สับสน.....

เช้าวันเสาร์ที่สดใสบวกกับอากาศที่เย็นสบายของคนทั่วไป..แต่สำหรับหญิงสาวคนหนึ่งที่มี
รูปร่างผอมบาง ตัวเล็ก ผิวแทนๆ นั้นชั้งเงียบเหงาสงัดเหลือเกิน...
 
.......12.11.25xx......
หญิงสาว : ทำไมไม่ตอบกันเลยละ..เบื่อกันหรอ..มีคนใหม่แล้วใช่ปะ?...
แฟนหญิงสาว : ป่วย คุยแล้วเวียนหัว ไม่อยากคุย...
 
...เป็นเพียงบทสนทนาเล็กๆที่ทำให้หญิงสาว ทำไรไม่ได้นอกจากปล่อยชายหนุ่มผู้
เป็นแฟนไป ถึงหญิงสาวจะอยากคุยมากแค่ไหน แต่สุขภาพชายหนุ่มสำคัญต่อเธอเสมอ..
เธอเลยทำได้เพียงภาวนาในทุกคืน..ให้แฟนหนุ่มของเธอหายโดยไว เพราะความคิดถึง
 
...เมื่อเวลาผ่านไปได้ล่วงเลยผ่านไปได้สามวัน แฟนหนุ่มของเธอก็ยังไม่กลับมาหาเธอ..
แต่ด้วยความบังเอิญ หญิงสาวได้เจอชายหนุ่มคนนึงซึ่งเป็นรุ่นพี่ห่างกันประมานหนึ่งปี...
ทั้งสองก็ได้พูดคุยกันจนรู้สึกแปลกๆทั้งคู่ แต่ก็ไม่สามารถเอ่ยได้ เพราะชายหนุ่มผู้เป็นรุ่นพี่
ก็รู้อยู่ว่า หญิงสาวนั้นมีคนรักเป็นของตนอยู่แล้ว...
....จนวันหนึ่งชายหนุ่มผู้เป็นรุ่นพี่จึงมาสารภาพความในใจที่ตนมีต่อหญิงสาว ถึงแม้จะเป็น
เพียงความฝันที่ตนพอรู้ แต่ตนก้อยากจะบอกให้หญิงสาวรู้ว่าชายหนุ่มคิดกับเธอในฐานะไหน..
 
ชายหนุ่มผู้เป็นรุ่นพี่ : "พี่รู้สึกกับน้องเกินในฐานะน้องไปแล้วอะ..พี่รู้ว่าไม่ควรให้มันเป็นแบบ
นี้แต่พี่พยายามแล้วแต่ก็ทำไม่ได้อยู่ดี..."
 
..เพียงประโยคที่ชายหนุ่มผู้เป็นพี่บอกกับหญิงสาวนั้นทำเอาหญิงสาวหน้าแดงฉ่าที่เต็มไป
ด้วยความเขินอายวินาทีนั้นเปรียบเสมือนโลกหยุดหมุนไปชั่วขณะนึง..เมื่อใช้เวลาตั้งสติได้
ไม่นานหญิงสาวจึงตอบชายหนุ่มผู้เป็นรุ่นพี่ว่า...
 
หญิงสาว : " I like you "
 
เพียงประโยคสั้นๆที่ทำให้ทั้งสองได้คุยด้วยกันอย่างมีความสุขเหมือนคู่รักคู่นึงธรรมดาทั่ว
ไป ถึงจะติดที่ว่าหญิงสาวนั้นมีคนรักอยู่แล้วก็ตาม...เมื่อยามเวลา 20.00 น. ชายหนุ่มผู้
เป็นรุ่นพี่จึงชวนหญิงสาวออกไปปั่นจักรยานเพื่อรับบรรยากาศดีๆยามดึก..ทั้งคู่ได้มีการหยอก
ล้อเล่นกันอย่างมีความสุขจนมาถึงทุ่งหญ้าที่นุ่มเหมาะแก่การนอนดูดาวในค่ำคืนนี้...
 
หญิงสาว : "พี่คะ! ดูดาวดวงนั้นสิสวยจังเลยเนาะ "
 
หญิงสาวชี้ไปที่ดาวพร้อมเอ่ยบอกชายหนุ่มผู้เป็นรุ่นพี่ที่รอยยิ้มเธอนั้นเต็มเปรี่ยมไปด้วย
ความสุข..
 
ชายหนุ่มผู้เป็นรุ่นพี่ : "ดาวดวงไหนก็ไม่สวยเท่าดาวดวงนี้หรอกนะ '
 
..ชายหนุ่มผุ้เป็นรุ่นพี่เอ่ยพรางมองไปที่หญิงสาว..หญิงสาวไม่พูดคำใดทำได้แต่ยิ้ม
ตอบรับด้วยความเขินอาย..บรรยากาศในห้วงนั้นเปรียบเสมือนเสมอทั้งโลกมีเพียง
เขาสองคนที่เปรี่ยมไปด้วยความอบอุ่น...
...จากนั้นไม่นานชายหนุ่มผู้เป็นพี่จึงได้ประกบจูบที่ริมฝีปากของหญิงสาวอย่างอ่อน
โยน..ทั้งคู่จึงได้ดูดดื่มความหอมหวานที่เต็มไปด้วยความรัก..ในค่ำคืนนี้
.....................................................................................................
..เช้าันรุ่งขึ้น!ซึ่งเป็นเช้าวันอาทิตย์ที่สดใสและเย็นสบายอย่างปกติ ถึงแม้จะมีลมหนาว
พัดผ่านมาเป็นระยะๆ
..วันนี้หญิงสาวและชายหนุ่มผู้เป็นพี่ก็ยังคุยกันตามประสาคนรักกันเหมือนปกติ แต่จู่ๆ
ก็เกิดเหตุไม่คาดคิดเมื่อชายหนุ่มผู้เป็นรุ่นพี่ต้องการจะจบเรื่องระหว่างตนกับหญิงสาว
เพราะไม่อยากให้ความรู้สึกมันมากไปกว่านี้เพราะเหตุผลที่หญิงสาวมีคนรักเป็นของตน
อยู่แล้ว..ทั้งคู่จึงใช้เวลาเคียกันนานพอสมควรจนในที่สุดก็จบเรื่องทุกอย่างของทั้งสองคน
...จนเวลาผ่านล่วงเลยไปครึ่งชั่วโมง จู่ๆชายหนุ่มจึงมาบอกกับหญิงสาวว่า...
 
ชายหนุ่มผู้เป็นพี่ : "พี่ขอโทด! ขอโทดที่ทำแบบนี้ พี่จะไม่ไปไหนแล้ว พี่รู้แล้วว่าพี่ขาด
น้องไม่ได้ เพราะพี่รักน้อง ได้ยินไหมว่าพี่รักน้อง!..."
 
..หญิงสาวไม่พูดคำใดๆ นอกจากเข้าไปกอดชายหนุ่มผู้เป็นรุ่นพี่ด้วยความอบอุ่นของตน
ที่มีต่อชายหนุ่ม....ทั้งคู่จึงลงเอ่ยกันด้วยดี
....เมื่อเวลาผ่านไประยะนึงชายหนุ่มผู้เป็นรุ่นพี่จึงล้วงสิ่งของบางอย่างออกจากกระเป๋า
เสื้อโคสตัวเอง...
 
ชายหนุ่มผู้เป็นรุ่นพี่ : "อะ! ช็อกโกแล็ต พี่ให้ "
 
ชายหนุ่มผู้เป็นรุ่นพี่ยื่นช็อกโกแล็ตให้หญิงสาวพร้อมรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความอบอุ่น
และความรักของตน
 
หญิงสาว : "เอ๊ะ!..พี่รู้ได้ไงว่าหนูชอบ ขอบคุณนะคะ รักที่ซู้ดดดดดเบยง่ะ "
 
หญิงสาวรับช็อกโกแล็ตพรางหันไปจุ๊บแก้มชายหนุ่มด้วยความดีใจ...ชายหนุ่มจึงหัน
ไปจุ๊บปากหญิงสาวพรางยิ้มให้อย่างอ่อนโยน..
................................................................................................
 ..เช้ววันจันทร์ที่ทั้งคู่ต่างต้องไปเรียนตามปกติ เมื่อถึงเวลาเย็นหญิงสาวจึงรอชาย
หนุ่มผู้เป็นรุ่นพี่เพื่อที่จะได้คุยกัน..เมื่อชายหนุ่มมาถึง ทั้งสองจึงคุยกันตามประสาคนรัก
..เมื่อตกเย็นไม่รู้เป็นเพราะอะไร ชายหนุ่มผู้เป็นรุ่นพีคุยกันน้อยลง..จนมีผู้ชายคนนึงเข้า
มาถามหญิงสาวว่า...
 
ชายหนุ่มคนนึง : "คุณๆ!...คุณเป็นอะไรกับรุ่นพี่?...."
หญิงสาว : " เป็นพี่น้อง...แต่อนาคตไม่แน่! "
 
..พอหญิงสาวสนทนาจบชายหนุ่มคนนั้นจึงขอตัวลา..หญิงสาวเอาแต่คิดในสิ่งที่ชายประกี้
พูด หญิงสาวจึงเข้าไปถามชายหนุ่มผู้เป็นรุ่นพี่ว่า...
 
หญิงสาว : "คนนั้น!...เขาเป็นแฟนพี่ใช่ไหม? "
 
หญิงสาวได้แต่ภาวนาว่าอย่าให้คำตอบนั้นออกมาในแบบนี้ตนคิด แต่สุดท้ายคำตอบที่
ออกมานั้นมันเป็นคำตอบที่ไม่น่าฟังเอาเสียจริง..
 
ชายหนุ่มผู้เป็นรุ่นพี่ : "ใช่คับ!...พี่คิดว่าถ้าตัดไฟตั้งแต่ต้นลมตอนนี้อาจดีกว่า เพราะพี่
ไม่อยากให้ความรู้สึกของเรามันมากไปกว่าและบานปลายไปกว่านี้...."
 
...สิ้นสุดประโยคที่ชายหนุ่มเอ่บยอกนั้น หญิงสาวได้แต่ข่มความรู้สึกตัวเองว่าไม่เป็นไร
ถึงภายในจะเจ็บมากแค่ไหน แต่ภายนอกเธอต้องทำให้เขารับรู้ว่า...ไม่เป็นไร...
จากนั้น..งหญิงสาวจึงตอบชายหนุ่มผู้เป็นรุ่นพี่ว่า...
 
หญิงสาว : "งั้น!โชคดีละกัน บาย...."
 
เพียงคำสั้นๆที่มันดูเหมือนเป็นคำลาทั่วไป แต่ความจริงลึกๆนั้นเต็มไปด้วยความรู้มากมาย
ที่ไม่อาจเอ่ยเป็นคำพูดจากปากหญิงสาวได้...
......................................................................................................
...เมื่อเวลาผ่านไป หญิงสาวได้แต่นั้งทบทวนว่าในความจริง เธอต้องการใครระหว่าง
ชายหนุ่มผู้เป็นแฟนของเธอ หรือ ชายหนุ่มผู้เป็นรุ่นพี่????