เธอคือฉัน ฉันรักเธอ

         Freem
"นี้เธอ"เด็กหนุ่มที่โดนผู้หญิงคนหนึ่งชนอย่างหน้าไม่อายถามขึ้น
"อะไร?"ฉันก็ตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงที่เรียบนิ่งแต่ตาก็ยังคงมองไปที่กระดานดำที่คุณครูกำลังเขียนและพูดอธิบายไปพร้อมกัน
"ยัยหัวขาว จ้า เธอชือไรหรอ"เขาด้วยน้ำเสียงร่าเริ่งเอามากๆแต่ที่ฉันสงสัยคือ เขามีสิทธิ์อะไรมาเรียกฉันว่า ยัยหัวขาวแต่ว่าตอนนี้ฉันคงต้องสงบสติอารมณ์ก่อน เพราะตอนนี้เราอยู่ในห้องเรียน
"ชื่อ ฟีม ย่ะ"  ฉันตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงที่เรียบนิ่งอีกครั้งพร้อมกับนับ1-10ไว้ในใจเพื่อสงบสติอารมณ์
 
"อะไรนะ ชื่่อ ฟิล์ม ฟิล์มรูปหรอ"เขาตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงกวนTEENและมองมาที่ฉันด้วยสายตาที่อยากจะแกล้งฉัน
"นี้ไอ้บ้า ฉัน ฟีม ฟออีมอ ฟีม get ป่ะ"ฉันทนไม่ไหวแล้วค่ะ ฉันหันหน้าไปมองเขาพร้อมกับเริ่มพูดเสียงดังขึ้นนิดหน่อย
" Ok คราบบ"นายนั้นพูดขึ้นพร้อมน้ำเสียงที่ร่าเริงและส่งยิ้มหวานๆมาให้ฉัน
 
"เธอสองคนนะ ทำอะไรกัน" เสียงของคุณครูจอมโหดพูดขึ้น ทำเอาพวกเราชะงักพร้อมกันและหันหน้าไปทางคุณครู
"มะ...มะ..ไม่มีไรค่ะ"เด็กสาวพูดติดอ่างพร้อมกับส่งยิ้มหวานๆไปให้คุณครู
 
"เธอสองคนไปยืนคาบไม้บรรทัดเดียวนี้"คุณครูพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เรียบนิ่งและมองพวกเราด้วยสายตาตำหนิ
 
"ค่ะ/คราบ"เสียงของพวกเรารวมกันเป็นหนึ่งค่ะพร้อมกับสีหน้าเหนื่อยใจของพวกเราทั้งคู่
 
     Red 
"เพราะนายคนเดียว ไอ้บ้าลูกครึ่ง"เธอหรือฟีมพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่โมโหและก็ไม่ได้พูดอย่างเดียว เธอยังมองหน้าผมเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อผมเสียด้วย
"อะไร ก็เธอคุยกับฉันเองทำไมล่ะ"ผมตอบกลับไปด้วยท่าทางกวนประสาท
 
"อ้าว ยังงี้ก็สวยสิ"เอาแล้ว! เด็กสาวคนนี้เริ่มจะง่างหมัดขึ้นมาต่อยแล้ว
"เเล้วมันทำไมล่ะ ยัยฟีม"แล้วใครมันจะไปยอม ผมก็ต้องเถียงกลับไปสิ
 
"ไอ้....."ก่อนที่เด็กสาวจะพูดจบ ผมก็พูดเเทรกขึ้นมาแทน
"เรด ฉันชื่อเรด หรือชื่อเต็มก็ โรซโซ่ เดเรวา "ผมพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ และลดท่าทางกวนประสาทลงนิดหน่อย
 
"ไม่ได้ถามย่ะ ไอ้เรด"เธอตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงกวนประสาท
"ก็เพื่อเธออยากรู้ไง"ผมก็อดไม่ได้ที่จะพูดกวนประสาทเธอเช่นกัน
 
          กริ้ง     กริ้ง(เสียงกริ้งของโรงเรียน)
 
"เอาล่ะ เวลาพักเเล้ว ฟีรษา โรซโซ่ ไปพักได้" คุณครูจอมโหดพูดด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งดุจสายน้ำ
 
"ขอบคุณค่ะ/ครับ คุณครู"ในที่สุด ผมก็ได้พักแล้ว
"ฟีม เรด วันนี้ไปทำความสะอาดโรงยิมตอนเย็นด้วยนะ ข้อหามาสาย เเละคุยกันเวลาเรียน"คุณครูพูดขึ้นพร้อมกับส่งยิ้มให้
"ค้า/คราบบ"พวกเราสองคนทำหน้าเหนื่อยจิตและพูดด้วยน้ำเสียงขอไปที
 
"เพราะนายคนเดียว นายเรด"เด็กสาวที่เดินคู่กับผมพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงโมโหและหันมามองหน้าดุผม
 
"เออ ก็ได้ฉันยอมรับก็ได้"ผมก็เลยพูดกลับไปแบบเหนื่อยใจ
 
"เธอชื่อฟีมหรอ"อยู่ๆก็มีผู้หญิงคนหนึ่งหน้าตาน่ารัก ผมสีฟ้า .ใส่เเว่น ท่าทางมั่นใจเดิมมาถามฟีมด้วยน้ำเสียงสดใส
"ใช่ ฉันชื่อฟีม"คุณเธอตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงและรอยยิ้มอันสดใส
"สวัสดีจะรินชื่อ  รินนา นะ ยินดีที่ได้รู้จักนะจ๊ะ"คนที่ชื่อรินนาพูดแนะนำตัวพร้อมกับส่งยิ้มไปให้ฟีม
 
"ฉัน ฟีม เธอรู้จักฉันเเล้วใช่ไหม"ฟีมถามด้วยรอยยิ้มที่โคตรสดใส นี้พวกเธอลืมผมแล้วหรือ
"ใช่...ไปทานข้าวด้วยกันไหมจ๊ะ"รินนาตอบและถามฟีมแค่คนเดียว คือพวกคุณเธอลืมไปหรือเปล่าว่าผมก็ยืนหัวโด่อยู่ตรงนี้
"ไปสิ"ฟีมตอบรินนาพร้อมกับหันหน้ามามองผมด้วยสายตาแบบว่าจะไปไหนก็ไปสิ ผมก็เลยเดินออกมาและมุ่งไปโรงอาหารทันที
          โปรดติดตามตอนต่อไป
---------------------------------------------------------------------------------