ซะขนาดนี้หรือจะลืมลง

          พอดีมีคนมาพูดถึงเรื่องไปแก้บนที่นู่นนั่นนี่เลยนึกถึงเรื่องเกี่ยวกับแก้บนขำๆมาได้สองเรื่องให้อ่านกันเล่นๆนะครับ   
                                                เรื่องแรก
          แถวบ้านผม มีลุงอยู่ท่านหนึ่ง ขอไม่เอ่ยชื่อนะครับ แกชอบเล่นหวยมาก ถึงทุนจะไม่ค่อยมี ก็เล่นแบบพอหอมปากหอมคอพอมีความสุขเป็นงวดๆไป มีงวดหนึ่ง ลุงแกคงอยากจะถูกหวยมาก เพราะโดนรับประทานมาหลายงวดแล้ว เมื่อเดินผ่านวัดแถวบ้าน นึกได้ถึงความศักดิ์สิทธ์ของพระพุทธรูปประจำวัด จึงยกมือบนบานว่า ถ้าตนถูกหวยงวดนี้แล้วไซร้ จะถวายไข่ต้ม 200 ฟองโดยมิมีการอิดออด
          พอถึงวันหวยออก ลุงก็นั่งลุ้นอยู่หน้าวิทยุพร้อมเพื่อนบ้านและลูกหลานชมรมคนชอบเสี่ยง เมื่อเลขท้ายสองตัวออกมา ปรากฏว่า ลุงแกถูกหวยตามที่บนไว้กับหลวงพ่อจริงๆ ผู้ที่รู้เรื่องก็โห่ร้องยินดีกับลุงด้วย ยกเว้นผู้ถูกหวยนั่นแหละที่นั่งเฉยๆเหมือนไม่ได้ยินดีอะไรมากมาย จนเพื่อนๆก็แปลกใจว่าทำไมแกถึงเฉยๆ สอบถามไปก็ได้คำตอบว่า
          "กูถูกหวย 600 บาท ค่าไข่แก้บน 200 ฟอง  ฟองละ 3 บาท ก็ 600บาท พอดี แบบนี้มึงจะให้กูดีใจเหรอ"
                                       ----------------------------      
                                              เรื่องสอง
         เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นตอนผมกะลังเป็นวัยรุ่น มีรุ่นพี่แถวบ้านท่านหนึ่ง อายุถึงวัยที่ต้องไปเกณฑ์ทหารกะเขาแล้ว ก็ตามทำเนียมของคนไม่อยากจะเป็นทหาร ก็ต้องหาที่พึ่งทางใจกัน เพื่อนๆเขาก็มีของดีกัน เช่น พระรอด รวมไปถึงของปลุกนานาสารพัดที่จะขวนขวายหากันมา  แต่พี่เขาไม่มีของพวกนี้ติดตัวเลย ก็เลยมานั่งปรึกษากับคนแก่ที่บ้านผม ว่าจะไปบนบานที่ไหนดี 
          ก็มีตัวเลือกให้เยอะแยะ ตามประสาคนแก่ผู้นิยมบนบาน ไปที่นู้นแล้วได้สมหวังที่นี่ได้เงินที่นั่นได้ลูก นานาสารพัดตัวเลือก จนพี่แกมึนเพราะไม่รู้จะไปบนที่ไหนดี ท้ายที่สุด แกบอกว่านึกออกแล้วว่าที่ไหน เพราะแกเคยไปบนแล้วได้ตามต้องการ แต่ไม่ได้บอกผมว่าแกจะไปบนทีไหน แกบอกว่า ก่อนจะไปจับใบดำใบแดง แกจะแวะบนแล้วก็เข้าไปจับใบดำแดงเลย เรียกว่าบนปุ๊บจับปั๊บ พรที่ขอจะได้สดๆใหม่ๆ ศักดิ์สิทธิ์นักแลฯ     
          พอตอนเช้า พี่ท่านนั้นก็เดินผ่านบ้านผมโบกมือบ๊ายบาย ใบหน้ายิ้มแย้ม พร้อมกับบอกเป็นนัยๆว่า
          "เดี๋ยวเย็นๆเจอกัน"
          ผมผู้ซึ่งมิอาจหยั่งรู้อนาคตได้ ก็เลยไม่รู้ว่าไอ้เย็นๆของพี่เนี่ย มันคือเย็นๆหลังจากนั้นอีกหลายเดือน
          เย็นวันหนึ่งขณะที่ผมกำลังนั่งซ่อม bmx คู่ชีพอยู่ ก็มีทหารนายหนึ่งเดินทะมึนมายังผมพร้อมกับทัก เมื่อมองชัดๆ ก็จำได้ว่าเป็นพี่ท่านนี้นี่เอง ภาพตอนโบกมือบ๊ายบาย กับตอนนี้ช่างต่างกันลิบลับ พี่ผอมเกร็งเกรียมแต่ก็ดูเท่ดี
          หลังจากดูดเป๊ปซี่ทีเดียวเกือบหมดขวด พี่แกก็เล่าว่า วันนั้นพอบนเสร็จก็ไปจับใบดำแดงเลย สรุปว่าแกโดน ใบแดง เรียกได้ว่าถึงกับหมดแรงเลย ไม่ได้แวะมาบอกว่าโดนทหาร หลังจากนั้นแวะมาที่บ้านก็ไม่เจอผมเลย เพราะผมออกไปขี่จักรยานเล่นตลอด ซึ่งกว่าจะได้เจอก็วันนี้แหละ  พร้อมกับบ่นๆว่า รู้งี้ไปบนที่อื่นดีกว่า ที่นี่ไม่เห็นจะศักดิ์สิทธิ์เลย ผมเลยถามว่า พี่ไปบนที่ไหนมาเนี่ย เมื่อได้ฟังคำตอบเป๊ปซี่ในปาก ก็แทบพุ่งออกมา
          "ศาลพระเจ้าตากว่ะ"
          "โหยพี่ ใครเขาไปบนกัน" ผมตอบกลับไปพร้อมกับหัวเราะลั่น
          "ทำไมวะ?"  พี่แกก็พาซื่อถามกลับมา
          "ก็พระเจ้าตาก ท่านเป็นนักรบ เป็นทหาร พี่ไปบนขอให้รอดทหารกับท่าน พี่ว่าจะรอดไหมอะ"
          พอฟังจบพี่แกก็ยิ้มแหยๆตอบมาว่า
          "เออว่ะ พี่ลืมนึกไป "
          คุยกันอีกซักพักพี่เขาก็ขอตัวกลับบ้านไปหาพ่อแม่พี่น้อง
                                        -----------------