แม้ครั้งแรกจะร้าย แต่สุดท้ายก็ดี

     " นี่แหนะ ....ÒÓ"  ก้อนหินทรงกลมๆ ลอยละลิ้วกลางอกาศ ไปยังสาวน้อยตัวดำๆ

ซึ้งมีชื่อว่า " พร "...

" โอ้ย "  เสียงเล็กๆเปล่งออกมาเบาๆ และใช้ฝ่ามือน้อยๆไปคุมบริเวณหัวของเธอ

" 555555 ว๊ากกกก 555"  เด็กป.5 ป.6 ประมาณ สี่ห้าคนส่งเสียงมาดังๆ

จนทำให้พรถึงกับตาขวางใส่เด็กพวกนั้นทันที

" แม้งพวกมึงเห็นป่ะ อีนี่มันใส่เสื้อขาดไปร.ร.ด้วย ห่ะ ห้าๆๆๆ "  เด็กร่างสูงๆผู้ชายตัวขาวตี๋ๆ

พูดมาผสมตลกนิดๆ 

" นั้นน่ะสิ  อยู่ตั้งมัธยม กลับใส่กระโปรงขาดๆเสื้อขาดๆ เห็นแล้วน่าอนาถตาชิบหายเลยว่ะ"

ทีนี้เป็นเด็กผู้ชายอ้วนท้วมพูดบ้าง

" เนอะอนาดตาจริงๆ " เด็กผู้ชายตัวเล็กๆฟันหักไปสองซีกก็รับค้ำของไอ้อ้วน

และพวกมันก็พูดไปเรื่อยๆ จน สาวน้อยตัวเล็กๆทนไม่ไหว เธอกำมือแน่น ก้มหน้า

มองหาไม้ทีถนัดมือ พอเจอก็หยิบไม้ขึ้นมา แล้วขว้างไปใส่พวกเด็กๆไร้สมอง ( อันขี้เลื่อนฆ

)พวกนั้น

ทางเด็กๆปากหมาที่กำลังเมามันกับน้ำลายตัวเอง ตั้งวงกันอยู่่ ถึงกับวงแตกทันทีทันใด

หัวหน้าเด็กพวกนี้จะเขามาชกท้อง พร พรก็ไม่รอช้า ก็พลักมันและพร้อมชกท้องมันหนึ้งที

จนไอ้เด็กนี้ถึงกับล้มไปเลย ลูกน้องมันจะมาช่วยแต่ก็ต้องหยุดด้วยสีตาเขียวของพร

และค่อยๆ ย่องกับไปตั้งลำใหม่

หัวหน้าเด็กซึ้งตอนนี้นอนเพราะความจุกนั้น ถูกเด็กสาวจับคอเสื้อและดึงขึ้นมาสบตากันตรงๆ

เด็กนี้ตัวสั่น  ยังกับลูกหมาตกน้ำ  พรไม่รอช้าตบหน้ามันไปสามทีพร้อมกับชกหน้ามันไปหนึ้งที แบบแรงๆๆ

และพูดเสียงเรียบใส่เด็กพวกนี้ว่า   "  ใครกัน..ทีอนาถตา..หัดดูสภาพ..

ตัวเองตอนนี้ดีกว่า..ไอ้ลูกหมาสกปรก "

แล้วก็พลักมัน..ไปหาลูกน้องพวกนั้น 

" ผมช่วยน่ะพี่ " เด็กตัวเล็กพูด  " ช่วยเหี้ย ทำไมตอนนี้ไอ้สัส ไปกลับ "

พรมองหน้าเด็กพวกนี้เด็กนี้ก็มองพรกลับเช่นกัน 

"ไร " พรเอ่ยออกมาด้วยเสียงเหยือกเย็น

" ปะ ป่าว คร้าบ พวกเรารีบไปสิ ไปเร็ว "  แล้วเด็กกลุ่มนี้ก็กลับร.ร.  ของตัวเองอย่างรวดเร็ว

" หึ "  พรหัวเราะในลำคอ ก่อนจะแสยะยิ้ม และเร่งฝีเท้าไปร.ร. จากการเสียเวลาไปเมื่อกี๊

เหยินจัง

" นี้ก็ตอนที่สี่ของ แม้ครั้งแรกจะร้าย แต่สุดท้ายก็ดี แล้วน่ะะะ  ง้อออออออ"

ก็ขอฝากติดผลงานนี้ด้วยน่ะะะ  ขอบขุณค้าาาาา≥≤