อ้าว ไอ้พีทมาถึงแล้วรึ"ไอ้บอยมันทักผม
"ยังมั้ง"
"ไอ้นี่กวนเหรอ"ยังไม่ทันที่ไอ้บอยจะเข้ามาปะทุษร้ายผมมันก็โดนไอ้นิวเอาพิซซ่ายัดเข้าปากซะก่อน"หยุดกัดกันซะก่อนเหอะ ไอ้พีทมึงก็มากินพิซซ่าด้วยดิ กูเลี้ยงเอง"
"เลี้ยงเนื่องโอกาสอะไรวะ"ผมถามไอ้นิวที่กำลังหยิบพิซซ่าเข้าปาก
"ไถ่โทษที่ทำให้พวกมึงเป็นห่วงไง มากินดิมา เดี๋ยวพิซซ่าจะเย็นหมดไม่อร่อยนะ"ว่าแล้วไอ้นิวก็ส่งพิซซ่ามาให้ผม ผมแอบเขินอยู่นิดหนึ่ง ยิ่งเห็นไอ้นิวยิ้มเนี่ย น่ารักมากๆเลย
หลังจากที่พวกเรากินพิซซ่ากันแล้วพวกเราก็เริ่มติวหนังสือกันครับ งานนี่ผมไม่กล้าหลับเลย เพราะอะไรน่ะเหรอ เพราะไอ้นิวเตรียมพัดที่ทำจากฟิวเจอร์บอร์ดขนาดจัมโบ้เตรียมไว้เผื่อใครหลับจะได้ปลุกครับ ทำเอาพวกผมเนี่ยไม่กล้าหลับเลย เพราะไอ้นิวฟาดมาทีตาสว่างในทันใดแถมเจ็บอีกต่างหาก
นัทพากย์
ในตอนเช้าผมตื่นมาอาบน้ำเสร็จพ่อกับแม่ผมก็เข้าไปดูโรงเเรมที่ในตัวเมืองปล่อยให้ผมกับไอ้นิวอยู่บ้านกันสองคน ไอ้นิวมันเลยเลี้ยงพิซซ่าถาดใหญ่ให้พวกผมครับ หลังจากกินเสร็จไอ้นิวก็เริ่มติวหนังสือให้พวกผม ผมเองก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าไอ้นิวเอาเวลาไหนไปทำพัดฟิวเจอร์บอร์ดขนาดจัมโบ้ได้ล่ะเนี่ย ผมเคยโดนมันฟาดใส่ครั้งหนึ่ง ต้องบอกว่า เจ็บมากๆ เพื่อนผมคนนี้มันโหดจริงๆ ใครได้มันเป็นแฟนเนี่ย แย่เลย มือไม้เนี่ยหนักเป็นบ้า
นิวพากย์
วันนี้ชั้นต้องมาช่วยไอ้สามหน่อติวหนังสือ งานนี้ไม่มีหลับระหว่างติวแน่ เพราะอะไรน่ะเหรอ? เพราะชั้นเตรียมพัดฟิวเจอร์บอร์ด ขนาดจัมโบ้ที่อุตสาห์ทำก่อนนอน แน่นอนชั้นเตรียมมาเพื่อการนี้โดยเฉพาะ เจ้าพวกนั้นคงรู้ดีถ้ามันหลับตอนที่ชั้นติวให้ล่ะก็ หึ หึ หึ  ชั้นฟาดไม่ยั้งแน่
บอยพากย์
สมเป็นไอ้นิว มันโหดดีจริงๆ ผมไม่กล้าหลับเลย ถ้าเผลอหลับล่ะก็หัวผมคงระบมเป็นแน่แท้ ไอ้นิวไม่เคยปราณีใครซะด้วย ตอนนี้พวกผมคงต้องตั้งใจติวหนังสือกันเพื่อที่จะสอบเข้ามหาลัยและสอบปลายภาคให้ได้ ไอ้นิวเองก็อุตสาห์มาช่วยแล้วผมคงต้องพยายามทำให้ได้  เอาวะ สู้โว้ย!!