ป่ากินคน

     
      "ดาวนี่เธอ " ใช่ฉันเองศักแกคิดว่าฉันไม่รู้เหรอ ว่าแกเอาคริปฉันมีอะไรกับแกไปเผยแพร่
ดาวพูดด้วยดวงตาที่เบิกโพรง บอกถึงความโกรธเกลียดในใจเธอ "นี่ดาวพูดอะไรของเธอฉันไม่รู้
เรืองคริปนะเราก็คุยกันเข้าใจแล้วไม่ใช่เหรอ" ตอนแรกฉันก็คิดว่ามันเป็นเรื่องบังเอิญ แต่! เพราะ
กาล มันบังเอิญไปได้ยินตอนแกคุยกับเพื่อนคนที่ปล่อยคริปให้แกยังไงล่ะ " ตอนแรกฉันก็ไม่เชื่อกาล
แต่พอ กาล มันพาฉันไปหาไอ้คนที่ปล่อยคริปฉันก็ได้รู้ความจริงว่าแกนะมันเลวยิ่งกว่าหมา"
"กาลเอานางเจี๊ยบมา ได้จ้าที่รักกาลตอบเสียงหวาน " มานี่เลย กาลแก้เชือกที่มัดออกแล้วลากเจี๊ยบที่มีสภาพ
โทรมจากการถูกทำร้าย อย่างหนักเลือดไหลออกจากทั้งปากและจมูก " ดาวจับผมเจี๊ยบให้เงยหน้าขึ้นเผยให้เห็นสีหน้าที่หวาดกลัวแบบสุดขีด" แล้วใช้มีดปังตอปาดคอของเจี๊ยบต่อหน้าศักทันที เลือดพุ่งออกมาจากหลอดลมเต็มหน้า
ของศักที่ได้แต่ตะลึงตัวแข็งทื่อ และเมื่อเลือดพุ่งออกมาจนใก้ลหมด ก็มีเสียงสำลักเลือดของ
เจี๊ยบตามมา" อ๊อก อ๊อก "เธอสิ้นใจอย่างทรมานดวงตาเบิกโพลงแฝงไว้ด้วยความอาฆาต"
ฮะ ฮะ ฮะ เสียงหัวเราะด้วยความสะใจมือของเธอเปื้อนเลือดไหลเต็มพื้นไปทั่ว คมมีดที่เปื้อนเลือด
สีแดงฉาน และเลือดที่ค่อยๆหยดเป็นทางผ่านคมมีด เคลื่อนตัวเข้ามาใก้ลศักอย่างช้าๆ....
" ตื่นได้แล้วตูน! ตื่นเร็วเข้าเราต้องรีบแล้ว "โอ้ย...เจ็บไปทั่วตัวเลยนึกว่าจะตายซะแล้ว ตูนบ่น
พร้อมลุกขึ้น" ตูนอย่าพูดเสียงดังไป ขวัญเห็นบางอย่างกำลังทำอะไรอยู่ตรงพุ่มไม้ในป่าเธอพูดด้วยเสียงที่
แผ่วเบา" งั้นเราไปดูด้วยกัน ตูนชวนขวัญไปดูสิ่งที่ขวัญสงสัย" ทั้งคู่ค่อยๆ เดินย่องไปดูตรงพุ่มไม้ที่ขวัญ
บอก " ง้ำๆ งั้มๆ งุบงับ งุบงับ เสียงคุ้ยและเคี้ยวอย่างมูมมาย " อยู่ด้านหลังอย่างนี้ลักษะเหมือนคนฉันว่า
เราไปขอความช่วยเหลือเขากันดีกว่า ขวัญ " ไม่เอา ฉันรู้สึกไม่ดีกับพฤติกรรมของเขาเราลองไปอ้อมดูที่ด้าน
ข้างให้แน่ใจกันก่อน" ทั้งคู่เริ่มขยับไปอีกทางเพื่อดูว่าเขากำลังทำอะไร ป่าที่ทึบ และมีแสงแดด ลงมาเพียงน้อยทำให้ทั้งสองคนต้องระวังตัวมากขึ้นในการเดินหัวใจทั้งคู่เต้นแรงขึ้น.....
"เมื่อไปใก้ลในระยะที่มองเห็น ภาพที่ทั้งคู่เห็นก็คือชายที่มือและปากเต็มไปด้วยเลือดจากกวาง
มันกำลั้งใช้มีดชำแหละเพื่อกินเครืองใน เนื่องจากใส่เสื้อคลุมกันฝนสีดำจึงไม่สามารถเห็นหน้า
ของมันได้ " ทันใดนั้นเอง มันก็มองมาที่ทั้งคู่เหมือนรู้ว่ามีคนอยู่ทางนั้น แล้วร้องตะโกนด้วยเสียงเล็ก
แหลม " วิ่งพุ่งมาทางตูนและขวัญทันที "มันรู้ตัว! พูดเสร็จตูนดึงแขนขวัญพาวิ่งหนีสุดแรงแล้วรีบแอบช่อนตัวในพุ่มไม้ใก้ลๆ " ตัวประหลาดวิ่งหาทั้งคู่ แต่ก็หาไม่เจอ......