เวลาในมุมมองของฉัน

          กาลเวลาเป็นเรื่องยากที่จะทำความเข้าใจ ไม่ว่าใครคงรู้สึกเช่นนั้นในทุกเมื่อ นาฬิกาที่
แขวนอยู่ในทุกๆบ้าน ต่างก็แข่งกันส่งเสียงพร้อมกับการเดินทางของเวลาไปไม่รู้จบ…
                   “ติ๊ก..ต๊อก…ติ๊ก…ต๊อก” หากฟังเสียงของมันแล้ว ในบางครั้งก็รู้สึกรำคาญใจแปลกๆ
                    เวลาจะเดินไปอีกสักเท่าใดกันหนอ.. ทุกวันนี้ยังรู้สึกว่าตนนั้นยังไม่สามารถใช้เวลาใด้
เป็นประโยชน์ได้เต็มที่มากนัก.. เมื่อเผลอใจไปพร้อมกับกิจรรมใดหนึ่งอย่าง เวลาเหล่านั้นก็เร็ว
ปานจรวด ‘ทำไมเวลาพักผ่อนมันหายไปเร็วแบบนี้’ 
                    หากนาฬิกามีชีวิต มันจะพูดกับเราอย่างไรนะ?‘ก็มันเป็นเรื่องปกติของฉัน พวกคุณนั่น
แหละที่คิดไปเอง’ หรือว่า ‘ฉันให้เวลาคุณ 24 ชั่วโมงทุกวันอยู่แล้วนะ..แต่คุณนั่นแหละกับใช้ไม่
เป็นเอาเสียเลย’ คุณนาฬิกาจะบอกเราเช่นนี้หรือเปล่า บางทีอาจเป็นเรื่องถูกต้องสำหรับคนที่รู้จัก
ใช้เวลาทุกนาทีให้เป็นประโยชน์ แต่สำหรับตนนั้น เวลา..ถือเป็นเรื่องที่จัดการได้ยากเหมือนกัน 
                   1 ปีกับ 365 วัน 1 วันกับอีก 24 ชั่วโมง กับ 1440 นาที และ 86400 วินาที เวลาที่เดินเรื่อยๆอย่างไม่จบสิ้น ฤดูหนาว ฤดูฝน ฤดูร้อน ฤดูกาลต่างๆ ถูกเปลี่ยนผันไปตามเวลา เวลามี
เยอะขนาดนี้ แล้วเพราะเหตุใดกัน ที่ทำให้บางคนถึงพูดได้ว่า ‘ทำไมเวลาผ่านไปเร็วเช่นนี้’ บาง
คนก็กลับพูดว่า ‘ทำไมเวลาผ่านไปช้าเช่นนี้’ 
                   หากเรามองย้อนกลับไปในอดีต ตอนที่ยังเด็กๆ เราก็คงจะเรียนอยู่ในอนุบาลหรือประถม
เป็นเด็กตัวเล็กๆ ที่เล่นวิ่งไล่แปะกับเพื่อน มีอะไรสนุกให้ทำหลายๆอย่าง ตอนนั้นเราคงไม่สนใจ
กับเครื่องบอกเวลารูปทรงกลมๆ ที่ห้อยอยู่ตามผนังสักเท่าใดนัก..  แต่ปัจจุบันนี้ คงเป็นเพราะ
ปัจจัยหลายอย่าง การเรียน การทำงาน อารมณ์ จิตใจ ฐานะ หรือสภาพแวดล้อมต่างๆ ทำให้ใคร
หลายคนกลายเป็นคนขี้กังวลและรีบแข่งขันกับเวลาไปแล้ว เวลาเริ่มกลายเป็นปัญหาที่เราต้อง
ปรับตัวให้ได้เหมือนกิ้งก่า
                    เวลาเป็นตัวกำหนดสิ่งต่างๆบนโลกนี้ บางทีเวลาอาจสร้างสรรค์สิ่งที่สวยงาม และเป็นสิ่ง
ที่ดีก็ได้  ดวงอาทิตย์ยิ้มแฉ่งในตอนเช้า กับดวงจันทร์เจ้า ขอข้าวขอแกงในตอนกลางคืน นกที่โผ
บินไปบนอากาศ หรือหอยทากที่กระดึ๊บบนพื้นดิน  เมล็ดข้าวสีเหลืองที่งอกในฤดูเก็บเกี่ยว เม็ด
ฝนที่โปรยปรายลงมา และสายรุ้งเจ็ดสีหลังฝนตก หากไม่มีเวลา ทุกสิ่งทุกอย่างคงจะหยุดนิ่งไป
เหมือนรูปปั้นที่ไร้สีสันให้กับผู้พบเห็น  
                     ในขณะที่มุมมองเรื่องเวลาก็อาจแตกต่างกันออกไป บางคนชอบที่จะให้เวลาไม่มีตัวตน
อยู่บนโลกนี้ เพราะสามารถทำสิ่งต่างๆได้นานมากขึ้น อาจชอบเวลาหยุดนิ่ง ที่สามารถพักและ
ปล่อยวางทุกสิ่งได้  หรืออยากให้เวลาย้อนไปในอดีต หรือข้ามไปในอนาคตได้ 
                     เวลาเป็นเรื่องที่เข้าใจง่าย และยากสำหรับใครหลายๆคน ขึ้นอยู่กับมุมมอง ว่าเราจะมอง
ตัวตนของเวลาเป็นแบบใด  เวลาที่หัวใจเบื้องลึกของเรากำลังเศร้าและลำบาก คุณเวลาก็อาจช่วย
เดินช้าลงเพื่อให้เราพิจารณาหาทางออกและหยุดพัก  เมื่อยามที่มีความสุขและไร้ความทุกข์โศก
ใดๆ คุณเวลาก็จำเป็นที่ต้องเดินเร็วขึ้น เพื่อไม่ให้เราหลงระเริงไปกับความสุข และทำให้ทราบว่า
ความสุขนั้น มีเพียงชั่วครู่เดียวเท่านั้น
                      ในที่สุดนั้นเวลาก็เป็นสิ่งที่สำคัญมาก เพราะหากปราศจากเวลา คนเราก็จะไม่รู้จักแทบ
ทุกสิ่ง จะไม่มีผู้ใดในสมัยก่อนๆ ที่ช่วยให้เรามีทุกวันนี้ได้  ไม่มีการเรียนรู้อะไรเกิดขึ้นได้เลย 
อาจไม่มีแม้กระทั่งจุดเริ่มต้นของความสัมพันธ์และเรื่องราวทุกสิ่งก็เป็นได้…