เคยไหม?

เคยไหม? ความรักงะ!

ครั้งนี้ก็ขอเสนอเรื่องง่ายๆที่วัยรุ่นทุกคนต้องเผชิญกันนะครับ....

คงไม่พ้นความรักในวัยเรียนแน่นอน...แต่ไม่ใช่ความรักแค่แฟนเท่านั้นนะมีทั้ง ครอบครัว เพื่อนฝูง สัตว์เลี้ยง ของใช่ อีกมากมาย...-*-ผมจึงจะมาเล่าเกี่ยวกับประสบการของผมเกี่ยวกับสิ่งพวกนี้ให้ฟัง!

งั้นพดถึงตอนประถมละกันนะครับ มันไม่พ้อนของเล่นแน่ๆและพ่อแม่กับสัตว์เลี้ยง

สมัยผมอยู่ป.3จำได้ว่าแม่กับพ่อผมชอบซื่อกระดษาวาดรูปให้บ่อยๆพร้อมกับสีผมนะชอบเล่นมากเลยแต่มันมักจะหักและก็หายอยู่เรื่อยจนพ่อกับแม่มักจะถามว่า

"เคยไหมไม่ให้มันพัง"

"เคยไหมไม่ให้มันหาย"

คำคุ้นๆหูแม้จะโตก็ได้ยินอยู่ดีครับ - - เพราะยังไงสายตาพ่อแม่ก็มองเราเป็นเด็กอยู่ดี

ต่อไปก็คงเกี่ยวกับสัตว์เลี้ยงละ 

สมัยผมม.2 ผมเลี้ยงแมวไว้ตัวนึงมันชื่อ ตินโน้ (โครตอินเตอร์)เป็นแมวที่ผมรักมากครับมันน่ารักขี้อ้อนเชื่องแถมสวยสะดวย(ชมแมว)? ทุกวันตอนเย็นพอผมซ้อมดนตรีเสร็จจะรีบกลับบ้านไปหามันเพราะผมรู้ว่ามันต้องรอผมแต่ผมไม่เคยดูและให้ข้าวกับน้ำมันเลยเวลาวันจันทร์-วันศุกร์ยกเว้นเสาร์-อาทิตย์ผมจะดูแลมันเอง และตอนนั้นแม่ผมก็ปาไปแล้ว48ปี ท่านกระดูกกระเดี๊ยวไม่ดีท่านก็ต้องมานั่งก้มให้อาหารแมวทุกวัน(สมัยก่อนไม่รู้สึกผิด)สมัยนี้ผมรู้สึกผิดเลยแม่ท่านก็มักจะบ่นให้ฟังบ่อยๆว่า"ไม่เลี้ยงมันเลย...งี้ไปให้คนอื่นละกันนะยังไงแกก็ไม่ดูแลมันอยู่แล้ว"เวลาผมได้ยินคำนี้นะอยากจะร้องออกมาเลยยยยยTTแมวรักของผมเลยนะอะไรประมาณนี้ถึงแม้ปัจจุบันมันจะตายแล้วก็เถอะ..ผมก็มักจะตอบกลับ"เดียวดูแลเองน๊าาา"ทุกครั้งแต่ก็ไม่เคยดู-*-จนแม่ถามผมว่า

"เคยไหมเนี่ยที่จะดูแลมัน"

"เคยไหมเนี่ยที่จะเอากะบะขี้มันไม่ทำความสะอาด"

"เคยไหมเนี่ยจะปัดขนให้มัน"

อยู่บ่อยๆครับจนพอผมเริ่มม.3มันก็ตายครับ...ไม่ใช่เพราะผมนะแต่ว่ามันออกไปหาตัวผู้ครับแล้วมันวิ่งออกไปไม่เห็นรถโดนชน...ผมอยู่ในเหตุการถึงกลับช็อคเลยเพราะพึ่งปีเดียวความรักของผมมันก็สลายไปต่อหน้าต่อตากันเลยทีเดียวพ่อแม่พยายามปลอบผมว่าไม่เป็นไรเมื่อฝังมันเสร็จผมยอมรับเลยนะ..ว่าร้องไห้เยอะมากที่สุดของผู้ชายเลย-*-น่าอายจริ๊งแต่มันคือประสบการใช้มั้ยละเพราะงั้นก็ต้องมีอยู่แล้ว=w=

ส่วนต่อไปก็เรื่องครอบครัว

อันนี้เป็นเหมือนห่วงค้องขอของใครบ้างคนเลยก็ว่าได้เลยกระมั้งเนี่ย- -.

ไอที่แบบว่า ทำอะไรแล้วพ่อแม่ด่านะครับ อย่าไปเครียดกับมันเลยนะครับพวกเขานั้นหวังดีอย่างที่ผมพูดไปตอนที่1นั้นและ...ผมเคยโดนแม่ตีที่ก้นตอนกลับบ้านดึกแล้วไม่ยอมบอกท่านครับวันนี้โดนว่าโดนติกักบริเวณอีกผมเดาว่าสมัยนี้คงหายากแล้วละแม่พั้นธุ์นี้แต่ถ้าให้เรียกเป็นสัตว์ละก็คงเป็นสัตว์ที่หน้านับถือมากเหมือนกับช้างอย่างไรละครับผมไม่ได้ว่าแม่ผมอ้วนนะแค่จะเปรียบว่าแท้่ช้างเมื่อลูกคลอดมันจะไม่ยอมไปไหนจนกว่าลูกมันจะปรับตัวได้อย่างไรละครับชั่งเป็รช้างที่เยี่ยมยอดมากครับ....โอเคพอพูดเรื่องนี้จบก็ปัญหาชีวิตวัยรุ่นกันบ้างครับ...

ความรักวัยเรียนนี้ผมว่ามีแน่นอน ไอรักคนนั้น แอบชอบคนนู้น ปิ๋.คนนี้ ปลื้มคนนั้น เพราะผมมีประสบการ!!!!

ผมตอนม.2เคยปลื้มพี่คนนึงเขาเป็นพี่ม.4น่ารักมากนิสัยดีพูดเก่ง เรียนดีด้วย ผมปลื้มพี่เขามาแต่หัวใจก็สลายครับพอรู้ว่าพี่เขาเป็นทอมงะT^Tภาพที่เคยมโนมาหายไปกับตาครับผมละเครียด!

กับอีกตอน ม.3 ผมอยู่วงดุริยางค์(ดนตรีไทย)ผมก็เป็นตัวเอกครับแล้วมีรุ่นน้องมาใหม่อยู่ม.2ตอนแรกๆก็ไม่ได้ยุ่งกับผมหรอกพอไปๆมาๆคราวนี้ทักเฟชมาคุยกับผมแล้วผมกับน้องเขาก็คุยกันไปเรื่อยๆครับจนน้องเขาสารภาพรักกับผม....แต่ตอนนั้นผมกับไม่ได้ชอบน้องเขาเลยครับผมจึงบอกปฏิเสธไปน้องเขาเหมือนเสียใจมากไม่ยอมคุยกับผมอีกเลยและก็ไม่มาซ้อมดนตรีไทยอีกเลยครับ-*-ความรู้สึกผิดเข้ามาในใจเลยยยยแต่น้องเขาก็กลับมาอีกพร้อมคุยไปเรื่อยๆแล้วก็มาสารภาพใหม่แต่คราวนี้พอผมปฏิเสธน้องเขาก็ถามผมมากมาย

"เคยไหมที่จะมองหนูบ้าง"

"เคยไหมที่จะเห็นค่าของหนู"

"เคยไหมที่จะคิดกับหนูมากกว่านี้"

ไอผมก็ปวดตับสิครับจึงตอบกลับสั้นๆว่า"ขอโทษนะน้องพี่ว่าเรา2คนยังเด็กไปนะครับรอโตหาเลี้ยงได้ก่อนค่อยมีแฟนกดีกว่า"พอน้องฟังเสร็จก็เงียบก่อนจะพยักหน้าบางๆแล้วก็วิ่งไปครับ-*-แต่ก็ไม่เห็นมาซ้อมอีกเลยครับนี้และนะความรักในวัยเรียนปวดตับดีแท้T T

เรื่องสุดท้ายแล้วสินะครับงั้นก็คงไม่พลาดมิตรสหายผมแน่นอน

ตอนนี้ผมอายุ17ปี ม.5แล้วครับก็ต้องมี รด. เป็นธรรมดา มิตรสหายก็มากก๋วน

ผมมีสหายทั้งหมด9คนรวมผมเป็น10 1.เลยชื่อไอเติ้ล 2.ไอพฤก 3.ไอไอซ์ 4. ไอแบงค์ 5.ไอเค 6.ไอปริ้น 7. ไอย้ง 9.ไอตง รวมผมอีกคนก็10 ตอนนั้นผบ. ให้นั่งทานข้าวเงียบๆครับไอผมก็สัดสะอร่อยจากความเหนื่อยครับ ล้าโครตครับ พวกก๋วนผมมันนั้งกินข้าวกันไม่เท่าไหร่แหกปากกันเฉย นรกเลยละ พวกผมเลยโดนบก.ทำโทษกันสะเข็ด แทนที่มันจะโทษกันนะครับว่าคุยทำไมไอพวกเรากลับรู้สึกสนุกครับทำไรร่วมกันบ่อยๆเหนื่อยก็เหนื่อยด้วยกัน สนุกก็สนุกด้วยกัน บางคนอาจไม่ได้รับไอความสนุกแบบผมก็ได้แต่ผมอะโครตสนุก ชีวิตทุกคนต่างสไตค์ออกไป เพื่อนทุกคนก็ต่างออกไปเช่นกันครับไม่มีใครหรอกที่จะเหมือนอย่างที่เราหมายปองไว้จริงไหมครับเพราะงั้นการปรับตัวเข้ากับสังคมก็ควรทำครับผมเคยตั้งคำถามกับก๋วนผม

"พวกมึงเคยไหมวะที่จะทิ้งกู"มันก็บอกนะ...ว่าไม่

"พวกเราจะอยู่ด้วยกันครบทุกคนป่ะ?"

"เคยไหมที่พวกกูไม่ช่วยมึง"

"เคยไหมที่พวกเราจะทิ้งกัน"คำถามพวกนี้อยู่ในหัวผมมากมายครับเรื่องเพื่อนก็เป็นอีกอย่างที่ผมแนะนำเลย5555เพราะผมว่ามันคงดีสุกดแล้วงั้นคงแค่นี้แล้วละครับ

ครั้งหน้าจะมาต่อนะครับ

ขอบคุณที่รับชม อย่างให้เล่าประสบการอะไรก็บอกผมนะครับ Good Bye