รักเธอ...ฉันไม่ลืม

          แล้วโชคชะตาก็ได้เริ่มต้นขึ้น เมื่อผู้กำกับได้จับคู่ให้ผู้ชายคนหนึ่งเดินเข้ามาในฉากคู่กับฉัน เราเป็นพ่อค้าและแม่ค้าขายรองเท้าคู่กัน ร้านรองเท้านั้นชื่อ ร้านขายรองเท้าคู่แท้ เขาเดินมาพร้อมกับรอยยิ้มที่เขินอาย และท่าทางที่ดูเป็นมิตร เราคุยกันเล่นๆได้สักสองถึงสามประโยค เขาก็มาขอฉันถ่ายรูป และวันนั้นเองฉันก็ได้โชว์ความต๊องของฉันออกไปด้วยการถือรองเท้าส้นสูงสีขาวมันวาวมาเทียบกับหน้า พร้อมถามเขาว่าเหมือนกันไหมคะ? ให้เขาถ่าย เขาก็หัวเราะพร้อมบอกกับฉันว่าคุณดูเป็นคนน่ารักดีนะครับ...เมื่อถึงเวลาเลิกกองต่างคนก็ต่างแยกย้ายฉันก็ไม่ได้เจอเขาอีกเลย...จนวันหนึ่งฉันสังเกตเห็นในไลน์กลุ่มมีเพื่อนฉันคนนึงดึงเขาเข้ามาในกลุ่มแก๊งค์ แล้วเราก็ได้คุยกันแบบเพื่อนคนหนึ่งเท่านั้น จนกระทั่ง...

          วันที่ 3 มิถุนายน,2557 ฉันกับคนรักเลิกกัน เขาบอกกับฉันว่า ระยะเวลาตลอดหนึ่งปีที่ผ่านมา เขาไม่ได้มีใจให้ฉันเลย คุณน่าจะรู้นะว่ามันเจ็บแค่ไหน ที่ได้ยินประโยคเหล่านี้ ในเวลาที่คุณรักใครสักคนหนึ่งหมดหัวใจ นี่แหล่ะ...ที่ตอนนี้ฉันคิดว่า "โชคชะตาคงจะกำลังเล่นตลกกับฉันอยู่" ทำไมฉันถึงต้องเจ็บปวด เสียใจซ้ำแล้ว ซ้ำเล่า ความรักที่เหมือนว่าฉันจับต้องได้...กลับสลายเป็นฝุ่นผงภายในพริบตา ฉันทำอะไรไม่ได้...ที่ทำได้คือร้องไห้กับกาลเวลาที่เสียไป ฉันใช้เวลาในการเยียวยารักษาแผลใจให้ดีขึ้น ฉันฟูมฟายอยู่นานอะไรกันนะที่ดลใจให้ฉันพิมพ์ไลน์ไปคุยกับเขา เขาปลอบใจจนฉันหลับไปพร้อมกับน้ำตา และบอกฉันว่าเดี๋ยวทุกอย่างมันก็จะผ่านไป เวลานั้นที่ฉันรู้สึกได้ถึงความห่วงใยที่เขามีให้...และก็ดีใจที่ยังมีคนๆหนึ่งคอยห่วงใยฉัน จนเราได้คุยกันมาได้สองถึงสามเดือน

          ในระยะเวลาไม่นานทำให้เรารู้จักและสนิทสนมกันมากขึ้น อาจจะเป็นเพราะว่าเวลาเราอยู่ข้างๆกันต่างคนต่างสามารถปล่อยความเป็นตัวเองได้มากขึ้น ผู้ชายคนนั้นเขาชื่อเจ เขาเป็นคนคุยสนุก อารมณ์ดี น่ารัก และดูเป็นคนอบอุ่นในเวลาเดียวกัน...นี่มันเป็นเพราะโชคชะตากำหนดไว้ใช่ไหม? ที่ส่งคนผู้นี้ลงมาดูแลคนที่มอบช้ำอย่างฉัน ขอบคุณค่ะที่สวรรค์ยังเห็นใจฉัน แล้วเราก็ตัดสินใจเริ่มต้นใหม่ด้วยกัน เขาเอาใจใส่ฉันดีมาก เหมือนเราเข้าใจกันในทุกๆอย่าง เพราะอาจจะเจออะไรที่คล้ายๆกันมา จึงทำให้เราเข้าอกเข้าใจกันดี เอาล่ะโชคชะตาครั้งใหม่...มันเกิดขึ้นแล้วนะ จากนี้จะเป็นยังไงก็ต้องติดตามต่อไปค่ะ...

          วันเวลาได้เปลี่ยนความเป็นเพื่อนของเราให้กลายเป็นคนรักได้ในระยะเวลาไม่นาน...คุณเคยรู้อะไรแบบนี้ไหมคะ? รู้สึกเหมือนชีวิตนี้ได้ถูกเติมเต็มจนสมบูรณ์ ฉันรู้สึกว่ารักครั้งนี้มันสมบูรณ์และมีความสุขมากๆ มากกว่าครั้งไหนๆ "นี่ฉันได้พบเขาแล้วใช่ไหม...คนๆนั้นที่ฉันรอ" น้ำตาแห่งความปลื้มปิติไหลเอ่อลงมาจากล้นตา ฉันรู้สึกเหมือนเป็นผู้หญิงที่แสนจะโชคดี ที่ได้มีคนดีๆให้รักและเขาก็รักในสิ่งที่ฉันเป็น ตลอดเวลาที่ผ่านมา...ฉันมักจะโทษตัวฉันเองเสมอว่าฉันคงไม่ดีพอ...พอที่จะให้ใครมารักฉัน...คุณน่าจะเข้าใจความรู้สึกของคนที่เป็นได้เพียงแค่ตัวเลือกเสมอนะคะว่า...มันเป็นยังไง ความรู้สึกที่เคยเป็นคนที่ใช่สำหรับใครสักคน...แต่อยู่ๆก็เป็นคนที่ไม่ใช่ในเวลาที่เรายังไม่ทันได้ตั้งตัว ความรู้สึกพวกนั้น...ทำให้ฉันไม่อยากเริ่มต้นใหม่...ฉันกลัวที่จะต้องเป็นคนที่ถูกทิ้ง...กลัวที่จะต้องเสียใจ และเขาคือคนที่ทำให้ฉันเปลี่ยนความคิดใหม่...ขอให้รักครั้งนี้เป็นรักสุดท้ายสักทีเถอะนะ...