เพื่อนที่แท้จริง (จบบริบูรณ์)

"ทุกคนจ๊ะ...วันนี้เลิกเรียนได้ แล้วอย่าลืมทำการบ้านที่ครูสั่งล่ะ พรุ่งนี้ต้องนำมาส่งที่โต๊ะครูก่อน 8:00 นะเด็กๆ

"เย้!!....เลิกเรียนแล้ว"นักเรียนในห้องร้องตะโกนกันอย่างดีใจ

"เหมียว...เรื่องที่ตกลงกันไว้ว่ายังไง เย็นนี้ไปติวหนังสือที่บ้านฉันนะ" อ้อมเพื่อนสนิทของเหมียวเอ่ยถึงเรื่องที่พูดกันไว้เมื่อวาน

"ขอโทษนะอ้อม คือว่า...ฉันนัดเพื่อนอีกห้องไว้แล้วนะ ว่าจะไปขี่รถเล่น แล้วก็ซื้อของในเมืองด้วยกัน" เหมียวพูดขึ้นมาอย่างอารมณ์ดี

"นี่เหมียว...แต่แกนัดฉันไว้แล้วนะ ว่าเย็นนี้เราจะไปติวหนังสือด้วยกันไง แล้วนี่ก็ใกล้จะสอบแล้วด้วย" อ้อมขัดขึ้นเมื่อเหมียวไม่ยอมไปตามนัด

"เอาน่าอ้อม...แกจะเครียดไปทำไมล่ะ อีกตั้งเดือนนึงกว่าจะสอบนะ อาทิตย์หน้าก็ยังทันน่าแก"เหมียวบอกอ้อมแล้วรีบเก็บกระเป๋านักเรียนออกไปจากห้องทันทีเมื่อเห็นว่าเพื่อนๆอีกกลุ่มหนึ่งกำลังยืนคอยอยู่

"โธ่เหมียว....แกก็เป็นแบบนี้ทุกทีสิน่า" อ้อมบ่นพรึมพรำอยู่คนเดียวเมื่อเหมียวออกไปแล้ว

ที่บ้านเหมียว

"เอ๊ะ...นี่ก็จะสี่ทุ่มแล้ว ทำไมลูกถึงยังไม่กลับบ้านอีกนะ"  แม่ของเหมียวบ่นขึ้น ในขณะที่สายตาก็มองไปที่นาฬิการิมผนังบ้าน

 เธอคอยลูกสาวอยู่สักพักใหญ่ๆก็ได้ยินเสียงมอเตอร์ไซด์มาจอดอยู่หน้าบ้าน จึงรีบออกไปดู เห็นเหมียวกำลังลงจากรถมีเพื่อนชายเป็นคนขับมาส่ง พร้อมกับเพื่อนหญิงอีกประมาณ3-4คน

"เหมียว...ทำไมกลับบ้านดึกนักล่ะลูกนี่มันจะห้าทุ่มแล้วนะ เป็นผู้หญิงกลับบ้านดึกๆแบบนี้ได้ยังไงกันนะลูก" แม่ของเหมียวบ่นขึ้นด้วยความเป็นห่วง แต่เหมียวกลับไม่สนใจ หันมาตะคอกใส่ด้วยเสียงอันดัง

"แม่..!! เลิกยุ่งกับหนูสักทีได้ไหม หนูโตแล้ว ดูแลตัวเองได้ แม่ไม่ต้องเป้นห่วงหรอก"

"จะไม่ให้แม่เป็นห่วงเหมียวได้ยังไง เหมียวเป็นลูกแม่นะ แล้วนี่ก็ใกล้จะสอบแล้วด้วย หนังสือหนูก็ไม่ยอมอ่าน ถ้าสอบไม่ผ่านจะทำยังไงล่ะลูก"

โอ้ย......เบื่อๆๆ อยู่โรงเรียนอ้อมก็มาชวนไปติวอยู่นั่นแหล่ะ อยู่บ้านแม่ก็ยังมาบ่นอีก น่ารำคาญ" เธอก็วิ่งเข้าห้องไป โดยที่ไม่สนใจแม่ตัวเองสักนิด แม่ของเหมียวล้มตัวลงนั่งบนโซฟา แล้วนึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ หล่อนหันไปมองภาพของสามีที่ตั้งอยู่บนตู้โชว์ แล้วน้ำตาก็ไหลออกมา 'ฉันควรจะทำยังไงดีค่ะคุณ'

 1 อาทิตย์ผ่านไป

เหมียวแต่งชุดนักเรียนเดินออกมาจากห้องเพื่อไปโรงเรียน แต่ก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น เป็นเบอร์ของอ้อมนั่นเอง 'นี่ก้โทรจิกอยู่ได้น่ารำคาญ'เธอบ่นก่อนที่จะกดรับสาย

'มีอะไรอ้อม โทรมาแต่เช้าเลย"

"วันนี้ตอนเย็น เพื่อนๆนัดกันไปติวหนังสือบ้านฉัน แกต้องมานะเหมียว ฉันโทรมานัดแกไว้ก่อน คราวนี้ห้ามเบี้ยวด้วยล่ะ"

"อืมๆ เด๋วฉันไป" เหมียวตัดบท เพราะรำคาญที่อ้อมเอาแต่ให้เธอไปติวหนังสือ เธอวางสายอ้อมไม่ถึงห้านาทีก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมาอีก แต่คราวนี้เธอยิ้มออกมาอย่างดีใจ

"ว่าไงจ๊ะส้ม.....อืมม แต่วันนี้ฉันมีนัดไปติวหนังสือกับเพื่อนนะสิ บ่ายเบี่ยงมาหลายครั้งแล้วด้วยสิ ฉันกลัวอ้อมจะโกรธเอานะ.....ห๊ะ!!เธอว่าอะไรนะ....พี่เชนอยากเจอฉันงั้นเหรอ...ได้ได้ งั้นเดี๋ยวเย็นนี้เจอกัน" เหมียวได้ยินชื่อของคนชื่อเชน ก็เปลี่ยนใจกระทันหัน ไม่ไปติวตามคำชวนของอ้อม 

หลังเลิกเรียน

ระหว่างที่ทุกคนกำลังเตรียมตัวที่จะไปติวหนังสือที่บ้านของอ้อม เหมียวก็เดินเข้ามาหาและบอกกับทุกคน

 "อ้อม..วันนี้ฉันคงไปติวหนังสือกับพวกแกไม่ได้แล้วล่ะ"

"อ้าว...ทำไมล่ะ อีกแค่สามอาทิตย์ก็จะสอบแล้วนะ เพื่อนๆก็ติวกันไปเยอะแล้วด้วย เดี๋ยวแกก็ตามไม่ทันหรอก"

"เอ่อ...คือ ..เอ่อ...อ้อ พอดีฉันนึกขึ้นได้ว่าวันนี้ต้องไปทำธุระให้แม่นะ"เหมียวพูดตะกุกตะกัก ก่อนที่จะหาข้ออ้างขึ้นมาได้

"อืม...งั้นแกก็ไปทำธุระให้แม่เถอะ ไว้วันอื่นก็ได้"

"อื้ม...ขอบใจพวกแกมากนะ คราวหน้าฉันสัญญาว่าจะไม่เบี้ยวเป็นอันขาด" แล้วเหมียวก็รีบวิ่งออกไปทันที

ท่าทางของเหมียวเมื่อกี้อยู่ในสายตาของอ้อมตลอด เธอคิดว่า เหมียวต้องโกหกเธอและเพื่อนๆแน่ๆ จึงตัดสินใจที่จะตามไปดูว่าเหมียวไปทำธุระให้แม่จริงๆหรือไม่

"เดี๋ยวพวกแกไปรอที่บ้านฉันก่อนเลยนะ ฉันขอแวะไปซื้อของแปปเดียว แล้วฉันจะรีบตามไป" อ้อมบอกเพื่อนๆให้พวกเขาไปกันก่อน แล้วตัวเองก็แอบสะกดรอยตามเหมียวไป

อ้อมตามเหมียวมาถึงที่บ้านหลังหนึ่ง เธอยืนแอบมองอยู่ห่างๆตรงพุ่มไม้หน้าบ้าน ไม่ไกลจากบ้านหลังที่เหมียวเดินไป พอเหมียวไปถึงก็มีผู้หญิงคนหนึ่งใส่ชุดนักเรียนโรงเรียนเดียวกับเธอและอ้อมจำได้ว่าคราวก่อนที่เหมียวไม่ไปติวหนังสือก็เพราะไปเที่ยวกับเธอคนนี้ด้วย เมื่อเหมียวเดินเข้าไปข้างในบ้าน อ้อมก็ยืนมองลอดราวรั้วเหล็กตามไป เห็นวัยรุ่นชายหญิงประมาณ7-8คนหนึ่งในนั้นก้มีเหมียวกำลังนั่งลงไปจับกลุ่มล้อมวงกันเป็นวงกลมกับพวกนั้นด้วย อ้อมมองเห็นขวดเหล้าที่พึ่งเปิดกับโซดาและกระติกน้ำแข็งวางอยู่ 

'ตายจริง..นี่เหมียวมามั่วสุมอยู่กับพวกนี้เองเหรอเนี๊ยะ' อ้อมเมื่อรุ้ความจริงทั้งหมดก็ตกใจจนพูดไม่ออก ใจนึงเธอก้อยากเข้าไปดึงให้เหมียวกลับบ้านในตอนนี้เลย แต่อีกใจเธอก็คิดว่าถ้าเข้าไปห้ามตอนนี้ก้ไม่มีประโยชน์อะไร เธอจึงตัดสินใจเลือกกลับบ้านก่อน ส่วนเหมียวเธอคิดว่าพรุ่งนี้จะต้องไปคุยและห้ามปรามเธอให้เลิกคบกับเพื่อนพวกนั้นให้ได้ ไม่งั้นเหมียวได้ถลำลึกลงไปกว่านี้แน่ๆ