รักครั้งแรกจอมนางอสูร

                       ความเดิมตอนที่แล้ว  ในขณะที่พวกอสูรแห่งเงามืด ได้มาบุกโดยเป็นเวลาแค่ไม่กี่วันก็มาแล้ว และทำไห้เคียวบาทเจ็บ  จนสลบไปในอ้อมแขนของนางาเสะ   
 
                       <        ในตอนรุ่งเช้าของอีกวัน    บ้านเคียว        >
 
          ''ทำไมรู้สึกเจ็บที่แขนขวาแบบนี้ล่ะมันชาๆยังไงม่รู้ แฮะ '' 
          ' อย่าขยับสิ ฉันได้ปิดแผลที่เคียวโดนทำร้ายไห้แล้วอิกวันสองวันก็หายดี แล้ว '
          ''แล้วนางาเสะเป็นอะไรหรือเปล่าเธอไม่เป็นอะไรไช่ไหม ''
          ' ไม่เป็นอะไรหรอกเคียวนอนพักดีๆเถอะอย่าขยับเดี่ยวมันจะอักเสบและจะไม่หายนะ '
 
 นางาเสะก็ได้คว้ามือข้างขวาขึ้นมาแล้ว ก็นั่งลงกับที่นอนที่เคียวได้นอนอยู่ ตาของทั้ง2คนได้มองจ้องกัน มันเป็นเหมือนความรู้สึกที่บอกกับเขาว่า  เขาทั้ง2คนจะปกป้องกันไห้ถึงที่สุด
         ' แล้วนายมีพลังหยุดเวลาได้ยังไง หรือนายเป็นใครกันแน่เคียว '
         '' ไม่รู้เหมือนกันแฮะ ฉันไช้ ได้ยังไงก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่ฉันรู็ว่าพลังนี้มีมานานแล้ว ''
         '' แล้วทำไมหรอนางาเสะ มันเป็นพลังอะไรหรอ ''
         ' ไม่มีอะไรหรอก  แค่สงสัย  งั้นฉันลงไปทำข้าวต้มไห้กินก่อนนะ '
         '' อย่าทำไหม้นะ  เดี่ยวฉันกินแล้วจะตายก่อน  แผลที่เธอทำจะหายน่ะ  haha ''
         ' อิตาบ้านิ   เดี่ยวนะถ้าหายเมื่อไหรฉันจะไห้เธอโดนพลังแบบไหม่ของฉันแน่ '
 
จบเสียงสนทนาระหว่าง2คนนางาเสะก็รีบลงไปทำกับข้าวไห้เคียวมันที  แต่ในความคิดของนางาเสะก็ยังมีความสงสัยว่าทำไมเคียวที่เป็นมนุษย์ธรรมดา ทำไมถึงได้มีพลัง ในตำนานได้
                   ผ่าบไป10  นาที
กริ้งๆๆๆ.....กริ้งงงงง.....กริ้งงงงง    เสียงกริ่งดังขึ้นที่หน้าบ้านของเคียว 
' ไปแล้วรอแปบนึง ' นางาเสะที่กำลังทำอาหารอยู่ก็ได้เดินไปเปิดประตู
          แอ็ดๆๆ  แอ็ดๆๆ  
 ' ดีจ๊ะ  นางาเสะจัง ' '' ดี  นางาเสะจัง ''  เสียงกล่าวทักทาย ของมาโอกับคุโดก
' สวัสดิ์ ดี ' '' มาทำอะไรกันหรอคุโดมาโอ เข้ามาก่อนสิ ''
          ' ฉันจะชวนเคียวกับนางาเสะ ไปเที่ยวทะเล จ๊ะ '
          ' แล้วเคียวไปไหนหรอจ๊ะ  นางาเสะจัง '
          ' นอนหลับอยู่ข้างบนน่ะมาโอจัง  เดี่ยวฉันไปตามไห้นะ ' 
          ' ได้จ๊ะนางาเสะจัง  ฝากด้วยนะจ๊ะ '
 
เสียงเดินขึ้นบันใดและความกังวนของนางาเสะไม่รู้ว่า  เคียวจะพูดยังไงเรื่องแผลหรือจะไห้เคียวบอกความจิงกับมาโอและคุโดไปเลยว่านางาเสะไม่ไช่มนุษย์แต่เป็นอสูร
 
        '' ก๊อกๆๆ''  ' เคียวเข้าไปนะ ' 
        '' อื้มเข้ามาสินางาเสะ     ใครมากดกริ่งหรอ ''
        ' ก็คุโดกับมาโอน่ะ  เขาบอกว่ามาหาว่าจะชวนไปเที่ยวน่ะ '
        '' เดี่ยวฉันลงไปนะ แต่เรื่องแผลนี่ ''
        ' ฉันว่านะจะไห้เคียวบอกไปเลยว่าฉันไม่ไช่มนุษย์น่ะเราเป็นเพื่อนกันแล้วก็ไม่อยากปิดบัง '
         '' งั้นรอไห้เหตุการ์ณมันดีกว่านี้ก่อนนะ เดี่ยวค่อยว่ากันอิกที ''
         ' งั้นก็ได้ ' นางาเสะก็ได้ลงมาและทำสีหน้าไม่ค่อย ดีนัก เขาก็ได้เดินไปที่ครัว เพื่อทำข้าวต้มต่อแล้วเคียวก็เดินลงมาหาเพื่อนๆ ของเขา
         '' ว่าไงคุโดมาโอจัง ''
         ' ดีจ๊ะเคียวคุง  ดีเคียว ' '' พวกเราจะชวนนายกับนางาเสะไปเที่ยวน่ะ ''
         '' อื้มไปสิ  เดี่ยวฉันกับนางาเสะไปเตรียมตัวก่อนนะ 
          '  อื้มจ๊ะ  ส่วนขอมาโอกับคุโดไม่ต้องเตรียมแล้วนะจ๊ะเตรียมมาแล้ว
         '' อื้มได้''  '' ไปกันเถอะนางาเสะ เตรียมตัวไปทะเลกัน งั้นข้าวต้มที่เธอทำเอามาเลยนะจะได้กินเลย ''
          ' ได้สิ '  งั้นฉันไปเอามาไห้นะ
ทุกคนก็รีบทางอาหารที่นางาเสะทำอย่างอร่อย และพวกเขาก้ได้นั่งรถไปทะเลยกันอย่างสบายใจ แต่นางาเสะก็ยัง ไม่อยากดกหกเพื่อนเพื่อนๆ  เรื่องเธอเป็นใครอยู่ดี
 
            <      ทะเลฝั่งเหนือทางโตเกียว     >
 
'' ถึงแล้วววว ''  ว้าวทะเลสวยจริงๆเลย หาดทรายที่ขาดสดแสงแดดที่กระทบกับทะเลเป็นแสงสีฟ้าครามทำไห้นางาเสะยิ้มและลืมเรื่องเครียดๆในทันที  
         ' นางาเสะจ๊ะมาโอว่าเราไปเปลี่ยนชุดกันเถอะจ๊ะได้เวลาเล่นน้ำแล้ว '
' ได้สิ ' เเล้วนางาเสะและมาโอก็ได้เดินไปเปลี่ยนชุดที่เตรียมมา ของทั้งคู่
         '' ปะเคียวเราก็ไปกันมั่งเถอะ ''
'' เคๆ '' แล้วเขาก็ได้ไปเปลี่ยนชุดแต่เคียวก็กังวนเรื่องเเขนด้านขวาที่เจ็บหนัก แต่เขาก็ไม่ยอมไห้คุโดเห็นโดยการเปลี่ยนแค่กางเกงแต่ไม่ได้ถอดเสื้อออก  
'' เสร็จละ '' พวกผู้หญิงนี่เปลี่ยนชุดนานเนอะว่าไหมเคียว   นี่จะ30นาทีละ  ยังไม่ออกมาเลย ''
        ' เสร็จแล้วจร้า ' ' แต่งตัวเสร็จแล้วว่าไงสวยมั้ย ' มาโอและนางาเสะก็เดินออกมาพร้อมกัน
'' โห ''  ''นางาเสะทำไมหน้าอกเด้งดึ๋งจังเลย  สวยมักๆๆ ''  เคียวทำหน้าตาอ้าปากค้างนิดๆ 
'' มาโอก็น่ารักมากเลย ''  คุโดคิดในใจและทำสีหน้าที่แดงเหมือนบ่งบอกว่าเขาชอบชุดนี้ที่สุด
          ' ไปกันเถอะจ๊ะ  '   '' ปะอื้มไปเล่นน้ำกัน ''
 
''haha''  '' haha '' '' สนุกมากๆ ''  '' อย่าสาดแบบนี้สิ  ''   '' ไม่เอาไม่เล่นนะ ''  '' haha haha ''  '' นี่แห่ะ ''     '' เล่นแบบนี้ไช่ไหมตายแน่ ''   
 
พวกเขาเล่นน้ำด้วยกันอย่างสนุกสนาน  เเละครั้งแรกที่เขาทั้ง4  คนเล่นน้ำด้วยกัน  มันเป็นวันที่สนุกและสดใสด้วยทะเลที่ไหลเย็น และแสงแดดที่ไม่ร้อนมาก เท่าไหร่ทำไห้พวกเขาเล่นน้ำลืมเวลากันเลย  แต่ไปได้ไม่นานนักเคียวต้องขอพักเสียก่อนเพราะ แขนด้านขวาของเขาเริ่มเจ็บขึ้นมาอีกแล้ว  และเขาจะทำยังไงถ้าเพื่อนๆเขารู้ เรื่องแผลและเรื่องของนางาเสะ
 
'' นางาเสะ  ฉันไม่ไหวแล้ว ''  สิ้นสุดเสียงของเคียวที่อ่อนล้า ก็ได้สลบลงไปในน้ำด้วยความตกใจทำไห้นางาเสะรีบไปประครองตัวของเคียว ไว้และรีบพาเขาขึ้นฝั่ง  และได้ทำการไช้พลังของตัวเองรักษาบาดแผลนั้นไห้ปิดลง แต่ไม่หายสนิท   และพวกเพื่อนๆตกใจเป็นอย่างมาว่านางาเสะมีพลังได้ยังไงและเคียวทำไมมีบาดแผลที่น่ากลัวขนาดนั้น   แล้วพวกเขาจะอธิบายยังไง
 
         '' นี่เธอนางาเสะเธอเป็นอะไรกันแล้วเคียวเป็นอะไรกันแน่ ''  มาโอพูดด้วยสีหน้าที่ซีดเซียวและไม่รู้จะทำยังไงดีเมื่อเคียวได้สลบไป
          '' พอก่อนเถอะมาโอเรารีบพาเคียวกลับบ้านก่อน  เดี่ยวฉันจะไปเอารถก่อนนะ ''
         ' ไม่ต้องหรอกคุโดเดี่ยวฉันจะไช้พลังพาพวกเราไปที่บ้านเคียวเอง ' นางาเสะก้ได้ไช้พลังของตัวเองพาทุกคนไปที่บ้านของเคียวแล้วใช้พลังรักษาจนอาการของเคียวดีขึ้น
        ''  แล้วตกลงนางาเสะเธอเป็นใครกัน '' น้ำเสียงของมาโอพูดด้วยท่าทางสงสัยนางาเสะ
        '  ที่จริงแล้วฉันไม่ไช่มนุษย์   ฉันเป็น จอมนางอสูรที่มาจากโลกคู่ขนานเพื่อมาหาสิ่งของบางอย่างที่อยู่ที่นี่ '
        '  แล้วเคียวก็ได้ช่วยฉันไว้ในตอนที่พวกอสูรแห่งเงามืด จะมาทำร้ายฉัน  เลยทำไห้เคียวต้องเป็นแบบนี้เป็นความผิดของฉันเอง  '
          ' ไม่เป็นไรหรอกจ๊ะ ' '' ไม่เป็นไรนะ '' ถึงเธอจะไม่ไช่มนุษย์แต่เราก็เป็นเพื่อนกันได้ และตอนนี้เธอควรจะรีบทำไห้เคียวฟื้นเร็วๆดีกว่าจ๊ะ '  คุโดและมาโอก็ยอมรับเธอในฐานะเพื่อนคนสำคัญคนหนึ่ง   มันทำไห้นางาเสะดีใจที่สุดและทำไห้เขาไม่มีเรื่องทุกข์ใจอีกแล้ว
 
             <    ผ่านไป3  ชั่วโมง    >
 
       '' ฉันเป็นอะไรไป   แล้วนี่นางาเสะนอนเฝ้าฉันทั้งคืนเลยหรอ  แล้วเพื่อนๆล่ะ ''
      '' ว่าไงเคียวเธออย่าขยับนะ  เธอเกิดบาดแผลกำเริบเลยหมดสติไป ส่วนเพื่อนๆไปหาอะไรทานน่ะ   เธอทำไห้ฉันเป็นห่วงมากเลยรู้ไหม   อีตาบ้า  ฮือๆๆๆ '' เสียร้องไห้ของนางาเสะมันทำไห้เคียวจับมือของเธอขึ้นแล้วจับนางาเสะเข้ามากอด
      '' ไม่เป็นไรนะนางาเสะ ต่อไห้เจ็บกว่านี้ฉันก็ไม่เป็นอะไรหรอกขอแค่เธอปลอดภัยก็พอแล้ว ''
แล้วทั้ง2คนก็กอดกันอยู่นาน   นางาเสะก็ได้ไห้เคียวนอนพักจะได้หายไวๆ  
 
           <     โลกคู่ขนาน โลกแห่งอสูรแห่งแดนมืด      >
 
        ท่านแห่งจอมราชันย์  เราได้พบตัวจอมนางแห่งอสูรแล้วขอรับแล้วเราก็ยังเจอ มนุษย์ผู้มีพลังวิเศษเหมือน  เผ่า อสูรในตำนานที่หายสาปศูนย์ ไปขอรับ
      "'  จิงเราะ '" '' เดี่ยวข้าจะไปดูกับตาของข้าเอง  ว่ามันจิงหรือเปล่า  ส่งทหารองค์รักษ์ไป3ตน "  จับพวกนั้นมาไห้ได้
                              ขอรับห้าๆๆๆๆๆๆๆๆ   เสร็จข้าแน่นางจอมราชาอสูร
 
          
โปรดติดตามตอนต่อไป  อิอิ