รักครั้งแรกจอมนางอสูร

                    ความเดิมตอนที่แล้ว ในเมื่อเพื่อนๆได้รู้ความจริงว่านางาเสะ เป็นจอมนางอสูร แต่เพื่อนๆก็ไม่ได้ คิดอะไรและยอมรับเธอเป็นเพื่อนคนสนิทอิกคนหนึ่ง และพวก อสูรแห่งเงามืด ได้เริมเคลื่อนไหวเรียบร้อยแล้ว
 
            '' เห้อวันนี้ก็หายสักทีแผล แต่มันหายช้าจังเลยนะนางาเสะ ''
         ' ก็เป็นพลังพวกปีศาจอสูรนี่นา  ก็ไม่แปลกแต่ที่แปลก เธอหายไวกว่าคนปกติ '
         ' เพราะถ้าคนปกติโดนไปขนาดนั้นตายไปแล้วแหละ '
         '' พูดแบบนี้นางาเสะเหมือนแช่ง ไห้ฉันตายเลยนะ ''
         ' ตายได้ก็ดี   อิตาเคียวโรคจิต  ลามกอิกต่างหาก  เชอะ ! '
         '' ใจร้ายจริงยัยอสูรพันธ์  ดุ ''
         ' อิตาเคียว   นายตายแน่   ๆๆๆๆๆๆๆ '
         '' ม่ายหน้าาาาาาาาาาานางาเสะๆๆๆๆๆ ''
 
ทั้งคู่ก็ได้เล่นกันด้วยความสนุกสนาน    นี่แหนะ  หมอนพิฆาต   ฉันไม่ยอมหรอกเคียว  ผ้าห่มร่องหน hahahaha   hahaha    ทั้งคู่ก็ได้ล้มไส่กันระหว่างที่เล่นกันอยู่  เคียวได้ล้มลงไปและนางาเสะก็ได้ทับตัวของเคียวเอาไว้และหน้าของเขาทั้ง สองก็ไกล้ชิดกันมากจนปลายจมูกของเขาติดกันและทันใดนั้น  มาโอ  กับคุโด  ก็เปิดประตูห้องของเคียว พอดี
 
        '' อะ  อะ  ทำอะไรกัน อ่า  2 คน '' คุโดถามด้วยสีหน้าที่ตกใจ ' อ้ายยยยย  ทำอะไรกันจ๊ะ ' เสียงของมาโอ ที่กรีด ลั่นห้องของเคียว ' ทำอะไรกันน่ะจ๊ะ  เคียวลามกที่สุด '
        '' ไม่นะไม่ไช่  เข้าใจผิดแล้ว ''
        ' ก่อนที่จะพูดนายลุกก่อนจะได้ไหมนายทับฉันอยู่นะเคียว '
        '' เอ้อ  โทษทีนางาเสะ  ผมไม่ได้ตั้งใจ '' สีหน้าของเคียวและนางาเสะแดงก่ำ  เหลือผลสีของแตงโม ทีเดียว 
        '' มาโอคุโด  นางาเสะเราว่าไม่จิบชาข้างร่างก่อนดีกว่านะ ''  
' อื้มก็ดีจ๊ะ  เคียว '  '' อื่ม  ก็ได้ ''   ' ก็ดีเหมือนกัน ' พวกเขาก็ได้ลงไปนั่งที่โซฟา  และเคียวก็ได้ไปเอาน้ำชามาไห้กับทุกคนดื่ม 
        ' นางาเสะจังจ๊ะ  แล้วพวก อสูรมืดๆ อะไรเนี่ยแหละจะมาตอนไหนหรอจ๊ะ '
        ' ไม่รู้เหมือนกันแต่สู้กันคราวก่อนมีพวกมันหนีไปได้คนนึง ฉันคิดว่ามันต้องไปตามพวกมัน มาแน่เลย '
        ' หรอจ๊ะ เดี่ยวมาโอช่วยเอง  นะจ๊ะ '
        ' ไม่เป็นไรหรอกเรื่องเเค่เนี้ยย  ฉันไหวอยู่แล้ว ' นางาเสะก็ได้ไปหยิบของสิ่งหนึ่ง มาไห้กับมาโอ
      ' อะไรหรอจ๊ะ นางาเสะจัง '
      ' ออ อันนี้มันเป็นสร้อยคอน่ะเธอไส่ไว้นะมันจะป้องกันเธอจากอันตรายได้ค่ะ '
      ' ได้จ๊ะ  เดี่ยวฉันจะสวมแล้วน้า   ' ฟับ '  สาวจังเลยนางาเสะ '
      ' อื้ม งั้นฉันไปซื้อของก่อนนะเดี่ยวมาค่ะทุกคน '
      '' ฉันไปด้วย '' เสียงบอกของเคียว   และทุกคนก็ได้เอ่ยปากไห้พวกเขาไปด้วย
      ' จ่ะงั้นก็ไปด้วยกัน เลย ' นางาเสะพูดจบพวกเขาก็ได้เดินออกไปซื้อของพร้อมกัน
ในระหว่างนั้น ก็มีองค์รกษ์ 3 ตนจากแดนมืด ก็ได้ มาดัักอยู่ด้านหน้าทางเข้าเมือง
      '' พวกเจ้า  จะไปไหนกัน หรอขอรับเจ้าจอมนางราชาอสูร ท่านจงส่งเจ้าหนุ่มคนนั้นมาซะดีๆและท่านก็จงไปกับเราด้วย ''
' พวกแกเป็น3 องค์รักษ์ ของพวกอสูรแห่งแดนมืด จะมาจับเคียวและตัวของเราทำไมกัน ' นางาเสะได้กล่าวจบเขาก็ได้ไช้พลังพาพวกเคียวหลบไปในป่าเพื่อป้องกันผู้คนพบเห็น
 
      '' จะหนีไปไหนหรอขอรับ  จอมนางอสูร ''
      ' หนีมาที่ไกลๆคนฉันจะได้สู้กับแก ไห้สนุกยังไงล่ะ ' 
      '' งั้นก็เข้ามา ท่านจอมนางราชาอสูรผู้ยิ่งไหญ่ ''
 
องค์รักษ์2ตนได้เข้าสู้กับนางาเสะ  ต่างคนต่างไช้พลังของตนสู้กันอย่างดุเดือด   จนทำไห้ป่าลอบข้างและแผ่นดินสะเทือนไปหมด ต้นไม้ก้หักโค่น และอสูรอิกตนหนึ่งซึ่งเป็นองค์รักษ์ตนที่3 ได้ปล่อยพลังมาหา เคียวอย่างจัง  มันทำไห้ มาโออยู่เฉยไม่ได้ จึ้งได้เข้าไปรับพลังแทนเคียว แต่ด้วยสร้อยที่นางาเสะได้ไห้มาเธอก็มีพลัง ของอสูรอย่างไม่น่าเชื่อ เมื่อเธอได้พลังมา มาโอก็ได้ไปสู้กับอสูรองค์รักษ์ตนที่3ในทันที 
 
      ' เจ้าอสูรร้าย  จ๊ะ  มาโอจะฆ่าเธอไห้ตายแน่เลยจ๊ะ '
 '' hahahahaจริงหรอคนอย่างเจ้าเนี่ยนะ  เข้ามาเลยแม่สาวน้อย '' มาโอก็ได้พุ่งไปหาอสูรตนนั้นและไช้อาวุธของตนที่ได้มาจากนางาเสะฟาดฟัันและต่อสู้กัน
 
                  30 นาทีผ่านไป 
 
ดูเหมือนนางาเสะพลังเริ่มอ่อนลง เพราะอาจเป็นพลังที่เขาไช้รักษาเคียวเลยทำไห้พลังของเขายังไม่ฟื้นคืนและ อ่อนลงไปเรื่อย ซึ่งพวกองค์รักษ์ที่สู้กับนางาเสะดูเหมือนพลังมันจะเพิ่มมากขึ้น  เธอเลยไห้เคียวหนีไปพร้อมกับคุโด  ด้วยความเป็นห่วง
 
      ไม่นะฉันไม่ไปนางาเสะฉันตายขอตายกับเธอเสียดีกว่า   เคียวพูดจบ มันเป็นเวลาที่นางาเสะพลังเริ่มอ่อนลงในขณะนั้น นางาเสะก็ได้หมดสติทั้งๆ ที่ยังสู้อยู่ และ มาโอซึ่งได้เห็นนางาเสะกำลังจะถูกพลังของอสูรปีศาจ เขาจึงเข้าไปกันนางาเสะไว้
 
      ' ระวังนางาเสะจังๆๆๆ '      '' ฟ้าบบบบ   ตูมๆๆๆๆๆ ''    เสียงพลังของอสูรแห่งแดนมืดปล่อยพลังไส่นางาเสะซึ่งมาโอไปรับพลังแทน  และได้เจ็บอย่างสาหัส 
     '' ไม่นะมาโอ  ไม่นะมาโอๆๆๆๆๆ ''   จบเสียงเรียกของเคียวเขาก็ได้รีบไปประคองร่างของมาโอซึ่งกำลังหมดลมหาย ใจ อยู่แผ่วๆ
      '' มาโอเธออย่าเป็นอะไรนะมาโอ   ไม่นะ ''
      'ไม่เป็นไรหรอกจ๊ะ  เคียวคุง มาโอไม่เป็นไรถ้าได้ตายแค่ตรงอ้อมแขนของเธอฉันก็ดีใจมากแล้ว  ฝากดูแล องค์หญิงจอมมาร อสูรด้วยนะ คนที่เธอรัก '
     '' ไม่นะมาโออย่าหลับนะ ''
     ' มันคงได้เวลาที่มาโอจะต้องจากไปแล้วสินะ   มันเป็นเวลาที่แสนสุขจิงๆ ฉัน   รัก   เธอ  นะ  เคียว   คุง  .....................'
 
ด้วยน้ำตาของคน2 คนที่ไหลออกมาพร้อมกับสายเลือดที่หลั่งไหลสู่ผืนดิน
 
       '' ไม่นะมาโอไม่นะม่ายๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ  ''  เสียงของเคียวก้องไปไกล จนทำไห้พวกอสูรแห่งแดนมืดตกใจเลยทีเดียว  ทันไดนั้นพลัง ของเคียวก็ได้ตื่นขึ้นด้วยความเสียใจของเขา  ทำไห้พลังที่หายสาปสูญ ไปนาน พวกอสูรก็ได้พบเห็นอิกครั้ง 
      '' ไม่นะไม่จริงหรือเจ้ามนุษย์นี่ เป็นลูกของเผ่า อสูรในตำนานที่หายสาปสูญไป ''
 
       นางาเสะที่มองเห็นพลังของเคียวได้นิดเดียวเขาก็หลับไป
      '' พวกแกต้องชดใช้ในสิ่งที่ทำกับเพื่อนของฉัน '' เคียวพูดเหมือน คนละคนกับที่เคยเเละเคียวก็ได้พุ่งไปหาองค์รักษ์ อสูรอย่างรวดเร็วแทบไม่ได้ตั้งตัว   เขาได้ไช้มือของเขา แทงทะลุท้องขององค์รักษ์ไปหนึ่งตัว  ตัวที่2 ก็ถูก เคียวไช้พลัง วินาศ แห่งภาคี ตัดขาดไปครึง ตัว 
 
     '' เหลือแกคนเดียวแล้วสินะ  เจ้าอสูรที่หน้ารังเกรียจ ''
     '' ชะ...ชะ '' ไช่แล้ว นั้นคือพลังของเผ่าอสูรในตำนานที่หายสาปสูญ ไม่นะไม่นะ....ม่ายยย ''
เคียวก็ได้พุ่งไปหา  องค์รักษ์ตนที่3 อย่างรวดเร็ว  แต่ คุโด  เขาได้ทำไห้ เคียวหลับไปพร้อมกักพลังเขาไว้อิกครั้ง เคียวก็ได้สลบไปในที่สุด
     '' แกเป็นใครทำไมถึงหยุดพลังนั้นได้เจ้าหนุ่ม '' องค์รักษ์อสูรพูดไส่คุโดด้วยสีหน้าที่หวดกลัวอยู่
     '' ก่อนแกจะตายฉันจะบอกอะไรไห้อย่างนึงเด็กคนนั้น  คือราชาอสูร เผ่าในตำนานที่หายสาปสูญไปยังไงล่ะ  และข้าก็คือ องค์รักษ์ของเขาซึ่งถูกส่งลงมาเพื่อปกป้อง  องค์ชายไห้พ้นภัย '' 
 
พอสิ้นเสียงของคุโดเขาก็ได้ ไช้พลังของเขาปริชีวิตของ องค์รักษ์อสูรปีศาจเสีย  
 
      '' กลับกันได้แล้วองค์ชาย  และราชินีจอมนางอสูร   hahahahaha '' คุโดก็ได้พาเขาทั้ง2คนกลับไปที่พักของเขา    
 
 
   จะเป็นยังไงต่อนะ  โปรดติดตามตอนต่อไปhahahaha