แม้ครั้งแรกจะร้าย แต่สุดท้ายก็ดี

     " นี่แหนะ ....ÒÓ"  ก้อนหินทรงกลมๆ ลอยละลิ้วกลางอกาศ ไปยังสาวน้อยตัวดำๆ
ซึ้งมีชื่อว่า " พร "...
" โอ้ย "  เสียงเล็กๆเปล่งออกมาเบาๆ และใช้ฝ่ามือน้อยๆไปคุมบริเวณหัวของเธอ
" 555555 ว๊ากกกก 555"  เด็กป.5 ป.6 ประมาณ สี่ห้าคนส่งเสียงมาดังๆ
จนทำให้พรถึงกับตาขวางใส่เด็กพวกนั้นทันที
" แม้งพวกมึงเห็นป่ะ อีนี่มันใส่เสื้อขาดไปร.ร.ด้วย ห่ะ ห้าๆๆๆ "  เด็กร่างสูงๆผู้ชายตัวขาวตี๋ๆ
พูดมาผสมตลกนิดๆ 
" นั้นน่ะสิ  อยู่ตั้งมัธยม กลับใส่กระโปรงขาดๆเสื้อขาดๆ เห็นแล้วน่าอนาถตาชิบหายเลยว่ะ"
ทีนี้เป็นเด็กผู้ชายอ้วนท้วมพูดบ้าง
" เนอะอนาดตาจริงๆ " เด็กผู้ชายตัวเล็กๆฟันหักไปสองซีกก็รับค้ำของไอ้อ้วน
และพวกมันก็พูดไปเรื่อยๆ จน สาวน้อยตัวเล็กๆทนไม่ไหว เธอกำมือแน่น ก้มหน้า
มองหาไม้ทีถนัดมือ พอเจอก็หยิบไม้ขึ้นมา แล้วขว้างไปใส่พวกเด็กๆไร้สมอง ( อันขี้เลื่อนฆ
)พวกนั้น
ทางเด็กๆปากหมาที่กำลังเมามันกับน้ำลายตัวเอง ตั้งวงกันอยู่่ ถึงกับวงแตกทันทีทันใด
หัวหน้าเด็กพวกนี้จะเขามาชกท้อง พร พรก็ไม่รอช้า ก็พลักมันและพร้อมชกท้องมันหนึ้งที
จนไอ้เด็กนี้ถึงกับล้มไปเลย ลูกน้องมันจะมาช่วยแต่ก็ต้องหยุดด้วยสีตาเขียวของพร
และค่อยๆ ย่องกับไปตั้งลำใหม่
หัวหน้าเด็กซึ้งตอนนี้นอนเพราะความจุกนั้น ถูกเด็กสาวจับคอเสื้อและดึงขึ้นมาสบตากันตรงๆ
เด็กนี้ตัวสั่น  ยังกับลูกหมาตกน้ำ  พรไม่รอช้าตบหน้ามันไปสามทีพร้อมกับชกหน้ามันไปหนึ้งที แบบแรงๆๆ
และพูดเสียงเรียบใส่เด็กพวกนี้ว่า   "  ใครกัน..ทีอนาถตา..หัดดูสภาพ..
ตัวเองตอนนี้ดีกว่า..ไอ้ลูกหมาสกปรก "
แล้วก็พลักมัน..ไปหาลูกน้องพวกนั้น 
" ผมช่วยน่ะพี่ " เด็กตัวเล็กพูด  " ช่วยเหี้ย ทำไมตอนนี้ไอ้สัส ไปกลับ "
พรมองหน้าเด็กพวกนี้เด็กนี้ก็มองพรกลับเช่นกัน 
"ไร " พรเอ่ยออกมาด้วยเสียงเหยือกเย็น
" ปะ ป่าว คร้าบ พวกเรารีบไปสิ ไปเร็ว "  แล้วเด็กกลุ่มนี้ก็กลับร.ร.  ของตัวเองอย่างรวดเร็ว
" หึ "  พรหัวเราะในลำคอ ก่อนจะแสยะยิ้ม และเร่งฝีเท้าไปร.ร. จากการเสียเวลาไปเมื่อกี๊
 
เหยินจัง
" นี้ก็ตอนที่สี่ของ แม้ครั้งแรกจะร้าย แต่สุดท้ายก็ดี แล้วน่ะะะ  ง้อออออออ"
ก็ขอฝากติดผลงานนี้ด้วยน่ะะะ  ขอบขุณค้าาาาา≥≤