ความรักของผีเสื้อ

       โมโม่ ซัง เป็นสตรีแห่งประเทศญี่ปุ่น เธอคือเกอิชาผู้ยึดมั่นในความรัก เธอมีใบหน้าที่งดงาม เส้นผมนุ่มลื่นราวเส้นไหม ซ้ำยังมีกลิ่นหอมของสุคันธชาติ โชยอ่อนๆออกมาจากตัวเธอทุกครั้งที่เธอเดินผ่าน วันหนึ่งได้มีทหารเรือชื่อ เพอร์คิงตันจากอเมริกาเดินทางมาที่ญี่ปุ่น เขาเป็นหนุ่มรูปหล่อ มีผมสีบลอนด์ทองริมฝีปากเรียวได้รูป มีรูปร่างแข็งแรงสมชายชาตรี เขาได้รู้จักกับโมโม่ ซังผ่านเปโรที่เป็นพ่อซื้อ และทั้งสองก็ได้แต่งงานกัน...
       แต่ญาติๆของโมโม่ ซังกลับกีดกันและขับไล่เธอออกจากตระกูล ทว่า...ผีเสื้อที่กำลังหลงอยู่ในวังวนของน้ำหวานที่มีชื่อเรียกว่า'ความรัก'อย่างโมโม่ ซังคงจะไม่สนใจอีกแล้ว เธอมาสร้างบ้านอยู่กับเพอร์คิงตันเพียงสองคน แต่นายพลทหารเรือบอกให้เพอร์คิงตันทำเรื่องหย่ากับเธอเสีย เพราะรู้ว่าเขาไม่ได้จริงจังกับเธอแต่อย่างใด ทว่า สิ่งที่ได้กลับมาก็คือเสียงหังเราะเยาะอย่างขบขันจากนายทหารหนุ่ม เหมือนจะบอกกลายๆว่าเขาคงไม่ยอมเลิกให้ง่าย จนเวลาผ่านไป เพอร์คิงตันต้องกลับไปทำงานที่อเมริกาอีกครั้ง เขาบอกกับโมโม่ ซังว่าเขาจะกลับมาภายในสามปี
       เมื่อวันเดินทาง โมโม่ ซังอยากจะรั้งเขาไว้แต่ก็ไม่กล้า เธอทำได้เพียงอ้อนวอนต่อดวงรชนีที่อยู่บนที่ทอแสงสีเหลืองนวลอยู่บนนภานั้นว่า ให้ชายคนรักกลับมาเร็วๆ...ในระหว่างนั้น เธอก็ได้ตั้งครรภ์และให้กำเนิดบุตรชายหน้าตาน่ารักขึ้นมากนึ่งคนด้วย เธอสอนให้ลูกรักประเทศตัวเอง และต้องเป็นคนใจกว้าง มีน้ำใจ จนกระทั่งครบสามปีที่เธอรอคอย ได้มีจดหมายฉบับหนึ่งส่งมาถึงเธอ จ่าหน้าซองบอกว่า มันเป็นของ...
...เพอร์คิงตัน...
       ถึงแม้ว่าเธอจะอ่านภาษาอังกฤษไม่ออก แต่เธอก็ดีใจมาก ได้แต่รอคอยเขาต่อไปอย่างมีความหวังในวันสุดท้ายของปีที่สาม โดยที่ไม่รู้เลยว่า ในจดหมายนั้น เพอร์คิงตันได้เขียนไว้ว่าเขาได้แต่งงานใหม่กับผู้หญิงที่ชื่อแคทเทอรีนไปแล้ว
       จนในสองปีให้หลัง เพอร์คิงตันกลับมาอีกครั้งพร้อมกับภรรยาใหม่ด้วยจุดประสงค์ที่ว่าจะมารับบุตรชายของโมโม่ ซังไปเลี้ยง แต่สตรีอย่างโมโม่ ซังกลับยิ้มรับด้วยความยินดี และไม่เคยคิดว่าแคทเทอรีนคือคู่อริเลยสักนิด เธอนำผ้ามาปิดตาให้ลูกชายและให้ลูกของเธอถือธงชาติอเมริกาไว้ในมือ ก่อนจะหยิบมีดสีเงินเล่มเล็กขึ้นมา ค่อยๆกดปลายมีดลงไปที่หน้าอกตัวเอง ลึกเรื่อยๆจนเธอสิ้นใจตาย...
...ในเมื่อไม่สมหวังในรัก จึงพึงตายอย่างมีศักดิ์ศรี
   อย่าให้ใครมาปรามาสเราได้...
       นี่คือคติที่ผีเสื้องามแห่งญี่ปุ่นยึดมั่นมาตลอด เธอตายโดยไร้ซึ่งความแค้น เธอตายโดยไร้ซึ่งการร่ำลาลูกชาย เธอตายโดยไร้ซึ่งหยาดน้ำตา เธอตายทั้งที่ยังศรัทธาในความรัก...
       จากนี้ไป เราคงได้แต่ภาวนาให้วิญญาณของผีเสื้องามที่ปีกบอบบางเริ่มอ่อนล้าและหมดแรงอย่างโมโม่ ซัง ได้ไปสู่สรวงสวรรค์ และเป็นเทพธิดาที่เมตตาในความรักของมนุษย์ทุกคน...