ซะขนาดนี้หรือจะลืมลง

          เกริ่นกันมาหลายรอบแล้วว่าอันตัวผมนั้นเป็นมนุษย์ขี้เกียจคนหนึ่ง ถ้าใครตามๆอ่านเรื่องของผมจะเห็นถึงความขี้เกียจของผมแฝงอยู่ในหลายๆตอน
ก็เพราะความขี้เกียจของผมนี่แหละครับ ที่ทำให้ผมได้พบกับเพื่อนใหม่คนหนึ่งทำให้มีเรื่องมาเล่า
          เรื่องมันเกิดขึ้นว่า กลุ่มเพื่อนของผมที่มหา'ลัย นั้นเป็นผู้หญิงหมด มีผมโด่อยู่คนเดียว ด้วยความที่สาวๆพวกนี้ขยันกันจริงขยันกันจัง สอบเสร็จปิดเทอมคุณเธอทั้งหลายก็ลงซัมเมอร์ต่อแบบเต็มพิกัดที่จะลงได้

          ส่วนผมเหรอครับ ผมลาเพื่อนๆกลับไปปั่น bmx ไปเที่ยว ไปนอนแผ่อยู่ที่ระยองนู้นน พอจบซัมเมอร์ เข้าเทอมใหม่ ผมก็มีปัญหาเกิดขึ้นคือ เรียนไม่ทันเพื่อนในกลุ่มนั่นเอง มีบางวิชาเท่านั้นที่ได้เรียนด้วยกัน ส่วนบางวิชา ก็ต้องลงเรียนตัวเดียวโด่เด่ เพราะเพื่อนๆเรียนไปแล้วนั่นเอง
          พอเข้าเรียนวิชาที่ว่านี้ ผมก็ได้รู้จักเพื่อนใหม่คนนึง  สมมติว่าชื่อ นิว แล้วกันนะครับ นิวเป็นหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาทีเดียว เขาเข้ามาทักผมเพื่อสอบถามเกี่ยวกับวิชาที่เรียนอยู่นี่แหละ เรานั่งติดๆกันมีไรก็คุยๆกัน หลายวันเข้ามันก็เริ่มสนิทกันระดับหนึ่ง
         จนกระทั่งวันหนึ่ง วันนั้นเป็นวันศุกร์ หลังจากเรียนเสร็จซึ่งก็เป็นเวลาราวๆ ห้าโมงเย็นแล้ว ผมก็ถามนิวว่าไปไหนต่อหรือป่าว ไปหาไรกินกันดีกว่าหิวมาก นิวบอกผมว่าหิวเหมือนกัน ผมจึงชวนนิวไปหาอะไรโซ้ยกัน ก็เลือกไดร้านนึง หลังลงนั่งเสร็จผมก็สั่งอาหารพร้อมกับเบียร์1เหยือกมาซดให้ชื่นใจ

          นิวเปิดเมนูดูแล้วนิ่งๆบอกว่าแค่ที่ผมสั่งก็พอแล้ว พอพนักงานเดินไป นิวก็บอกกับผมว่า เขามีตังค์มาไม่มากกลัวจะไม่พอจ่าย ผมยิ้มแล้วบอกว่า ไม่เป็นไรมื้อนี้เราเลี้ยงเอง เต็มที่เลย มื้อหน้านายค่อยเลี้ยงเราละกัน นิวยิ้มตอบโอเค พร้อมกับเรียกพนักงานมาสั่งอาหารเพิ่ม วันนั้นเรากิน ดื่ม คุยกันอย่างสนุกสนาน เพราะว่าเป็นเพื่อนที่เพิ่งรู้จักกัน ก็เลยมีเรื่องคุยกันค่อนข้างมาก จบมื้อนั้น เราแยกกันด้วยใบหน้าแดงก่ำเพราะซัดเบียร์ไปหลายเหยือก
         หลังจากนั้น แทบจะทุกครั้งที่เลิกเรียนวิชานี้ นิวจะชวนผมไปหาอะไรกินกันตลอด แต่เขาจะเกริ่นกับผมเสมอว่าเขามีเงินติดตัวไปน้อยนะ ซึ่งผมก็บอกไปว่าไม่เป็นไร ดีแล้วที่บอกก่อน เพราะว่าถ้าผมไม่มีก็จะได้หาไรกินที่พอกับเงินในกระเป๋ากัน เหตุการณ์เกิดขึ้นซ้ำๆแบบนี้ทุกครั้ง นั่นคือ นิวชวน ผมเลี้ยง จนทำให้ช่วงหลังๆผมเริ่มเหวอๆเพราะว่าเงินในกระเป๋ามันหายไปอย่างรวดเร็ว แต่ละร้านที่นิวชวนผมไปกินนั้น ก็มักจะมีเบียร์ตามมาด้วยเสมอ จนมีหลายครั้งที่ผมตอบปฏิเสธนิวไปว่าติดธุระ หรือนัดเพื่อนในกลุ่มไว้แล้ว
         จนกระทั่งวันสุดท้ายที่เรียนก่อนสอบมิดเทอม หลังจากเรียนเสร็จนิวก็รีบชวนผมไปหาอะไรกินกันอีก ผมก็ได้ตอบปฏิเสธไป บอกว่าวันนี้จะรีบกลับไปห้อง เพราะยังมีงานที่ยังทำไม่เสร็จนิวก็รบเร้าชวนบอกว่ากินก่อนแล้วค่อยทำก็ได้ แต่ผมก็ปฏิเสธไปอีกเช่นเดิม จริงๆแล้วผมยังไม่เข้าห้องหรอกครับ แต่ผมจะไปซื้อจอคอมฯตัวใหม่ เพราะตัวเก่ามันพังระหว่างกำลังพิมพ์รายงานอยู่ แต่ผมไม่ได้บอกนิวเพราะกลัวนิวจะขอตามไปด้วย ผมอยากเดินเลือกซื้อของคนเดียวมากกว่า
         หลังจากแบกจอคอมขึ้นห้องลองเปิดใช้งานเรียบร้อยแล้ว ผมก็อาบน้ำนอนแผ่กะว่าดึกๆจะตื่นมาพิมพ์งานต่อ ระหว่างที่กำลังเคลิ้มๆกำลังจะหลับ ก็มีคนเข้าโทรเข้ามา นิวนั่นเองครับ
         "โหลล เอสเหรอ เรานิวนะ ตอนนี้เราอยู่ร้านตรงหน้าปากซอยห้องนายน่ะ ออกมาหาเราหน่อยซิ " เสียงนิวพูดพร้อมกับเสียงเพลงที่ดังมากระหึ่ม
         "หา นายมากับใครนี่ เราไม่ไหวอะ ตามสบายเลยเพื่อน เราขอนอนดีกว่า" ผมตอบไปแบบงัวเงียๆ อยากจะนอนต่อ
         "เรามาคนเดียว เบื่อๆน่ะไม่มีไรทำเลยออกมาข้างนอก นึกได้ว่าตรงปากซอยห้องนายมีร้านนี้อยู่เลยมาลอง นายออกมาเลย  เร็วๆนะเพื่อนเรารออยู่" พูดจบนิวก็วางสายไปทันที
         ผมนอนแผ่ลืมตามองเพดานห้อง คิดในใจว่าชวนตัดบทแบบนี้ผมคงต้องเป็นคนเลี้ยงอีกแหง แล้วก็คงจะอยู่ยาวจนร้านปิดแน่ๆ เพราะร้านที่ว่าเป็นร้านกึ่งผับ ระหว่างที่คิดสายตาก็มองกวาดไปทั่วห้อง จนไปถึงชั้นวางของซึ่งมีหนังสืออยู่เต็มชั้น ท่ามกลางหนังสือนั้นก็มีขวดว๊อดก้าสีน้ำเงินขุ่นโลโก้น่ารักฟรุ้งฟริ๊งอยู่ขวดนึง ผมยิ้มออกมาได้เพราะคิดวิธีที่จะจัดการกับเพื่อนใหม่แล้ว ผมแต่งตัวสบายๆเหมือนอยู่บ้านในมือถือขวดว๊อดก้าที่ว่านี่พร้อมกับแก้วชอท เดินเข้ามาในร้านปากซอยที่ว่า นิวเห็นผมก็โบกมือเรียก ผมนั่งลงตรงข้ามกับนิว มีเบียร์อยู่ตรงหน้า1ขวด ซึ่งเกือบหมดขวดแล้ว
         "สั่งอะไรหรือยัง?" ผมถามยิ้มๆ
         "ยังเลย รอนายมาก่อน" นิวตะโกนตอบผมแข่งกับเสียงเพลงในร้าน
         "อารมณ์ไหนจู่ๆถึงมาที่นี่" ผมถามกลับ
         "เราอยู่เงียบๆเซ็งๆ อยากเมาน่ะ" นิวกระดกเบียร์จนหมดขวดแล้วตอบมา ผมพยักหน้า นิวชะโงกหน้ามาพูดกับผมว่า
         "เอส เราไม่มีตังค์นะ มีแค่ค่า taxi กลับน่ะ" ผมมองหน้านิวยิ้มๆแล้วตอบไปว่า
         "เราก็ไม่มี" นิวชะงักกึก แต่ผมชิงพูดก่อนว่า
         "นายไม่ต้องห่วง เบียร์ขวดนี้เราเลี้ยงเอง เบียร์หมด เรามีไอ้นี่มาแทน รับรอง นายได้เมาแน่นอน" ผมพูดพร้อมกับชูขวดทรงน่ารักสีสันสดใสให้นิวดู นิวเพ่งมาขวดพร้อมกับถามว่ามันคืออะไร
         "ว๊อดก้าน่ะ ยี่ห้อ...แปลเป็นไทยว่า 'เชื้อเพลิงจรวด' นายต้องลอง" ผมพูดจบก็ตั้งแก้วชอทตรงหน้า พร้อมกับเท 'เชื้อเพลิงจรวด' ที่ว่าลงไป ยื่นให้นิวแล้วบอกว่า
         "กระดกเลยเพื่อน"
         นิวรับแก้วชอทจากมือผมไปมองเชื้อเพลงใสๆในแก้วก่อนจะเทมันลงคอไป
         "แอ๊กกกกกกกกกก!! แค่กๆๆๆ! "  เสียงนิวไอปนสำลักออกมา
         "โอ๊ย เอส ทำไมมันร้อนอย่างนี้อ่ะ ร้อนวาบลงคอเราเลย"  เสียงนิวบอกมา หน้าแดงก่ำ
         "นี่แหละ สุดยอดแล้วนิว เราเอาไว้ปิดเกมเวลากินกับเพื่อนจนเหล้าอื่นหมดแล้วไม่น้อคน่ะ" ผมพูดยิ้มๆพร้อมกับเทใส่ชอทกระดกเอง 1 กรึ๊บ
         พนักงานที่ร้านเหมือนรู้ใจที่เห็นผมหนีบว๊อดก้ามา เดินมาเสริฟมะนาวกับเกลือให้ ผมเลยสั่งต้มยำ 1 หม้อมาให้นิวซดน้ำแก้ไอ หลังจากตบว๊อดก้าน่ารักที่ว่าไป 5-6 ชอท นิวก็หน้าแดงก่ำ ขอตัวจะกลับ แต่ผมรั้งไว้บอกว่าต้มยำยังไม่หมดเลย เสียดาย นั่งก่อน
         "เราเริ่มเมาแล้วเอส มันแรงเกิน" นิวพูดติดๆขัดๆ
         "เห็นนายบอกอยากเมาเราก็เลยหนีบมาฝาก อย่าช้า ยังเหลืออีกเยอะ วันนี้ไม่หมดขวดไม่กลับ" ผมพูดพร้อมกับตบไปอีกชอท ถึงตอนนี้ตัวเองก็เริ่มตึงๆแล้วเหมือนกัน
         ผมชวนนิวกระดกว๊อดก้า 47.5 ดีกรี จนหมดขวด จากนั้นผมก็เดินโต๋เต๋มาส่งนิวขึ้นแท็กซี่ที่หน้าร้าน ช่วงสอบนิวไม่ได้ติดต่อผมมาอีกเลย จนกระทั่งสอบเสร็จ และถึงวิชาที่เราเรียนด้วยกัน ผมก็ได้เจอนิวอีกครั้ง เขาบอกผมว่า
          คืนนั้นหลังจากลงรถแท็กซี่แล้ว นิวก็อ้วกแตกทันที อ้วกริมถนนแล้วก็ขึ้นไปซ้ำต่อบนห้องอีกหลายรอบ นอนไม่หลับเพราะเมาจนหัวหมุน หลับตาก็เหมือนเตียงหมุนได้ ง่วงแต่นอนไม่ได้ ทรมานสุดๆ  ผมฟังนิวเล่าก็หัวเราะแล้วตอบว่า
         "นายเมาเพราะกินเบียร์ไปก่อนหน้าด้วยมั้ง เรายังมีอีกขวด ถ้าวันไหนไปกินอะไรกัน เดี๋ยวเราหนีบไปด้วย"
         นับตั้งแต่วันเป็นต้นมา นิวก็ไม่เคยชวนผมไปกินอะไรอีกเลย
                              

                                        จบ.