Love to You ฉันจะรักเธอคนเดียว

                    ( กริ๊งๆๆ... กริ๊งๆๆ... )
               เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้นตอนเช้าของวันใหม่พร้อมกับแสงแดดที่ส่องลงมากระทบ หน้าแสงแดดยามเช้าสีส้มผสมกับท้องฟ้าสีครามสดเปรียบเหมือนก้อนทองในน้ำทะเล มองเท่าไหร่ก็สวย เสียจริงๆ
               " เช้าแล้วหรือเนี่ย " เสียงของชิกะเอ่ยขึ้นมาด้วยสีหน้าทีงัวเงีย เขาได้กดปิดนาฬิกาปลุกของตนและรีบไปอาบน้ำ เพื่อจะต้องไปโรงเรียนแต่เช้า 
               " พี่คะ  ตื่นเช้าประจำเลยนะ "น้องสาวของเธอได้ทำอาหารเตรียมไว้ที่โต๊ะเพื่อจะไห้พี่ชายของเธอรับประทานก่อนไปโรงเรียนเรียน 
               " อ่า ก็แบบนี้แหละพี่ต้องไปทำอะไรมากมาย " พี่ชายมานะก็ได้นั่งที่โต๊ะแล้วก็รีบทานข้าว  อย่างเอร็ดอร่อย มันเป็นวันที่ดีทีเดียว ที่น้องสาวได้ทำอาหารให้ทาน  ครั้งแรก.........
               "เอ๋  มานะจัง ทำไมวันนี้ทำกับข้าวไห้พี่ทานละเนี่ย"
               พี่ของเธอได้พูดขึ้นมาด้วยท่าทีตกใจน้องสาวของเขาก็ได้ยิ้มแปลกๆ  และพร้อมกับเอ่ยขึ้นมา....
               " ก็วันนี้หนูทำแกงกรีสูตรใหม่จะไห้พี่ลองทานยังไงคะ"  
               "เเฮ่ะ  แฮ่ะๆ "
               มานะหัวเราะนิดๆมันแฝงไปด้วยเสียงที่ดูน่ากลัว มันทำไห้ชิกะหัวใจแทบจะวาย ประสาทหลอนสุดๆ
               ปูด...แป็ด...ปูดๆๆๆๆ...เอ้อ
                " มะมะมา  นะ  จัง ไส่อะไรลงไปในแกงนี้เนี่ย "
               พี่ของเขาปวดท้องอย่างหนักได้วิ่งเข้าห้องน้ำ เสียงนั้นมันทำไห้มานะจัง  หัวเราะไม่หยุด    
               "ฮ่าๆๆ   ฮ่าๆๆ" 
               " มานะจัง  ฝากไว้ก่อนเถอะ  ปูดๆๆๆๆ   โอ่ย " ชิกะทำหน้าเสียซีดเซียวหมดเรี่ยวแรงไปเลยทันทีมันเป็นวันที่ดีที่สุดหรือ น่ากลัวที่สุด กันแน่
               " แฮะๆ  ไปก่อนนะคะพี่ ไปโรงเรียนไห้ทันน้าา " น้องสาวของชิกะได้แกล้งสมใจก็ได้ออกจากบ้านไปโรงเรียนทันทีปล่อยให้พี่ชาย ของตนเองนั้งอ้างว้างหมดเรี่ยวเเรงอยู่ในส้วม
               " ฝากไว้ก่อนเถอะ ยัยน้อง บ้าาาาาาาาา " เสียงตะโกนของชิกะ ผู้ที่หมดเรี่ยวแรงแม้แต่จะเดิน เขาก็ได้ออกมาจากห้องน้ำเป็น รอบที่10 มันคือเวลา 7.53 แล้ว เข้าได้รีบวิ่งไปโรงเรียน ด้วยมืออีกข้างที่จับก้นของตัวเอง
               "ให้ตายสิน้องบ้า ทำเอาเราไปเรียนสายอีกแล้วดิ " ชิกะได้วิ่งไปถึงเขตรั้วของโรงเรียน แต่มั้นก็สายเกินไปเสีย เขามาไม่ทันเวลาโรงเรียนเข้า ชิกะยืนมองอยู่หน้าโรงเรียนเขาก็ได้เหลือบไปเห็น อาจารย์ผู้ดุที่สุดและเขาก็ไม่อยากเจอเพียงครั้งเดียว เขาค่อยๆย่อง เข้าไปเรื่อยๆๆ
               " หยุดนะ  แกมาสายมานี่เดี่ยวนี้เจ้าชิกะ " เสียงอันน่าสะพรึงกลัวทำเอาชิกะใจถึงกับผวาเขาได้หยุดนึ่งพร้อมกับขาที่สั่น ของเขา ได้ยืนขึ้นตัวตรง นึ่ง
               "ครับ อาจารย์"
               "ผะ.ผะ.. ผม"ชิกะยืนตัวนึ่งพร้อมยืนเหงื่อตกขาสั้นอยู๋ได้ไม่นาน"
               "ไปวิ่งรอบสนาม 20 รอบค่อยเข้าเรียน "
               "วันนี้อนุโลมให้จะไม่ทำโทษหนัก"
               อาจารย์ผู้หน้าเหี้ยมโหด เขาได้บอกกับชิกะจบ ชิกะก็ได้เร่งรีบวิ่งรอบสนามทันควัญ พอครบก็ได้ไปรายงานตัวที่ห้องเพื่อเข้าเรียน
               "โหย โล่งอกวันนั้อาจารย์ใจดีแฮะ "
               ระหว่างเขาได้เดินขึ้นบันใด เขาได้มองออกไปทางหนอกหน้าต่างเห็นหญิงสาวคนหนึ่งนั้งอยู่ตรงต้นซากุระ  พร้อมกับลมพัดมาเล็กน้อยสีหน้าของเธอมันทำไห้ชิกะใจสั่นเต้นไม่หยุดเลยสักครั้งเดียว  เเววตาของเธอดูสดใส สีผมของเธอสวยงามผมยาวพริ้วไปกับลมที่พัดมาพร้อมใบซากุระ และหญิงสาวคนนั้นก็ได้หันหน้ามองชิกะแล้วยิ้มไห้นิดๆ
               " น่ารักจังเลย  ชื่ออะไรกัน ? " ชิกะยืนมองชั่วครู่เพื่อนของเขาก็เดินมาและมองไปที่ชิกะมองอยู่
               " เขาชื่อฮานะจังเป็นดาวโรงเรียนอยู่ห้องAแกสนใจหรอเจ้าชิกะ " เสียงของเพื่อนที่เอ่ยขึ้นมาทำให้ชิกะตกใจ
               " ปะ  เปล่านะ  ฉันก็แค่.... ไม่มีไรหรอกเจ้าจิน ฉันไปละนะ "                เขาได้พูดกับจินก็ได้รีบวิ่งไปขึ้นห้องเรียนของตน  มันเป็นครั้งแรกหรือ ครั้งที่เท่าไหร่กัน ที่ชิกะมอง เธอแบบนั้น
 
               ช่วงพัก เที่ยง
               "เห้อ !!"  
               "วันนี้เจอเรื่องซวยตั้งแต่เช้าจะมีอะไรซวยกว่านี้ไหมวะเนี่ยเจ้าจิน"
               "ไม่หรอกมั้ง แกก็ดีไม่ใช่หรอถ้าไม่มาสายคงไม่ได้เจอคุณฮานะจังนินา"
               "เห้ยไม่ใช่น่า อย่าเอาเรื่องพวกนั้นมาปนกันนะ "
               "ก็แล้วแต่เลย งั้นฉันไปหาแฟนฉันก่อนละเดี่ยวเจอกันชิกะ "
               "บาย จิน เดี่ยวเจอกัน "
               จบบทสนทนากับจินชิกะก็ได้เดินไป เพื่อจะไปซื้อน้ำดื่มเขาบังเอิญไปเจอฮานะจัง นั่งอยู่ที่เดิม และสีหน้าของเธอก็ยิ่มตลอดเวลา แต่เขาไม่กล้าเพียงจะทักก็เท่านั้นเอง
               " ฮา นะจังหรอ  เธอทำไมนั่งอยู่แบบนั้นนะ "               
               ชิกะได้ยืนมองเธอคนนั้นนั่งทานเเซนวิชอยู่เธอค่อยๆกัดทีละนิดทีละนิด ไปเรื่อย มันทำไห้ชิกะใจเต้นระรัว ไม่หยุดมันทำไห้เขา อาจจะหลงรักเธอก็ได้
               " ดีละฉันจะต้องคุยกับเธอไห้ได้ฮานะจัง "  ชิกะที่ยืนมองคิดในใจก็ได้เดินขึ้นห้องไปเพื่อเรียนต่อ แต่ทันใดนั้น   น้องสาวก็วิ่งเข้ามาหา
               " พี่ชิกะ  เป็นยังไงบ้างเมื่อเช้าโดนอะไรบ้างละคะ"
               "แฮะๆ แฮะๆ " น้องสาวผู้ที่ทำร้ายพี่ชายอย่างเลือดเย็นได้มาตอกย้ำเขา ทำไห้ชิกะถึงกับมีลมหู
               " เจ้าน้องบ้า  เดี่ยวคอยดูนะ เดี่ยวพี่จะแกล้งคืนให้เข็ดเลย "
               " แต่พี่แกล้งหนูได้แค่1ในล้านแค่นั้นเองนะ นอกนั้นหนูแกล้งพี่ได้243,658 ครั้งเชียวนะ "
               " เดี่ยวจัดการเจ้าน้องตัวป่วน  น้องสาวสุดที่รักหรือสุดที่เกลียดกันดีเนี่ย "
               เมื่อเขาได้พูดกับน้องสาวของเขาก็ได้เดินไปเพื่อเรียนต่อในคาบบ่าย  แต่ยังไงภาพของหญิงสาวคนนั้นก็ยังติดตาของชิกะไม่หายไปเลยเสียที
 
                ผ่านไป4 ช.ม เลิกเรียน 
               " เห้อเสร็จสักทีวันนี้  ต่อไปก็ต้องไปรอน้องสาวจอมทำร้าย อีกละซิเนี่ย " ชิกะได้เดินออกจากห้องเพื่อไปยืนรอน้องสาวของตน  ผ่านไป15นาที ชิกะก็ยืนรอจนไปเจอฮานะจังกำลังเดินออกจากโรงเรียน  
               " ตุบ "  
               เสียงกระเป๋าตังของเธอตกลงมาต่อหน้าของชิกะ มันเป็นกระเป๋า ดูไม่มีราคาเท่าไหร่นักแต่มันดูสะอาดสะอ้าน ถึงราคาจะไม่แพงแต่มันก็ดูสวยไม่แพ้ของราคาแพงเสียเลย
               " กระเป๋าของ ใครนะนะ เอะนั้นของฮานะจังนิ ต้องรีบเอาไปคืนเธอแล้วสิ "  ชิกะก็ได้รีบวิ่งไปหาฮานะจังอย่างเร่งรีบ
               " เอ๋ "
               " พี่เขาจะไปไหนนะเรียกไม่ทันด้วยสิยืนรอตรงนี้เดี่ยก็มาเองแหละมั้ง " มานะจังก็ได้หยุดยืนรอพี่ชายของตน
               " แฮะๆ...แฮะๆ  เจอแล้วฮะ..ฮะ...ฮานะจัง " 
               เสียงตะโกนของชิกะทำให้เธอหยุดยืนรอและมองมาที่ต้นเสียงนั้น  
               " คะ !!"
               "ว่ายังไงชิกะคุง  มีอะไรหรอ " น้ำเสียงชองฮานะจัง มันดูอ่อนโยน อ่อนไหว มันทำไห้หัวใจของชิกะเต้นแรงขึ้นเรื่อยๆ
               " อึ๋ย "
               " เธอรู้จักชื่อเราด้วยแฮะ ชักทำตัวไม่ถูกแล้วสิ " ชิกะพูดขึ้นในใจ มันทำไห้เขายิ่งทำอะไรไม่ถูกเลยสักอย่าง
               " เอ่อม  ว่าไงคะ ชิกะคุง "
               " ออ...เอ่อ.....  เราเอากระเป๋าตังมาให้น่ะ เธอทำตกไว้ที่หน้าโรงเรียน อะนี่ "
               " ......ขอบคุณนะคะชิกะคุง เดี่ยวไว้พรุ่งนี้ตอนเย็นจะเลี้ยงข้าวตอบแทนนะคะ "
               " ไม่เป็นไรหรอกฮานะจัง  งั้นฉันไปละนะเดี่ยวต้องไปรับน้อง "
               "ค่ะ"
               "ยังไงก็ให้เลี้ยงตอบแทนนะคะเดี่ยวจะรออยู่หน้าโรงเรียนพรุ่งนี้ค่ะ"
               " อื่ม งั้นไม่เกรงใจละนะ "
               กลางแสงอาทิตย์ยามเย็นเริ่มจะคล่้อยลงจากฟ้า แสงแดดสีแดงสลับส้มส่องลงมาฮานะและชิกะ ได้ยิ้มไห้กัน และยืนมองด้วยสายตาที่ดูอบอุ่นใจ เหลือเกิน  พร้อมลมที่พัดมาเล็กน้อยเสียงนกที่ร้องเป็นจังหวะนิดหน่อย  มันทำไห้การรู้จักครั้งแรกที่มีค่าเสียจิงๆ
               " งั้นผมไปก่อนนะฮานะจัง  บาย " 
               " บายค่ะ ชิกะคุง " จบบทสนทนาระหว่างกันชิกะก็ได้เร่งรีบวิ่งไปที่โรงเรียนเพื่อไปหาน้องสาว
               " ตายๆๆ  มานะจังจะยืนรอไหมเนี่ยหรือยืนรอน้องสาวได้ฆ่าเราตายแน่นอนน่ากลัววุ้ย " ชิกะก็ได้วิ่งมาถึงหน้าโรงเรียนเห็นน้องสาวของเขายืนรออยู่ที่นั้นด้วยสี หน้าที่เศร้าและ แววตาของเธอมีน้ำตาไหลออกมา
               " ไม่เป็นไรนะมานะจังพี่มาแล้ว ไปเอาของคืนเขามานะรอนานไหม "เสียงพี่ชายที่ดูเหมือนจะไม่ค่อยสนใจน้องสาวแต่จริงๆแล้วห่วงใยที่สุด ในชีวิตของเขา
               " เปล่าสักหน่อยแค่ลมพัดเข้าตาเลยน้ำตาไหล เจ้าพี่บ้า กลับกันเถอะหนูหิวข้าวแล้วคะพี่ " 
               " ได้เดี่ยวพี่ทำไรไห้กินแทนเธอทำละกานพี่ไม่หวังฝีมือเธอทำอาหารอีกละเหมือนวางยากันสะงั้นอ่ะ "
               " หรอคะเจ้าพี่บ้า  เดี่ยวหนูจะแกล้งพี่แน่นอน  แฮะ แฮะ "
               " น้ำเสียงน่ากลัววุ้ย  ปะไปกันได้แล้วมานะจัง "
 
                และ ชิกะกับมานะก็ได้เดินกลับบ้านด้วยกันด้วยสีหน้าที่ยิ้มแย้ม มากกว่าทุกๆวันเพราะชิกะได้คุยกับเธอคนนั้น มันทำไห้ใจของเขา เต้นไม่หยุดแม้ไม่ได้เจอหน้ากันก็ตาม............
 
 
               ติดตามตอนต่อไป