FanficBeginStart
8.4
เขียนโดย 
HinaHimesama
วันที่ 31 ตุลาคม พ.ศ. 2557 เวลา 22.01 น.
11 chapter
3 วิจารณ์
15.67K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 16 มกราคม พ.ศ. 2558 00.14 น. โดย เจ้าของเรื่องสั้น
แชร์เรื่องสั้น
4) ไม่จริงใช่มั้ย?..เเละการทะเลาะที่รุนเเรง P1
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความฉัน...ควรจะเชื่อดีไหมนะ..ว่าด้วยเรื่องที่นายย้ายไปเรียนที่อื่นน่ะ...มันเรื่องโกหกใช่ไหม่ช่วยบอกฉันหน่อยสิ...
ณ ประเทศญี่ปุ่น ร.ร.ไรมง(ในห้องชมรม)
"อรุณสวัสดิ์ครับ โค้ช" ผมกล่าวบอกอรุณสวัสดิ์กับคนที่นั่งอยู่เบื้องหน้าพวกผมด้วยสีหน้าอมทุกข์สุดๆ....= = ไม่ว่าจะมองไปทางไหนพี่แกก็โครมมากอ่ะ...ผิดมนุษย์มนาสุด -0- ไหนจะหน้าตาอีก...เฮ้อ..ขอบตานี่ดำอ่ะ...ไม่ทราบว่าท่านอดนอนกี่ครับ..?โค้ช.....(สีหน้านี้ดูไม่ได้อ่ะบ่องตง -w-)
"เอ่อ....มาครบกันแล้วใช้ไหม...?วันนี้มีเรื่องที่จะมาแจ้งให้ทุกคนทราบกันท้วนหน้านะ...มันเป็นเรื่องที่...ไม่อยากจะบอกแต่ก็ต้องบองล่ะนะ..."จะเกิดอะไรขึ้นที่สิ่งที่เราบอกกับทุกคนในที่แห่งนี้...กันนะ...(เอ้า..ก็ต้องตกใจกันดิ !! -w-^)
"เรื่องอะไรครับโค้ชถึงเรียกพวกเราให้มารวมตัวกันที่ห้องชมรมล่ะครับ..เเล้วเรื่องที่จะบอกมันร้ายแรงมากเลยเหรอครับ"
>>ชินโดเปิดประเด็นก่อนใครเพื่อนเลย = =
มัน...ถึงเวลาเเล้วล่ะ..เทนมะ...
"คืองี้นะ...มีจดหมายส่งมาน่ะไม่ได้จ่าหน้าผู้ส่งแต่ที่แน่ๆคือส่งมาให้พวกเราโดยเฉพาะเลยล่ะ..ฉันได้ทำการอ่านเเล้ว...เนื้อหาในนั้นมันชวนให้....."เอนโดพูดทิ้งท้ายให้กับคนฟังอย่างงๆ..ทั้งๆที่ก็อยากจะบอก..แต่ใจหนึ่งก็ไม่อยากบอกเอาล่ะมันจบเเล้วเทนมะผมยื่นซองจดหมายให้กับชินโดอย่างหวั่นๆ
"อ่ะ...เอานี้ไปอ่านนะ....เเล้วจะเข้าใจทุกอย่างเอง..." พูดแค่นี้พวกนายคงเข้าใจนะกับการจากไปของเทนมะฉันรู้ว่าสิ่งที่เทนมะทำน่ะไม่ถูก...แต่นี่ก็เพื่อพวกนายเองนะฉันเชื่อว่าพวกนายคงเข้าใจไม่มากก็น้อยล่ะนะ
"อ...ครับ..งั้นขออณุญาตินะครับงั้นผมจะเริ่มอ่านล่ะนะตั้งใจฟังล่ะ"
'สวัสดีครับทุกคน..ต้องขอโทษที่จากไปโดยไม่ได้บอกกล่าวนะครับ...เป็นเพราะความเอาแต่ใจของผมเองที่จะออกไปจากเมืองนี้ประเทศนี้..เเละเเน่นอนความเพื่อนของผมเเละพวกกัปตันผมจะไม่ลืมมันเลยครับ..การจากไปของผมมันคงจะเป็นสิ่งที่ดีเเล้วล่ะครับเพราะผมจะได้ไม่ถ่วงแข้งถ่วงขาในการแข่งฟุตบอลครั้งต่อไปที่ใกล้จะมาถึงนี้ขอโทษจริงๆที่ผมไม่ได้ลงแข่งด้วยนะครับการแข่งครั้งนี้ผมตั้งใจไว้ว่าจะไม่ลงแข่งครับ..เเละขอบคุณกัปตันเเละโค้ชที่คอยดูแลผมมาตลอดนะครับ
M.T.
ถึงทุกคนที่ผมรักเเละเพื่อนคนสำคัญ'
"ค..โค้ชครับ..นี่อย่าบอกนะครับจดหมายจากหมอนั่นน่ะ...ม..ไม่จริงใช่มั้ยครับ? โค้ชตอบผมสิโค้ช!! ตอบผมสิโค้ช!!!"สึรุงิเริ่มโวยวายไม่สนใจว่าคนที่ตนเขย่าคอเสื้อจะเป็นถึงอาจร์ายก็ตาม..คนไม่สนใจ...ผมอยากจะชกหน้าชัดของเอนโดด้วยซ้ำ..แต่ทำไม่ได้...
"............."
"โค้ช!!!!!!''
".................."
"โค้ช!!!ตอบผมมาสิโค้ช!!!!!"
"พอเถอะน่าสึรุงิจดหมายนั่นส่งมาจากเทนมะไม่ใช่รึไง..."
"รุ่นพี่คิริโนะอย่ามายุ่งครับ..ผมจะทำอะไรก็เรื่องของผม..ไม่เกี่ยวกับคุณ!!!!"
".....ฉันบอกให้หยุดก็หยุดไง..ไม่เห็นรึไงว่าโค้ชเขาก็สภาพไม่ต่างจากนาย!!!เลิกทำตัวบ้าๆสักทีจะได้มั้ย!!ถ้าเป็นเทนมะล่ะก็..เขาก็ต้องห้ามนายเหมือนกันกับสิ่งที่ฉันทำไม่ใช่รึไงหะ!!"
"ผมบอกว่าอย่ามายุ่ง...."สายตากดต่ำลงฉายแววตาความโกรธที่มากขึ้นเเละรุนเเรงขึ้นทุกครั้งที่คิริโนะพูดถึงชื่อเทนมะ...เขาจะ....
"ไม่...จนกว่านายจะเลิก"
"............."
ตุบ!! เมื่อสึรุงิหมดความอดทนจึงชักเข้าไปที่หน้าของคิริโนะอย่างจังเเละไม่ผ่อนเเรงทำให้ใบหน้าสวยๆของคิริโนะเกิดรอยช้ำขึ้นจนเห็นได้ชัด....
"คิริโนะ!!!"
"หึ!!...นายมันก็แค่พวกที่ไม่ยอมรับความจริงก็เท่านั้น...."คิริโนะพูดด้วยสีหน้าปนความเจ็บปวดที่เริ่มแพลงฤทธิ์....ความเจ็บปวดนี่เหมือนกับโดยเข็มพันเล่นทิ่งแทงไม่หยุดหย่อน...ใบหน้าที่เต็มไปด้วยคาบน้ำตาใสๆ..
"ชินโดนายไม่ต้องยุ่ง"
"......."
ตุบ..คิริโนะสวนกลับมาบ้าง..อย่าเเค้นๆ..ที่อังอาจมากที่มาทำให้ใบหน้าของตนเกิดรอยอับปมงคลซะได้...(เห้ยๆขนาดนั้นเลย -0-)
"................."
"นายมันบ้าได้โล่เลยว่ะ!!!หัดยอมรับความ
จริงซะบ้างนะ..ไอโง่!!!! ความจริงที่เทนมะน่ะย้ายไปอยู่ที่อื่นไง..!!!เขาหนีแกไปเเล้ว!!จำเอาไว้ซะ..."
ตุบ..ตับ!! ไม่ทันไรสึรุงิก็สวนกลับอย่างรุนเเรงเเละแรงกว่าครั้งเเรกด้วยซ้ำ...
".........."
"สาแก่ใจรึยังว้ะ..!!!พอใจรึยังห๊ะ!!!"
"............"
"ได้...ถ้าไม่ตอบฉันจะตอบแกเอง..เอาให้สาแก่ใจนาย!!!"
ตุบ!!! ไม่ทันไรคิริโนะก็จับสึรุงิทุ่มอย่างเเรงไม่ออมมือแม้แต่น้อยเเละชัดเข้าไปที่ใบหน้าอีกครั้ง....
"..........."
"พอเถอะ...สึรุงิ..."
"..........."
เเละเเล้วสึรุงิก็ลุกขึ้นเเละมองคิริโนะด้วยสายนักเลงประมานว่า..'จำเอาไว้สิ่งที่ทำกับผมคนนี้ไว้ผมจะเอาคืนเป็นสิบเท่า'
"ค...คิริโนะเจ็บมากไหม..."
"........................"
"ไม่เจ็บ.....แต่เจ็บใจซะมากกว่า..."
"ไปห้องพยาบาลกันเถอะ"
"อืม............"
------------------------------------------------
[แถม]
เอนโด:อ้าว...ออกมานิดเดียวเอง...ตัวประกอบเร๊อะ ฮินะซัง...-...-
Me:ป..เปล่าๆ...พอดีลืมน่ะ...แหะๆ ^^
เอนโด:.................ตัวประกอบจริงๆด้วย
------------------------------------------------
>>>>โปรดติดตามตอนต่อไป<<<<<
ณ ประเทศญี่ปุ่น ร.ร.ไรมง(ในห้องชมรม)
"อรุณสวัสดิ์ครับ โค้ช" ผมกล่าวบอกอรุณสวัสดิ์กับคนที่นั่งอยู่เบื้องหน้าพวกผมด้วยสีหน้าอมทุกข์สุดๆ....= = ไม่ว่าจะมองไปทางไหนพี่แกก็โครมมากอ่ะ...ผิดมนุษย์มนาสุด -0- ไหนจะหน้าตาอีก...เฮ้อ..ขอบตานี่ดำอ่ะ...ไม่ทราบว่าท่านอดนอนกี่ครับ..?โค้ช.....(สีหน้านี้ดูไม่ได้อ่ะบ่องตง -w-)
"เอ่อ....มาครบกันแล้วใช้ไหม...?วันนี้มีเรื่องที่จะมาแจ้งให้ทุกคนทราบกันท้วนหน้านะ...มันเป็นเรื่องที่...ไม่อยากจะบอกแต่ก็ต้องบองล่ะนะ..."จะเกิดอะไรขึ้นที่สิ่งที่เราบอกกับทุกคนในที่แห่งนี้...กันนะ...(เอ้า..ก็ต้องตกใจกันดิ !! -w-^)
"เรื่องอะไรครับโค้ชถึงเรียกพวกเราให้มารวมตัวกันที่ห้องชมรมล่ะครับ..เเล้วเรื่องที่จะบอกมันร้ายแรงมากเลยเหรอครับ"
>>ชินโดเปิดประเด็นก่อนใครเพื่อนเลย = =
มัน...ถึงเวลาเเล้วล่ะ..เทนมะ...
"คืองี้นะ...มีจดหมายส่งมาน่ะไม่ได้จ่าหน้าผู้ส่งแต่ที่แน่ๆคือส่งมาให้พวกเราโดยเฉพาะเลยล่ะ..ฉันได้ทำการอ่านเเล้ว...เนื้อหาในนั้นมันชวนให้....."เอนโดพูดทิ้งท้ายให้กับคนฟังอย่างงๆ..ทั้งๆที่ก็อยากจะบอก..แต่ใจหนึ่งก็ไม่อยากบอกเอาล่ะมันจบเเล้วเทนมะผมยื่นซองจดหมายให้กับชินโดอย่างหวั่นๆ
"อ่ะ...เอานี้ไปอ่านนะ....เเล้วจะเข้าใจทุกอย่างเอง..." พูดแค่นี้พวกนายคงเข้าใจนะกับการจากไปของเทนมะฉันรู้ว่าสิ่งที่เทนมะทำน่ะไม่ถูก...แต่นี่ก็เพื่อพวกนายเองนะฉันเชื่อว่าพวกนายคงเข้าใจไม่มากก็น้อยล่ะนะ
"อ...ครับ..งั้นขออณุญาตินะครับงั้นผมจะเริ่มอ่านล่ะนะตั้งใจฟังล่ะ"
'สวัสดีครับทุกคน..ต้องขอโทษที่จากไปโดยไม่ได้บอกกล่าวนะครับ...เป็นเพราะความเอาแต่ใจของผมเองที่จะออกไปจากเมืองนี้ประเทศนี้..เเละเเน่นอนความเพื่อนของผมเเละพวกกัปตันผมจะไม่ลืมมันเลยครับ..การจากไปของผมมันคงจะเป็นสิ่งที่ดีเเล้วล่ะครับเพราะผมจะได้ไม่ถ่วงแข้งถ่วงขาในการแข่งฟุตบอลครั้งต่อไปที่ใกล้จะมาถึงนี้ขอโทษจริงๆที่ผมไม่ได้ลงแข่งด้วยนะครับการแข่งครั้งนี้ผมตั้งใจไว้ว่าจะไม่ลงแข่งครับ..เเละขอบคุณกัปตันเเละโค้ชที่คอยดูแลผมมาตลอดนะครับ
M.T.
ถึงทุกคนที่ผมรักเเละเพื่อนคนสำคัญ'
"ค..โค้ชครับ..นี่อย่าบอกนะครับจดหมายจากหมอนั่นน่ะ...ม..ไม่จริงใช่มั้ยครับ? โค้ชตอบผมสิโค้ช!! ตอบผมสิโค้ช!!!"สึรุงิเริ่มโวยวายไม่สนใจว่าคนที่ตนเขย่าคอเสื้อจะเป็นถึงอาจร์ายก็ตาม..คนไม่สนใจ...ผมอยากจะชกหน้าชัดของเอนโดด้วยซ้ำ..แต่ทำไม่ได้...
"............."
"โค้ช!!!!!!''
".................."
"โค้ช!!!ตอบผมมาสิโค้ช!!!!!"
"พอเถอะน่าสึรุงิจดหมายนั่นส่งมาจากเทนมะไม่ใช่รึไง..."
"รุ่นพี่คิริโนะอย่ามายุ่งครับ..ผมจะทำอะไรก็เรื่องของผม..ไม่เกี่ยวกับคุณ!!!!"
".....ฉันบอกให้หยุดก็หยุดไง..ไม่เห็นรึไงว่าโค้ชเขาก็สภาพไม่ต่างจากนาย!!!เลิกทำตัวบ้าๆสักทีจะได้มั้ย!!ถ้าเป็นเทนมะล่ะก็..เขาก็ต้องห้ามนายเหมือนกันกับสิ่งที่ฉันทำไม่ใช่รึไงหะ!!"
"ผมบอกว่าอย่ามายุ่ง...."สายตากดต่ำลงฉายแววตาความโกรธที่มากขึ้นเเละรุนเเรงขึ้นทุกครั้งที่คิริโนะพูดถึงชื่อเทนมะ...เขาจะ....
"ไม่...จนกว่านายจะเลิก"
"............."
ตุบ!! เมื่อสึรุงิหมดความอดทนจึงชักเข้าไปที่หน้าของคิริโนะอย่างจังเเละไม่ผ่อนเเรงทำให้ใบหน้าสวยๆของคิริโนะเกิดรอยช้ำขึ้นจนเห็นได้ชัด....
"คิริโนะ!!!"
"หึ!!...นายมันก็แค่พวกที่ไม่ยอมรับความจริงก็เท่านั้น...."คิริโนะพูดด้วยสีหน้าปนความเจ็บปวดที่เริ่มแพลงฤทธิ์....ความเจ็บปวดนี่เหมือนกับโดยเข็มพันเล่นทิ่งแทงไม่หยุดหย่อน...ใบหน้าที่เต็มไปด้วยคาบน้ำตาใสๆ..
"ชินโดนายไม่ต้องยุ่ง"
"......."
ตุบ..คิริโนะสวนกลับมาบ้าง..อย่าเเค้นๆ..ที่อังอาจมากที่มาทำให้ใบหน้าของตนเกิดรอยอับปมงคลซะได้...(เห้ยๆขนาดนั้นเลย -0-)
"................."
"นายมันบ้าได้โล่เลยว่ะ!!!หัดยอมรับความ
จริงซะบ้างนะ..ไอโง่!!!! ความจริงที่เทนมะน่ะย้ายไปอยู่ที่อื่นไง..!!!เขาหนีแกไปเเล้ว!!จำเอาไว้ซะ..."
ตุบ..ตับ!! ไม่ทันไรสึรุงิก็สวนกลับอย่างรุนเเรงเเละแรงกว่าครั้งเเรกด้วยซ้ำ...
".........."
"สาแก่ใจรึยังว้ะ..!!!พอใจรึยังห๊ะ!!!"
"............"
"ได้...ถ้าไม่ตอบฉันจะตอบแกเอง..เอาให้สาแก่ใจนาย!!!"
ตุบ!!! ไม่ทันไรคิริโนะก็จับสึรุงิทุ่มอย่างเเรงไม่ออมมือแม้แต่น้อยเเละชัดเข้าไปที่ใบหน้าอีกครั้ง....
"..........."
"พอเถอะ...สึรุงิ..."
"..........."
เเละเเล้วสึรุงิก็ลุกขึ้นเเละมองคิริโนะด้วยสายนักเลงประมานว่า..'จำเอาไว้สิ่งที่ทำกับผมคนนี้ไว้ผมจะเอาคืนเป็นสิบเท่า'
"ค...คิริโนะเจ็บมากไหม..."
"........................"
"ไม่เจ็บ.....แต่เจ็บใจซะมากกว่า..."
"ไปห้องพยาบาลกันเถอะ"
"อืม............"
------------------------------------------------
[แถม]
เอนโด:อ้าว...ออกมานิดเดียวเอง...ตัวประกอบเร๊อะ ฮินะซัง...-...-
Me:ป..เปล่าๆ...พอดีลืมน่ะ...แหะๆ ^^
เอนโด:.................ตัวประกอบจริงๆด้วย
------------------------------------------------
>>>>โปรดติดตามตอนต่อไป<<<<<
คำยืนยันของเจ้าของเรื่องสั้น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.3 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
