ยัยตัวร้ายกับนายตัวแสบ2

     -ในที่สุดเช้าวันถัดมาก็มาถึง-

"แต่งตัวเสร็จหรือยัง ป้าให้ออสก้าไปส่งนะ"ป้าฉันตะโกนบอก

"ค่าป้า เสร็จแล้ว งั้นหนูไปแล้วนะคะสวัสดีค่ะ"ฉันเดินออกจากห้องไปขึ้นรถมอเตอร์ไซต์บิ๊กไบร์ที่จอดรออยู่

"ชักช้าแต่เช้าเลย เอานี่หมวกกันน็อค"ขึ้นรถได้ก็โดนบ่นเลย

"อืม ขอบใจ ขับช้าๆหน่อยนะฉันกลัว"

"ช้าไม่ได้หรอกมันไม่ใช่สไตล์ฉัน"พูดจบออสก้าก็บิดรถออกตัวไปด้วยความแรงที่ทำฉันแทบหงายหลัง

"เฮ้ยนายนี่ไม่ห่วงชีวิตนายก็ห่วงชีวิตฉันบ้างนะ"ฉันตะโกนใส่หมอนั่นแล้วแทนที่หมอนั่นจะชะลอรถและขับช้ากลับขับเร็วและแรงกว่าเดิมอีก ฉันนี่ต้องกอดเอวหมอนั่นไว้ตลอดจนกระทั่งถึงโรงเรียน ฉันลงรถไปด้วยความโมโหกำลังจะก้าวเข้าโรงเรียนไป

"ขอบคุณสักคำไม่มีแถมยังจะเอาหมวกกันน็อคฉันไปอีก จะเอาไปใส่ตอนนั่งเรียนหรือไง"ก็คนมันโมโหนี่

"มันน่าขอบคุณนักหรือไง เอาไปเลยหมวกนายใส่แล้วหนักหัว"ยื่นหมวกกันน็อคคืนออสก้าไป

"ถ้ายังไงก็โทรหาฉันเอานะ"

"ฉันยังไม่ได้ซื้อซิมเลย"

"งั้นเอามือถือฉันไป แล้วเธอก็โทรเข้าเบอร์บ้านตาฉัน(ลุงฉัน)เอานะฉันบันทึกไว้แล้ว"

"แล้วฉันจะรู้ได้ไงว่าเบอร์ไหนเบอร์บ้านลุงฉันอ่า"

"ฉันบันทึกเป็นภาษาอังกฤษว่าคุณตา โอเคยัง"ฉันพยักหน้าเป็นเชิงตอบรับ แล้วหมอนั่นก็สตาร์ทรถขับออกไป ฉันเดินเข้าในโรงเรียนเพืื่อหาห้องห้องเรียนของฉันที่บอกไว้ในใบยืนยันสิทธิ์เข้าเรียน

"เธอๆ"จู่ๆก็มีคนมาสะกิดฉันจากด้านหลัง ฉันละสายตายจากการมองหาห้องเรียนแล้วมองไปยังผู้หญิงร่างสูงกว่าฉันประมาณ5-6ซม.ที่ยืนอยู่ นัยส์ตาสีฟ้า ผมสีบรอนส์

"เอ่อ...ขอโทษนะเราพูดภาษาเยอรมันไม่ได้ เธอสามารถพูดภาษาอังกฤษกับฉันได้ไหม"

"ได้สิ ว่าแต่เธอชื่ออะไรพึ่งมาใหม่หรอ?"

"ใช่ ฉันชื่อเอมแล้วเธอล่ะชื่ออะไร"ฉันถามกลับบ้าง

"ฉันชื่ออลิซ ยินดีที่ได้รูจักนะ"แล้วเธอก็ยื่นมือมาจับทักทายแล้วฉันก็จับมือตอบ