ยัยตัวร้ายกับนายตัวแสบ2

     หลังจากที่ฉันได้ทำเรื่องขอวีซ่ามาเรียนต่อที่เยอรมันเมื่อวานฉันก็ได้เดินทางมาถึงเยอรมันเรียบร้อย ลุงและป้าพานั่งรถที่โทรนัดเอาไว้มาที่บ้านของลุง พอถึงบ้านลุงฉันก็เปิดประตูรถก้าวขาลงจากแท็กซี่และก็ได้พบกับเขาคนนั้นที่ได้บอกว่าจะรอวันมี่ฉนมาเยือนเยอรมัน

"สวัสดีเอม"ออสก้าเดินเข้ามากล่าวทักทายด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม

"สวัสดี ฉันนึกว่าจะไม่เจอนายแล้วซะอีก"ฉันพูด

"ทำไมล่ะ ก็ฉันสัญญาแล้วนี่นาว่าจะรอ"ออสก้าพูดพร้อมกับยื่นมือมาจับเอากระเป๋าที่อยู่ในมือฉันไปถือก่อนจะเดินนำเข้าไปในบ้าน

"เห็นป้าฉันบอกว่านายมาทำงานอยูที่บ้านป้าอย่างงั้นหรอ"

"อืม แล้วเรื่องที่เรียนเธออ่าเธอเรียนอยู่ที่ไหน"

"สตุสการ์ดนะแต่ยังไม่รู้จักใครเลย"

"เอาอย่างนี้สิ เดี๋ยววันที่เธอเริ่มไปเรียนเดี๋ยวฉันไปรับไปส่งเธอเองดีไหม"

"ดีกับฉันจังเลย คิดอะไรกับฉันปะเนี่ย"

"เฮ้ยคิดอะไรเล่า เธอนี่มั่วจังเลย"ออสก้าพูดพลางเบือนหน้าหนี

"ไม่ได้คิดทำไมหน้าแดงวะ"ฉันแกล้งพูดเบาๆ

"หยุดพูดเลย ยัยตัวแสบ"ได้ยินเฉยเลย ฉันไม่พูดอะไรนอกจากเดินเข้าห้องไปพักผ่อน ฉันเริ่มต้นเรียนตั้งแต่พรุ่งนี้(ฮะ?เร็วไปนะบางทีอะ)แต่ภาษาที่ฉันพูดได้มีแค่อังกฤษกับไทย(แล้วจะเรียนรู้เรื่องปะเนี่ย)สู้ตายค่ะ ไม่รู้ฉันหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่รู้สึกตัวอีกทีก็ได้ยินเสียงคนร้องครวญครางอยู่ข้างๆเตียงแล้วพอลืมตาดูก็เห็นออสก้านั่งอยู่ข้างๆเตียง

"อ้าวออสก้าเป็นไหร่อะทำไมถึงร้องครวญครางแบบนี้"

"เฮ้ย!เธอว่าไงนะ นี่ฉันกำลังร้องเพลงให้เธอฟังนะ"ร้องเพลง?

"แน่ใจนะว่าร้องเพลงแต่เดี๋ยวนะนายมาทำอะไรที่ห้องนอนฉัน?"

"เออ...นั่นดิลืมเหมือนกัน เดี๋ยวเดินกลับไปที่เดิมก่อนเผื่อคิดออก"ว่าแล้วออสก้าลุกขึ้นเดินออกจากห้องฉันไปซักพักก็กลับเข้ามา

"นายนี่บ้าปะเนี่ย?"

"ไม่ได้บ้าๆ ฉันคิดออกแล้วคือฉันจะมาปลุกเธอไปทานอาหาร"แล้วนี่กี่ทุ่มกี่ยามแล้วเนี่ย

"ตอนนี้เวลาเท่าไหร่"

"6โมงเย็น"ตอนนี้6โมงที่ไทยก็ประมาณที่ยงคืนแล้วสิ รู้สึกง่วงจัง(ยังปรับตัวไม่ได้)

"งั้นนายออกไปก่อนเลยเดี๋ยวฉันตามออกไป"