Love to You ฉันจะรักเธอคนเดียว
เขียนโดย Soman
วันที่ 11 ธันวาคม พ.ศ. 2557 เวลา 13.46 น.
แก้ไขเมื่อ 12 ธันวาคม พ.ศ. 2557 04.56 น. โดย เจ้าของเรื่องสั้น
3) วันหยุด
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความเสียงทำกับข้าวที่อยู่ในครัวดังขึ้นในรุ่งเช้าของวันไหม มันทำไห้ชิกะได้ตื่นขึ้นและลืมตาขึ้นมาบนโต๊ะกับข้าวที่เขาได้หลับไปข้างๆน้องสาวที่หลับก่อนที่ชิกะได้ซื้ออาหารมาไห้น้องสาวทาน
เป็งๆ...ป๊อกๆ....เเป็กๆ.....เป็งๆ....
" เอ๊ะ ! เสียงอะไรกัน " ชิกะได้ลืมตามอง และยืดหน้าขึ้นมาก เพื่อมองหาต้นเสียงนั้น แต่เขาก็ไปพบสิ่งใดได้เดินต่อไปเรื่อยๆ เพื่อหาเสียงๆนั้น จนไปเจอต้นตอของเสียงที่อยู่ในครัว
" ตื่นแล้วหรอคะพี่ชิกะ มานะกำลังทำอาหารไห้พี่ทานอยู่นะคะ "มานะพูดและยิ้มไห้เหมือนมันไม่ได้มีเหตุการ์ณอะไรเกิดขึ้น
" พี่ขอโทษนะเรื่องเมื่อวาน ทำไห้เธอไม่ได้ทานอะไรเลย " ชิกะเดินเข้าไปหาน้องสาวของเขาและจับที่ไหล่ของน้องสาวสุดที่รักเข้ามากอด มันทำไห้มานะกลั้นน้ำตาของเธอไม่อยู่และไหลรินออกมา
" ไม่เป็นไรคะแค่นี่เรื่องเล็กน้อย เดี่ยวมานะทำอะไรไห้ทานนะคะ " มานะเดินออกจากอกของพี่ชายแล้วเช็ดน้ำตาเพื่อมาทำอาหารต่อไห้เสร็จ และมานะก็ยิ้มตลอดการทำอาหารไห้พี่ชาย
ผ่านไป15นาที
" เสร็จแล้วคะพี่ชิกะ "น้องสาวของเธอได้ทำข้าวผัดของโปรดชองชิกะไห้เขาได้รับประทาน มันดูหน้าตาสวยและน่ารับประทานทีเดียว
" หืมๆ " " อร่อยมากเลยมานะจัง " พี่ชายได้ยิ้มไห้น้องสาวพร้อมกับยกนิ้วไห้น้องสาวของเขา และชิกะก็ได้ทานอาหารฝีมือน้องสาวจนหมดเกลี้ยง
" เดี่ยวมานะไปตักน้ำไห้ทานนะคะ " มานะก็ได้รีบเดินไปหยิบน้ำเปล่าที่เตรียมไว้ไห้ชิกะได้กินหลังทานข้าวเสร็จ มันทำไห้พี่ชายอย่างชิกะดูมีความสุขที่สุด ในตอนเช้า
" พี่ทานอื่มแล้ว วันนี้เราไปทะเลกันนะคะวันนี้วันหยุดมานะอยากไปเที่ยวนะคะพี่ชิกะ "
" อืม...... งั้นก็ได้สิเดียวเราไปกันงั้นรีบไปเตรียมตัวนะ พี่จะพาไป "
" ได้คะพี่ชิกะ งั้นมานะของไปเตรียมตัวก่อนนะคะ "
" อื่มงั้นพี่ก็ไปเตรียม ของก่อนนะ เดี่ยวเจอกันข้างร่าง "
ทั้งสองก็ได้เดินไปบนห้องของตน เพื่อเครียมตัวไปเล่นน้ำที่ทะเล ทางใต้ของโตเกียว มานะและชิกะได้เตรียมอุปกรณ์ของจำเป็นจนเสร็จสิ้นเขาก็ได้ลงมาพบกันที่ห้องรับแขกเพื่อจะนั่งรถเดินทาง
" เตรียมตัวเสร็จแล้วหรอมานะจัง " ชิกะได้หันไปมองดูกระเป๋าสีชมพูของน้องสาว ใบนั้นที่เขาได้ซื้อไห้เมื่อปีก่อนเป็นของวันเกิด
" เสร็จแล้วค่ะพี่ชิกะไปกันเลยนะคะ " น้องสาวได้หยิบกระเป๋าใบนั้นและรีบจูงมือพี่ชายขึ้นรถเพื่อไปทะเล ทันที
1 ชั่วโมงผ่านไป
" ถึงแล้วทะเลดูสวยจังเลยค่ะพี่ชิกะ " มานะมองดูทะเลตามันวาวและตื่นเต้นดีใจที่สุด ที่ได้มาเที่ยวทะเลที่เขาอยากเล่นน้ำมานาน
" หรองั้นก็ไปเปลี่ยนชุดกันเถอะ "เดี่ยวจะได้ลงไปเล่นน้ำกัน ชิกะก็ได้เดินไปในห้องเปลี่ยนชุดชายชิกะก็ได้ถอดเสื้อเปลี่ยนกางเกง และนำกางเกงที่เตรียมมาไส่ไปเพื่อเล่นน้ำ เขาก็เดินออกมาจากห้องแต่งตัวชาย
" มาหรือยังนะมานะจังเนี่ย ช้าจริงๆ "พี่ชายของมานะได้ยืนรอตรงหน้าห้องเปลี่ยนชุดหญิง เพื่อยืนรอน้องสาว
" ระ รอนานไหมคะพี่ชิกะ มานะมาแล้ว " เสียงของน้องสาวเดินออกมาจากห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าผู้หญิงมันทำไห้ชิกะหันไปมอง
" อะ อะ อะไรกัน น้องสาวเราทะทำไมหน้าอกมัันตูมขึ้นหว่า ตอนนั้นยังแฟบอยู่เลย เอ้ยเป็นไปไม่ได้ฟองน้ำชัดๆ นั้นมันคือภาพลวงตา " ชิกะยืนมองได้สักพักก็บ่นพรึมพรับ อยู่ตรงนั้น
" อะไรคะ นี่ของจริงล้วนๆไม่มีเสริมใยค่ะ พี่ชิกะนี่ลามากที่สุดน้องตัวเองยังไม่เว้นเลยนะคะ "น้องสาวเดินไปหาชิกะแล้วได้จับพี่ชายของเธอหักแขนแล้วทุ่มลงกับทรายอย่างรุนแรง
" โอะโอ้ย อะไรกันเนี่ย แค่นี้ก็ ผิดอีกแล้ว " " แง็กๆ " น้องสาวของชิกะก็ได้เดินออกไปเล่นน้ำปล่อยไห้พี่ชายนอนหมดสภาพที่หน้าห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าผู้หญิง
" เห้อตงลงมาเล่นน้ำหรือว่ามาเจ็บตัวกันแน่นะ " ชิกะได้ลุกขึ้นและเดินตามน้องสาวตัวแสบไปลงทะเล และพวกเขาก็ได้เล่นน้ำด้วยกันอย่างสนุกสนาน
" พี่ชิกะ เอาไปเลยนี่แหนะ ตูมมๆๆๆๆ "
" ไม่มีทางหรอกนี่แหนะ ปริ้วๆๆ ตูมๆๆๆ "
" พี่เล่นแรงไปแล้วนะคะ ตายซะเถอะพี่ชิกะ "
" ไม่เอาอันนั้นมันรุนแรงเกินปายยยย " " ตุบ " " เง็กๆ " บอลเล่ย์อัดโดนหน้าของชิกะเต็มแรง
" สมน้ำหน้าพี่ชิกะมาว่ามานะมีหน้าอกไช้ใยดีนัก " น้องสาวเขาเขาก็เดินออกจากทะเลไปแล้วหันหน้ามาหัวเราะไส่พี่ชายที่หน้าแดงก่ำ อยู่ในทะเล
" น้องใครแรงเยอะชะมัดเลยเห้ยแบบนี้ฝ่ายถูกกระทำมันเราคนเดียวชัดๆ "ชิกะเอามือจับหน้าของตัวเอง และเดินขึ้นมาบนฝั้งนั่งลงข้างๆมานะน้องสาวของตน
" ว่าไปแล้วเราก็ไม่ได้มาเที่ยวแบบนี้นานแล้วนะมานะจัง " ชิกะเอ่ยขึ้นมาและมองไปที่ทะเลดูพระอาทิตย์ที่ส่องกระทบน้ำ เป็นแสงระยิบระยับ
" ก็นั้นสินะคะ จต่อไปคงต้องมาบ่อยๆแล้วสิ " มานะก็หันไปมองทะเลนั้นและอมยิ้มเล็กน้อย นั้งมองดูพระอาทิตย์และน้ำทะเลที่ส่องกระทบกัน
" งั้นเรากลับบ้านกันเถอะมานะจังเดี่ยวอีกไม่นานก็ค่ำแล้ว "
" ได้ค่ะพี่ชิกะงั้นขอไปเปลี่ยนชุดก่อนนะคะ "
" ได้สิพี่ก็เหมือนกัน งั้นเจอกันตรง นี้นะ "
" ได้ค่ะพี่ชิกะงั้น เดี่ยวรีบไปเปลี่ยนชุดก่อนนะคะ "
" อื่ม " ทั้งสองคนก็ได้ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าและเก็บของไส่กระเป๋า ออกมาเจอกันที่ตรงนัดไว้ และพวกเขาก้ได้เดินออกมาเพื่อขึ้นรถเพื่อกลับบ้าน
" เห้อเหนื่อยจริงๆวันนี้เล่นน้ำไม่เท่าไหร่แต่โดนน้องสาวซื้อนี่สิแย่เลยแฮะ ระบมไปทั้งตัวเลย แต่มันก็เป็นวันที่สุขและสนุกแหละนะวันนี้ " ชิกะมองไปที่น้องสาวของตน ไปได้สักพักน้องสาวก็หลับลงตรงไหล่ของพี่ชาย ด้วยความเหนื่อยล้า ชิกะก็ได้นั่งมองน้องสาวตัวเอง คอยระวังไม่ไห้หัวของน้องสาวตกจากไหล่ของตัวเอง และชิกะก็ได้หลับไป พร้อมกับน้องสาว
ผ่านไป4ชม
" คุณๆ สุดปลายทางที่ลงแล้วครับ "เสียงของคนขับรถโดยสารมาปลุกชิกะไห้ตื่นขึ้น ด้วยสภาพที่งัวเงีย
" ออ ครับ เดี่ยวผมปลุกน้องสาวแป็บนึงนะครับ " ชิกะได้เหลียวหันไปที่ไหล่ของเขาที่มานะเคยหลับอยู่
" เอ๋ !" " มะมานะจังไปไหนแล้วละเนี่ย "พี่ชายตกใจลุกขั้นมองหาน้องสาวของตน และเขาได้ไถ่ถามคนขับรถ
" น้องสาวที่นั่งอยู่ตรงนี้เขาไปไหนแล้วครับ "
" ออผู้หญิงคนนั้นลงไปตั้งนานแล้วแหละเขาบอกไห้ ผมขับไปจนถึงสุดสายแล้วค่อยปลุกคุณน่ะ "
" เห๋! ไม่จริง น้องสาวตัวแสบ อย่าไห้กลับไปถึงบ้านนะเฟ้ยตายแน่นอน แล้วที่นี่ที่ไหนครับเนี่ยแล้วรถจะกลับไปสาย มันออกอีกทีกี่โมงครับ "
" อ๋อ ตอนนี้คุณอยู่เมื่อง ส่วนทางด้านนอกของโตเกียว กว่ารถจะเข้าไปอีกทีก็ 8โมงเช้าแหละครับ คุณจองโรงแรมแถวนี้ไปนอนก่อนเถอะเดี่ยวค่อยมาไหม่นะครับ "
" โอ้ยกำ มานะจ้ง เจ้าน้องบ้าาาาาาาาาาาา "ชิกะเดินเศร้าสร้อยลงจากรถไปที่โรงแรมแห่งหนึ่ง เขาได้ไปไถ่ถามราคาที่พัก1คืน
" จองคืนนึงราคาเท่าไหร่หรอครับ " ชิกะได้เดินเข้าไปถามประชาสัมพันธ์ ด้วยสีหน้าที่หดหู่หมดเรี่ยวแรง
" ราคาคืนละ3400 เยนค่ะ " ราคาของโรงแรมมันทำไห้ชิกะอ้าปากค้างหุบไม่ได้เสียเลย
" ตายละตูงานนี้ยังดีที่มีอยู่ 3600 เยน ไม่งั้นหงำเหงือกแน่นอน "
" แต่รวมค่าอาหารอะไรด้วยก็3600 เยนพอดีนะคะ "คำพูดคำนั้นมันทำไห้ชิกะ ถึงกับจะเป็นลมลงกับพื้นเสียทีเดียวเพราะมีที่เดียวที่เปิด และมีอยู่ในย่านนี้มันทำไห้เขาต้องจำใจ พัก
" งั้นขอห้องนึงครับ "ชิกะก็ได้เดินขึ้นไปเปิดห้องที่ได้ จ่ายไป เขาเปิดเข้าไปถึงก็หลับลงกับที่นอนนุ่มๆ ไปในทันที
" แฮะๆ แฮะๆ " " แบบนี้คือการแก้แค้นเรื่องเมื่อวานนะคะพี่ชิกะ จงนอนหลับไห้สบายนะคะ
"แฮะๆ แฮะๆ " เสียงของน้องสาวที่หัวเราะด้วยความสะใจมันทำไห้พี่ชายทรมาณที่สุดในโลกเลยก็ว่าได้
โปรดติดตามตอนต่อไป
คำยืนยันของเจ้าของเรื่องสั้น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ