ซะขนาดนี้หรือจะลืมลง

                                                   ช่วงเหตุการณ์ ป.5

          โรงเรียนที่ผมเรียนในวัยเด็ก เป็นโรงเรียนชายล้วน จะมีหญิงมาแจมด้วยก็เป็นรุ่น ม.4 ถึง ม.6

          อาจจะเป็นเพราะสาเหตุนี้ก็ได้ จึงทำให้นักเรียนในโรงเรียนของผม ค่อนข้างจะบ้าม่อเป็นพิเศษ คือเวลาเห็นสาวๆแล้วอาการมันออกแบบไม่รู้ตัว แบบว่าตื่นเต้นซะเหลือเกิน

          ถึงแม้ว่าโรงเรียนของเราจะอัตคัตสตรีเพศ แต่ฟ้าก็ยังเป็นใจ เหมือนจะเห็นใจอยู่ลึกๆ จึงดลบันดาลให้มีโรงเรียนหญิงล้วนอยู่ห่างจากโรงเรียนในระยะไม่น่าเกินร้อยเมตรโดยแค่มีวัดขั้นกลางแค่นั้น

          และด้วยที่ว่าโรงเรียนหญิงล้วนนี้ไม่มีห้องประชุมหรือโรงยิมเป็นของตัวเอง ทำให้เวลามีการประชุมต่างๆที่ต้องใช้พื้นที่มากๆ ก็มักจะมาขอยืมสถานที่ของโรงเรียนผมเป็นประจำ เพราะเหตุนี้เอง ทำให้เราได้เห็นภาพเด็กสาวรุ่นราวคราวเดียวกับพวกเราเดินต่อแถวเข้าไปในโรงยิมของโรงเรียนบ่อยๆ

          สำหรับผม บอกตรงๆว่าเฉยๆกับเด็กสาวๆพวกนี้ เพราะว่าในวัยเด็ก ผมมีแต่เพื่อนเล่นเป็นเด็กผู้หญิงทั้งนั้น ตั้งแต่รุ่นน้อง รุ่นเดียวกันไปยันรุ่นพี่ คือตั้งแต่เป็นญาติ เป็นพี่น้องข้างบ้าน หลังบ้าน ซึ่งโดยรอบมีแต่เด็กผู้หญิง ไม่รู้ว่าผู้ชายมันหายไปไหนหมด มีแต่ผมกับพี่ชายเท่านั้น ส่วนพี่ชายซึ่งไม่ค่อยอยู่เล่นกับผม เพราะพี่เขาก็มีเพื่อนในกลุ่มของเขา เวลาว่างๆ ก็จะหายไปกับกลุ่มเพื่อน ทำให้ผมไม่มีเพื่อนเล่น เพื่อนผู้หญิงกลุ่มนี้แหละ ที่เป็นกลุ่มที่ช่วยระบายความเหงาของผมได้ ถึงแม้ว่าการเล่นจะเป็นแบบผู้หญิงก็ตาม ผมก็จำเป็นต้องยอมเล่นด้วย เพราะว่าถ้าไม่เล่น ก็ไม่มีเพื่อนนั่นเอง

          ด้วยเหตุนี้เอง ทำให้ผมเฉยๆกับสาวๆที่เดินเรียงรายอยู่ตรงหน้า ไม่ค่อยตื่นเต้นเท่าไหร่นัก ก็แค่สงสัยมากกว่าว่าพวกสาวๆเขามาประชุมเรื่องอะไรกัน แต่ไอ้ที่ตื่นเต้นจนออกนอกหน้า ก็คือรุ่นพี่ของผมกลุ่มนึงมากกว่า ผมเห็นพวกเขากระวนกระวายมาตั้งแต่ที่เห็นสาวโรงเรียนข้างๆคนแรกของแถวเดินผ่านมาแล้ว

          "เฮ้ยมึงดูคนนั้นดิ น่ารักว่ะ"

          เสียงรุ่นพี่คนหนึ่งพูดกับเพื่อนซึ่งนั่งอยู่ที่โต๊ะใกล้ๆกับผม

          "กูว่าคนถัดไปน่ารักกว่า"

          เสียงเพื่อนรุ่นพี่อีกคนพูดมา

          ระหว่างที่รุ่นพี่กำลังชื่นชมสาวๆซึ่งนานๆจะเดินมาให้พวกเขาได้ยลโฉมซักที สายตาผมก็เหลือบไปเห็นรุ่นพี่อีกกลุ่มนึง กำลั่งนั่งเก๊กทำเท่อยู่ตรงขั้นบันไดหลังตึกที่สาวๆเดินผ่าน

          ท่านั่งของรุ่นพี่กลุ่มนั้น คือนั่งกอดเข่าทอดสายตาเหม่อออกไปทางกลุ่มสาวๆ เหมือนกับเวลาที่เราไปเที่ยวตามภูเขาแล้วนั่งเหม่อมองธรรมชาติอันสวยงามนั่นเอง

          แต่ไอ้ที่ฝืนธรรมชาตินิดหน่อยก็คือ ณ ตำแหน่งนั้นซึ่งเป็นตำแหน่งที่ดีในการเก๊กสาวนั้น มันร้อนโคตรๆ เพราะว่าแดดเปรี้ยงๆช่วงกลางวันส่องลงมาตรงนั้นแบบจังๆ เรียกได้ว่า นั่งตากแดดนั่นแหละ

          กลุ่มรุ่นพี่ที่นั่งอยู่โต๊ะใกล้ๆผมก็เหลือบไปเห็นกลุ่มสุดเท่กลุ่มนั้น ต่างก็พากันซุบซิบกันว่า

          "เฮ้ยกลุ่มไอ้ตี๋มันเท่จริงว่ะ ไปนั่งกับพวกมันดีกว่ามั๊ย?"

          พูดจบก็พาลุกพรึ่บวิ่งไปนั่งรวมกับกลุ่มพี่ตี๋ผู้นั่งเท่เหงื่อแตกพลั่กกลางแดดมองดูคล้ายๆเป็ดฝูงใหญ่ที่มองหาแหล่งน้ำ

          ฝ่ายสาวๆที่เดินมาเห็นฝูงเป็ดสุดเท่ก็พากันปิดปากหัวเราะคิกคัก สร้างความภาคภูมิใจให้กับฝูงเป็ดผู้โหยหาเพิ่มขึ้นไปอีก

          ผมเหลือบมองนาฬิกาก็เห็นว่าใกล้เวลาเข้าเรียนตอนบ่ายแล้ว จึงเดินไปเข้าห้องน้ำจัดการธุระเสียให้เสร็จสรรพก่อนเข้าเรียน ซึ่งห้องน้ำนั้นอยู่หลังโรงยิมซึ่งเป็นทางเดียวกันกับที่สาวๆพวกนั้นเดินไปนั่นเอง

          ผมลุกเดินไปตามทางเดินไปห้องน้ำ ซึ่งต้องเดินคู่กับสาวๆเหล่านั้น พลันหูน้อยๆก็ได้ยินเสียงสาวกลุ่มที่เดินข้างๆผมว่า

          "นี่เธอกลุ่มพวกที่นั่งตรงนั้นน่ะ สะเหล่อเนอะ"

          ผมได้ยินเช่นนี้ก็ต้องแคะหูฟังให้แน่ใจอีกรอบ เพราะนั่นมันไม่ใช่คำชมนะเนี่ย

          "นั่นสิ แดดก็ร้อน ไปนั่งเก๊กอยู่ได้ คงนึกว่าเท่ ตลกอ่ะ"

              "ปัญญาอ่อนเนอะ"

          ชัดเลย คงไม่ต้องเอาคัดต้อลบัตมาแยงหูเพิ่มความชัดแล้ว จากนั้นสาวๆก็เลี้ยวซ้ายเข้าโรงยิมไปส่วนผมก็ตรงไปห้องน้ำ

          ผมจัดการธุระเสร็จ ก็เดินออกมาจากห้องน้ำ แต่สาวๆก็ยังคงเดินมาเรื่อยๆยังไม่หมด กลุ่มเป็ดผู้ไม่รู้ตัวก็ยังคงนั่งเท่เหงื่อแตกอยู่เช่นนั้น ผมก็คิดว่าจะเดินไปบอกรุ่นพี่พวกนั้นดีมั๊ยว่า สาวๆเค้ามองว่าตลกมากกว่าเท่ แต่ก็เป็นการเสี่ยงทีนเกินไป

          สุดท้ายผมก็ได้แต่ปล่อยให้รุ่นพี่นั่งเท่เหงื่อแตกกันต่อไปด้วยความภูมิใจ

                                          ---จบ---