(short fic) EXO ChanBeak รักนะ!! นายรุ่นพี่ของผม!

 
 
 
             Baekhyun part.
                            หลังจากที่ผมเดินกลับมาที่เดิมแล้ว ก็เจอซิ่วหมินยืนกอดอกหน้าบึ้งอยู่
                    "ย่าส์!แบคฮยอน นายไปอยู่ที่ไหนเนี่ยโครตนาน"
                    "ขอโทษนะพอดีไปเจอรุ่นพี่ที่รู้จักน่ะ"
                    "อืมมงั้นไม่เป็นไรหรอก ไปที่ห้องกัน" 
                    "ครับ! ซาลาเปาหมินหมิน แย๊กกกก"
                    "หยุดเดี๋ยวนี้น้าาาา!!!"
                    "ฮ่าๆๆๆๆ" 
                             แล้วผมกับซิ่วหมินก็วิ่งเล่นกันไปตลอดทางจนถึงห้องเรียนโดยที่ไม่รู้ว่ามี
สายตาคู่หนึ่งกำลังจ้องมองมาที่พวกเราสองคนอยู่....   
              Chanyeol part.
                             ฮึ้ยๆๆๆ! ทำไมสองคนนั่นต้องวิ่งเล่นกันอย่างนั้นด้วยนะ มันหึงรู้มั้ยๆๆๆ ไอ้
เฉินแม่งก็ไม่ยอมขอน้องซิ่วหมินเป็นแฟนสักที ทำเป็นบอกว่า กูไปบวชไม่มีเวลา กูต้องสวดทำ
นองสรภัณญะให้ได้ก่อน แม่งไม่กล้าบอกมาเถอะ ไอ้สัด!
                     "ไอ้มหาา มึงรีบไปจัดการซาลาเปาของมึงไป๊!"
                     "ไมว้ะ น้องหมินหมินกูทำไม"
                     "ก็น้องเปาจื่อของมึงอ่ะมาเล่นๆอยู่กับแบคของกูอ่า"
                     "ไอ้สัด คิดมากกูไปสืบมาแล้วน้องเปาจื่อเป็นเคะแน่นอน100%"
                     "มันอาจจะเปลี่ยนใจแล้วก็ได้น้าา~"
                     "มึงไปไกลๆกูไปไอ้ยอลลี่ขี้หมา"
                     "ไอ้เหี้ยยยย ชื่อกูไม่ได้เป็นแบบนั้นสักหน่อยไอ้มหาา"
                     "สัด! ชื่อกูก็ไม่ได้เป็นแบบนั้นเหมือนกัน!"
                     "ไอ้มหาา~~~"
                     "ไอ้ยอลลี่ขี้หมาาาาา~~"
                     "ไอ้มหา!"
                     "ไอ้ยอลลี่!"
                     แล้วจู่ๆอีชะนีโอเซฮุนก็เข้ามาแทรก
                     "โอ๊ยยย!! หยุดได้แล้วอีสัด!กูหิวชานมไข่มุกกก!!!!"
                     "....เอิ่มอีโอเซพวกกูไม่ได้ถาม"
                     "แต่กูอยากบอก มีปัญหาอะไรมั้ย?"
                     "ไม่มีคร้าบบ เชิญไปซื้อชานมแล้วกลับไปเลี้ยงแมวที่บ้านเลยคร้าบบ"
                     "เออ งั้นกูไปนะบาย"
                     หลังจากที่มันไปได้สัก10นาที....
                     "เอาซะกูเงิบเลย..."
                     "เออใช่กูก็เงิบเหมือนกัน"
                     ".../..." เหมือนว่าพวกเราจะลืมบทสนทนาก่อนหน้านี้ไปแล้ว
                     "งั้น...พวกเราขึ้นห้องกันมั้ย?"
                     "อืม"
                         มันเป็นอีกครั้งที่การทะเลาะอย่างไม่รุนแรงของผมกับไอ้เฉินจบลงอย่าง
               เงิบๆเพราะอีโอเซฮุน
                  End Chanyeol part.