ซะขนาดนี้หรือจะลืมลง

                                                                       ช่วงเหตุการณ์ ประถม แต่ ป.ไรจำบ่ได้          เคยดูหนังฝรั่งที่เกี่ยวกับเรื่ององค์กรลับในโรงเรียนไหมครับ ที่โรงเรียนผมก็มีกะเขาเหมือนกัน เหตุมันเกิดขึ้นในวันหนึ่ง ขณะที่ผมกำลังยืนเหม่อๆหน้าร้านขายน้ำ กำลังคิดๆอยู่ ว่าจะกินน้ำอะไรดี ก็มีเสียงกระซิบเบาๆมาจากข้างหลังผม          " เอส นายสีอะไร? "          ผมสะดุ้งหันขวับกลับไป ก็พบกับเพื่อนร่วมห้องเรียนนั่งแถวเดียวกับผมแต่อยู่ข้างหลังผมอีกที เพื่อนคนนี้รูปร่างหน้าตาเป็นการฟิวชั่นระหว่างซูเนโอะกับไจแอนด์ได้อย่างลงตัว คือหน้าเหมือนโอะแต่หุ่นดันไปเหมือนแอ้น ประหลาดแท้          "ยังไม่ถึงกีฬาสีนี่ ยังไม่รู้งะ" ผมตอบไป ซูเนแอ้นก็มองซ้ายมองขวาแบบระวังตัวก่อนจะถามว่า          "เอสกากบาทสีอะไร?" ซูเนแอ้นกระซิบถามมา          "กากบาทอะไร งง?"  ผมถามกลับ เพราะงงจริงๆ แต่คำตอบที่ได้คือ ซูเนแอ้นเอามือปิดปากผมแล้วลากผมออกจากโรงอาหาร พอถึงหน้าโรงอาหาร เนแอ้นก็ปล่อยผม พร้อมกับบอกว่า          "เราเป็นกากบาทแดง" พอผมได้ยินที่เพื่อนบอก ก็หน้าซีด ไม่ใช่ไรหรอกครับ ผมคิดว่ามันคือโรคติดต่อ แนวๆโรคตาแดงอะไรแบบนี้          "แล้วมันเกิดขึ้นได้ไงอะ" ผมถามไป ซูเนแอ้น มองซ้ายขวาอย่างระแวง ซึ่งทำให้ผมระแวงตามไปด้วย ก่อนจะตอบว่า          "ในโรงเรียนเราตอนนี้ มีกลุ่มนึงใช้ชื่อ กากบาทดำ เป็นศัตรูกับพวกเรา กากบาทแดง" พอฟังคำตอบนี้ผมก็เริ่มจะเข้าใจอะไรลางๆแล้ว คือรู้ว่ามันมีกลุ่มสองกลุ่มแต่ไม่รู้ที่มาที่ไป        "เอสจะร่วมกับพวกเรามั๊ย? บอกไว้ก่อน อันตรายอาจถึงตายได้" ซูเนแอ้นพูดมาด้วยสีหน้าจริงจัง ผมในตอนนั้นบอกตรงๆว่า งงมากกว่ากลัว        "ตอนนี้ยังก่อน แต่ขอตามไปดูด้วยได้มั๊ย?" ผมตอบเพื่อนไปด้วยความอยากรู้อยากเห็นตามประสาเด็กผู้ถูกชักชวนเข้าองค์กรลับระดับโรงเรียน    "ก็ได้ ตามมา ระวังตัวด้วยนะ" พูดจบซูเนแอ้นก็เดินนำผมไปยังสนามฟุตบอลหลังโรงอาหาร ระหว่างที่เดินกันอยู่ก็มีพวกเพื่อนๆในห้องผมเดินตามประมาณสี่ห้าคน        "เอสรู้เรื่องแล้วใช่มั๊ย?" เสียงเพื่อนในนั้นถามมา ซูเนแอ้นชิงตอบว่าผมรู้แล้ว แต่ไม่ได้บอกว่าผมเป็นแค่ผู้สังเกตุการณ์หาใช่สมาชิกขององค์กรไม่    "โอเค พวกเรา ตามมา อาวุธพร้อมแล้วใช่มั๊ย?" เพื่อนคนหนึ่งซึ่งดูเหมือนจะเป็นระดับสั่งการหันมาถาม หนึ่งในนั้นจึงชูอาวุธให้ดู มันคือด้ามไม้กวาดที่ถูกถอดดอกหญ้าทิ้งไปแล้ว    "นั่นพวกกากบาทน้ำเงินนี่ พวกเดียวกับเรา" เพื่อนคนนึงพูดออกมาพร้อมกับชี้ไปทางเด็กอีกกลุ่มหนึ่งซึ่งกำลังรวมตัวกันอยู่ หลังจากพวกเราทักทายกันแล้ว ก็รวมกลุ่มกันเดินต่อไป    "เฮ้ย ไอ้นั่นทำอะไรลับๆล่อๆ พวกเราไปดู!" เพื่อนคนหนึ่งชี้เป้าหมายซึ่งพอมองไปก็พบว่าเป็นเพื่อนอีกห้องหนึ่งกำลังก้มๆเงยๆทำอะไรอยู่ริมสนามฟุตบอล    "เฮ้ย มึงทำอะไร?" เสียงเพื่อนในกลุ่มผมถามเมื่อเข้าไปใกล้ เพื่อนต่างห้องพอเห็นพวกเราเดินเข้าไป ก็ยกมือขวาขึ้นทำท่าเหมือนทักทายพร้อมกับตอบว่า    "กูกากบาทม่วง ไม่เกี่ยวข้องกับใคร กูรักสันติ" ผมเริ่มจะงงหนักกว่าเดิม มันจะมีถึง 12สีมั๊ยเนี่ย     "พวกมึงมีกี่คน? กากบาทม่วง" หัวหน้าแดงถามม่วง     "มีกูคนเดียว" หัวหน้า-ลูกน้อง-เลขา-เหรัญญิก หรือเรียกง่ายๆว่า all-in-one ตอบมา ยังดีที่เด็กรุ่นนั้นรู้จักสีไม่เยอะ อย่างมากก็12สี ถ้าเป็นสมัยนี้คงจะเป็นสีประมาณว่า กู กากบาทแดงอมชมพูประกายม่วงฟรุ๊งฟริ๊ง ซึ่งถ้าเอามาตั้งชื่อองค์กรลับ คงลดระดับความน่ากลัวไปเยอะ     เออ..ดีแฮะ เดี๋ยวเราตั้งมั่งดีกว่าแฮะ ไม่เกี่ยวกับใคร ผมคิดในใจ เพราะปกติไม่ค่อยอยากไปวุ่นวายกับใครอยู่แล้ว พวกเราก็ออกเดินทางกันต่อจนกระทั่ง..        "นั่นไง พวกมันอยู่นั่น" เสียงหนึ่งในกลุ่มพูดออกมาพร้อมกับชี้ไปยังเด็กกลุ่มซึ่งอยู่คนละห้องกะพวกเรา ขณะที่พวกเรากำลังเดินเข้าไป อีกฝ่ายซึ่งน่าจะเป็นกากบาทดำ ก็หันมาเจอพวกเราพอดี จึงชี้มาทางพวกเรา พร้อมกับเฮโลกันเข้ามา  งานนี้มีตายแน่นอน!!   
      "เฮ้ย พวกมึงยังไม่ไปเข้าแถวอีกเหรอ?" เสียงครูท่านตะโกนมา    เหล่าบรรดากากบาททั้งหลายจึงแตกฮือวิ่งไปเข้าแถวเพื่อเตรียมตัวเรียนช่วงบ่าย ..แหม่ ยังไม่ทันได้บู๊เยย     
     ช่วงบ่ายหลังจากเรียนเสร็จ ในชั่วโมงกิจกรรม อันเป็นชั่วโมงสุดท้ายก่อนกลับบ้าน ในห้องผม มีการคุยกันถึงเรื่ององค์กรลับนี้กันทั้งห้อง ก็มีการถามกันไปมาว่าใครอยู่ฝ่ายไหน    ส่วนตัวผมก็ยังเหมือนเดิมคือ งง เพราะไม่รู้ที่มาที่ไป ถามใครก็จับใจความไม่ได้ จนกระทั่งวันต่อมา..    
      ขณะที่พวกเรากำลังคุยกันถึงเรื่องนี้อยู่ ครูประจำชั้นก็เดินเข้ามา เสียงในห้องเริ่มเงียบ ครูท่านมองกวาดตาไปมา ก่อนจะพูดสรุปเรื่องราวต่างๆที่พวกเราต้องรับรู้ เช่น การจัดงานของโรงเรียน กีฬาสี ฯลฯ  สุดท้าย ครูก็พูดถึงองค์กรลับของโรงเรียนเราว่า    "ช่วงนี้ชั้นได้ยินพวก กากบาทอะไรทั้งหลายแหล่ อย่าให้ชั้นรู้นะว่าใครมาเล่นตั้งแก๊งค์กันแบบนี้ ชั้นหวดไม่เลี้ยง " พูดจบท่านก็พาดไม้เรียวที่ถือมาด้วยลงบนโต๊ะดังสนั่นดุจสายฟ้าฟาด พร้อมกับบอกต่อว่า
"เมื่อวานห้องข้างๆก็โดนชั้นหวดไปแล้ว"    
     เพียงเท่านี้ องค์กรลับที่น่ากลัวก็ล่มสลายตั้งแต่ผมยังไม่รู้ที่มาที่ไปเลยด้วยซ้ำ.