เคยไหม?

เรื่องแรก.....

ถ้าจะเจาะลึกคงไม่เวิร์คเท่าไหร่งั้นผมขอเล่าประสบการชีวิตละกันนะครับ

ถ้าพูดถึงประสบการชีวิต คำที่ผมมักจะได้ยินจากปากเพื่อน พ่อแม่ อาจารย์ หรือแม้กระทั้งเด็กข้างบานก็ยังพูดกัน ถึงแม้คนที่ไม่สามารถพูดได้เขาอาจไม่เคยพูดคำนี้แต่ก็ต้องคิดบ้างแหละจริงไหม?

ผมพูดถึงตอนแรกที่ขึ้นมัธยมละกันนะ...

ช่วงกำลังสอบเข้ามัธยม...เด็กทุกคนต้องเตรียมพร้อมที่จะไปลงสนามรบในการสอบไม่ต่างกับสนามรบเวลาล่าอนานิคมเลยสักนิดก็แค่เปลี่ยนจากฆ่ากันมาแข่งกันทำข้อสอบนี้แหละ= ="

ผมจำได้ว่าช่วงสอบผมแทบไม่อ่านหนังสือเลยละครับ(ตัวอย่างที่ไม่ดี)ผมเอาแต่เล่นเกมส์นู้นนี้ตามประสาเด็กหลังห้องตอนประถม

แม่ก็เดินมาตามปกตินี้แหละที่ไม่ปกติก็ที่แม่เขาเอามือตบหัวดังเพี้ยะ!....เจ็บจี๊ดถึงใจกันทีเดียวและคำพูดที่ฟังแล้วฟังเล่าก็มาหา

"เคยไหมเนี่ยที่จะอ่านหนังสือ"

"เคยไหมเนี้ยที่จะทำตัวขยัน"

"เคยไหมเนี่ยที่จะไม่เล่นเกมส์"

"เคยไหมที่จะตั้งใจเรียน"

คำพวกนี้จะวนไปวนมาอยู่ในหัวแต่.....อย่าพึ่งด่วนสรุปไปเรื่อยฟังให้จบ!

ไอคำที่ผมเขียนมาอันนั้นนะพ่อแม่หวังดีนะครับ....ผมเข้าใจหัวอกบางคนว่าแค่ไปเรียนก็ปวดหัวอยู่แล้วเล่นเกมส์หน่อยมันจะตายเหรออะไรประมาณนี้...แต่พอเราเล่นมากๆเข้าเราไม่รู้เวลาขึ้นมาละก็ท่านจะเดินมาหาแล้วก็ถามง่ายๆว่า

"ยังไม่นอนอีกเหรอ?"

เวลาเราได้ยินอย่างงั้นบางคนกลับสำนึกตนเองปิดคอมมานอน

แต่บางคนกลับทำท่าหงุดหงิดก่อนจะไล่แม่ให้ไปไกลๆ....พอเล่นไปนานๆคำพวกนี้ก็ตามมา

"เลิกเล่นเดี่ยวนี้!ก่อนที่แม่จะยึดเน็ตยึดคอมไม่ให้เล่น"พอเราได้ยินคำนี้เราจะโกรธแม่หัวฟัดหัวเหวี่ยงก่อนจะยอมปิดคอมเดินไปนอน....

แล้วในหัวก็จะถามว่าทำไมต้องมายุ่งกะชีวิตของเรา....?

เอาจริงๆเลยนะครับถ้าเราลองคิดดูนะว่าถ้าเกิดพ่อแม่ของเราไม่ได้ทำแบบนี้กับเราอีกต่อไป..

'ใครจะดูแล'

'ใครจะถามเวลาเรามีเรื่องทุกข์ใจ'

'ใครจะคอยส่งเสียตอนจบ'

'ใครจะค่อยพาเราไปพบประสบการณ์ใหม่ๆ'

'ใครจะคอยสอนเราเมื่อเรามีข้อสงสัย"

ลองคิดคราวๆประมาณนี้ดูนะครับพอคิดได้ลองคิดอีกอย่างนึงนะครับอาจจะยากนิดนึง

"คุณเคยกอดหอมล้างเท้าไหว้เขาด้วยพวงมาลัยพาเขาไปเที่ยวไหนบ้างหรือยัง?"

ถ้ายัง...รีบทำก่อนเขาคนนั้นคนที่คุญรักจะหายไป....

เพราะฉะนั้นคุญเคยของรักคุณแม่พร้อมเดินไปกอดท่านอย่างไม่ลังเลบ้างไหม

และถ้ายัง

.

.

.

คุณควรทำมันซะก่อนจะสายไป