ARIGA นักปราบอธรรม

“ปีเตอร์… ผู้เป็นสายลับขององค์กร หรือเรียกอีกอย่างหนึ่งว่าแกเป็นหนอนบ่อนไส้สินะ”

เกรย์สันยังใช้แขนรัดเอริก้าไม่ปล่อย

“ฉันบอกให้ปล่อยเธอ”ปีเตอร์ย้ำเสียงหนัก สายตาของเขาชำเลืองมองว่ามีกลุ่มคนประมาณ 5-10คน กรู่กันเข้ามาพร้อมอาวุธครบมือ

“ฮ่าๆๆ จะพูดอะไรหัดดูตัวเองซะบ้างว่า กองกำลังน้อย จะบุกมาช่วยสาวสวยที่เคยเป็นอดีตความรักอันหวานชื่นของฉัน ดูหน้าตัวเองก่อนจะดีไหม เก็บมัน”คำสุดท้ายเกรย์สันสั่งเสียงเข้มก่อนจะลากตัวหญิงสาวออกไป

เอริก้าพยายามขัดขืนให้หลุดจากพันธนาการแต่ถูกกระบอกจี้เข้ามาที่สีข้าง จึงทำให้สมองของเธอวางแผนที่จะไปช่วยปีเตอร์ให้ได้ เธอมองรอบข้างว่ามีกี่คน คนที่ใกล้เธอที่สุดคือเกรย์สันพร้อมมีสมุนตามหลังมาอีกสองคน เธอมองทางข้างหน้าก่อนจะใช้เท้ากระทืบที่ปลายเท้าของเกรย์สันตามมาด้วยเสียงของความเจ็บปวดเมื่อเธอเตะเข้าที่ระหว่างขาของเขาทำให้เขาทรุดตัวลงกับพื้น นี่แหละเคล็ดลับที่เธอใช้ในกรณีที่ไม่มีหนทางจริงๆ เธอหันตัวถีบเข้าที่หน้าท้องสมุนอีกคนให้ล้มก่อนจะใช้ศอกกระแทกใบหน้าอีกคนเมื่อทั้งสองล้มลงเธอใช้เท้าเตะเข้าที่หัว แล้วก้มลงหยิบปืนขึ้นมาอย่างรวดเร็วพลางเหนี่ยวไกโดยไม่ลังเล เธอหยิบปืนอีกกระบอกขึ้นมาแล้วเดินตรงไปที่ที่เพิ่งออกมา มือทั้งสองข้างกำอาวุธปืนแน่น เธอได้ยินเสียงการต่อสู้ดังออกมาอย่างชัดเจนตามมาด้วยเสียงปืนหลายนัดติดต่อกัน เธอแนบตัวเองพิงกับผนังแล้วรีบหันไปมองสำรวจว่ามีพวกนั้นเหลือกี่คน ด้วยความรวดเร็ว ก่อนเธอจะพ่นลมหายใจออกมาเธอตั้งหลักนับหนึ่งถึงสามในใจก่อนจะบุกเข้าไปกราดยิงพวกที่เหลือ

ปัง ปัง ปัง!!!

ภายในเวลาเพียงไม่กี่วินาทีพวกมันก็ล้มลงกระแทกพื้น เธอมองหาปีเตอร์เห็นเขานั่งพิงตู้ใส่เสื้อผ้าที่ล้มลงมาพร้อมกับกุมแผลตัวเองที่ปรากฏเป็นรอยเลือดแผ่ออกเป็นวงกว้าง เธอรีบวางปืนทรุดตัวลงนั่งข้างๆเขา

“เฮ้ โอเคไหม”เธอถาม เมื่อเปิดดูบาดแผล

“ฉันไม่เป็นไรหรอก รีบออกไปจากที่นี่กันเถอะ”เขาตัดบท เพื่อไม่อยากให้พวกที่เหลือตามมาสมทบอีก

เอริก้าพยักหน้าก่อนจะยกแขนอีกข้างหนึ่งของเขามาพาดบ่าของตนแล้วหยิบปืนขึ้นมากระบอกหนึ่ง เธอพยุงเขาออกไปน้ำหนักตัวของเขาอาจจะเป็นอุปสรรคต่อเธอเล็กน้อยเหมือนเธอกำลังแบกหินยักษ์ที่พร้อมจะถล่มใส่เธอได้ทุกเมื่อ เธอพาเขาออกมาจนได้ ตอนนี้เธออยู่ลานจอดรถที่มืดสนิท แต่ทว่า

“จะไปไหนละหึ”เกรย์สันยืนเผชิญหน้าพร้อมกับปืนพกสั้นที่อยู่ในมือ สายตาของเขามองผู้ชายที่เธอรักนักรักหนา ได้ฉายแววถึงความรังเกียจที่มีต่อคนๆนั้นมากเขาเลื่อนกลับมาที่เธออีกครั้งแต่มันกลับเป็นคำถามว่าทำไมเธอถึงได้เลือกเขา

“เราไม่เคยมีปัญหากันเกรย์สัน ทำไมนายต้องสั่งเก็บพวกเรา”เอริก้าพูดด้วยความโกรธเคือง

“หึๆๆ ก็ฉันบอกแล้วว่าพวกนายรู้เรื่องเกี่ยวกับองค์กรมากเกินไป เบื้องบนเลยไม่ไว้ใจเลยคิดจะสั่งเก็บพวกนายให้ตายๆไปซะ แต่ฉันช่วยเธอได้นะเอรี่ เพียงแค่บอกฉันเธอจะได้พ้นข้อกังขาพวกนี้”การพูดอย่างนั้นทำให้ปีเตอร์เงยหน้าสบตาด้วยความอึ้งก่อนจะพูดว่า

“นายเป็นคนทำ!!”ปีเตอร์พูดด้วยความกรุ่นโกรธ

“อา ฉันทำอะไรเหรอปีเตอร์”เกรย์สันตีหน้าซื่อ

“แกเป็นคนใส่ความพวกฉัน แกเป็นคนเอาข้อมูลผิดๆไปให้ทางเบื้องบน”

ปีเตอร์กล่าว เอริก้าแทบไม่อยากเชื่อ

“งั้น ไหนๆ ก็รู้ไส้รู้พุงกันแล้ว”เกรย์สันจากแววตาจอมทะเล้นกลับถูกเปลี่ยนด้วยสายตาจงเกลียดจงชัง

“ไปตายจะดีกว่า”เกรย์สันยกกระบอกปืนเล็งมาทางปีเตอร์ พร้อมชักลูกกระสุนเตรียมเหนี่ยวไก

แต่เขาต้องลดมันลงเพราะเอริก้า เมื่อเธอก้าวเดินออกมากำบังตัวปีเตอร์ไว้

“เราเคยเป็นเพื่อนกันเกรส นายไม่ควรทำอย่างนี้”เอริก้าเอ่ย

“อา ดูสิ นายหลบอยู่ข้างหลังผู้หญิง มันน่าอายนะรู้ไหม”

ฟึบ ปีเตอร์ดันเอริก้าออก เขายืนกุมบาดแผลโดยไม่แสดงถึงความเจ็บปวดใดๆทั้งสิ้นถึงแม้จะเจ็บมากเพียงใดก็ตาม

“ไม่นะ พีค”เอริก้ากล่าวอย่างไม่เห็นด้วย

“ใครบอกให้นายทำแบบนี้ เกรส”เอริก้าหันไปถามเกรย์สันที่ยืนมองปีเตอร์อย่างเกลียดชัง

“อา พอดีเพื่อนรักไมเคิลของฉันมีแววความฉลาดที่จะเสนอเรื่องให้ฉันเล่นงานพวกนายไง อ้อ เขาก็เป็นที่ปรึกษานายสองคนด้วยนี่นา หึ”เอริก้าและปีเตอร์มองหน้ากันด้วยความไม่อยากเชื่อ เมื่อคนที่คอยส่งข่าวให้พวกเขาและคอยปรึกษาจะเป็นคนที่อันตรายที่สุด

“เกรส เขาเป็นคนของพวกแก๊งค์ค้ายา เขาแฝงตัวเข้าเพื่อกำจัดให้พวกเราสามคนแตกออกจากกันเพราะเราคือตัวเต็งที่คอยขัดขวางเขา”เอริก้าเอ่ย เมื่อสามารถประติดประต่อเรื่องได้แล้ว เพราะเธอคอยสังเกตการณ์คนที่อยู่ในองค์กรมาตลอดและแปลกใจข้อมูลเรื่องการส่งของผิดกฏหมายเข้าประเทศหายไปมานานแล้ว

“นายติดกับดักมัน”ปีเตอร์พูดขึ้นมาอีกคนเพื่อเกลี้ยกล่อมเรื่องส่วนตัวที่ไม่ควรมายุ่งเกี่ยวกับการงาน

“หุบปาก”เกรย์สันตวาดลั่นก่อนจะคิดความจริงที่อยู่ในหัว

“เห็นไหม นายก็เคยสงสัยเมื่อที่พวกเราเคยสงสัย”ปีเตอร์ยังพูดต่อ

เอี๊ยด!!! มีรถคันหนึ่งเข้ามาด้วยความเร็ว แล้วเบรกกะทันหันจอดเลียบเคียงพวกเขาทั้งสามคน ประตูเลื่อนเปิดออก ปรากฏชายคนหนึ่งกล่าวลงมาจากรถด้วยชุดสูทเรียบหรู รองเท้าเป็นมันวาว นาฬิกาเรือนหรูสะท้อนต้องแสง เขาเสยผมแล้วยิ้มให้กับทั้งสาม

“โว้ว เกรย์สันเพื่อนรัก เล่นสงครามความรักอยู่หรือไง วันนี้เรามีงานสมนากันนะ” เขาพูดด้วยใบหน้าระรื่นโดยไม่สะทกสะท้านกับสายตาของเอริก้า

“ได้ งานนี้ผมไปแน่”เขากล่าว แล้วหันมายิ้มพราวให้กับพวกเขาทั้งสองแต่ทว่า

ปัง!!

เกรย์สันหันกระบอกปืนไปยิงไมเคิล เขาเดินเข้าไปแล้วนั่งลงใช้ปลายกระบอกเชยหน้าขึ้น ความร้อนที่ยังคงอยู่จากการใช้งานของปืนทำให้ไมเคิลเลื่อนสายตามองอย่างแค้นใจ

“บอกข้อมูลทั้งหมดของการค้ายาทั้งหมดให้กับฉัน ไม่งั้นน้องชายของแกสูญพันธุ์แน่”เกรย์สันเลื่อนลงมาถึงจุดกึ่งกลางของไมเคิลแต่ทว่า

กึก เสียงชักปืนดังขึ้นอยู่เหนือหัวของเกรย์สัน เอริก้าค่อยๆใช้นิ้วแตะปืนของตน เมื่อเห็นลูกน้องของไมเคิลประมาณ10คน ยืนล้อมรอบพวกเขาทั้งสาม

ทั้งสามลอบมองหน้ากันก่อนจะจู่โจมพวกที่อยู่ใกล้ตนโดยทันที เอริก้าถีบอีกคนหนึ่งออกไปจากตัวแล้วยิงอีกคนแล้วแล้วทรุดตัวเองลงปาดขาของมันเสียหลักหัวกระแทกพื้น ปีเตอร์ใช้ปืนยิงแล้วชกหมัดเข้าที่ไปหน้าของมันแล้วม้วนตัวเตะมันล้มลงแล้วสลบลงไปคนหนึ่ง เขาจับบาดแผลที่ฉีกก่อนจะกลั้นใจพุ่งเข้าหามันอีกคนถีบเข้าที่ท้องเมื่อมันล้มเขาก็ยิงทันที เกรย์สันกระแทกข้อศอกใส่หน้ามันเมื่อมันมีอาการงงงวยเขาก็ดึงหน้ามันลงเข้าที่หัวเข่าอย่างเต็มแรง แล้วใช้ปืนยิงพวกมันที่เหลือ พวกเขาต่อสู้เพียงระยะไม่ถึงหนึ่งนาที

“ข้างในรถ”ไมเคิลพูดด้วยใบหน้ากลัวตายเมื่อเอริก้าดึงท้ายทอยของมันแล้วใช้เท้าเตะเข้าที่ข้อพับหัวเข่ากระแทกนั่งลง ปีเตอร์เปิดประตูรถก่อนจะหันมามอง

“มีกระเป๋า และยา”ปีเตอร์ล้วงหยิบสิ่งหนึ่งออกมาจากกระเป๋า มันเป็นถุงสี่เหลี่ยมขนาดพอมือแล้วใช้มือฉีกถุงนั้นออก ปรากฏเป็นผงขาว

“เมื่อกี้หมอนั่นเพิ่งจะพูดว่าไปงานสมนาใช่ไหม”เอริก้าเอ่ยแล้วกระชากคอเสื้อไมเคิล

“บอกมา นายส่งของพวกนี้ไปให้ใครในงานนี้”เอริก้าพูดเสียงแข็งกร้าว

“ไม่ต้องถามมันแล้วละ”เกรย์สันตัดบท แล้วล้วงกระเป๋ากางเกงของมันหยิบโทรศัพท์ออกมา กดเช็คดูประวัติการโทรเข้าโทรออก แล้วเห็นมีเบอร์หนึ่งที่มันใช้โทรออกบ่อยที่สุดในวันนี้ ปลายนิ้วของเขาชะงักเพราะเขาเผอิญรู้จักคุ้นเบอร์นี้ดีนี่

“แกไปรู้จักมักจี่อะไรกับ หัวหน้าแผนกข่าวกรอง”เกรย์สันถามไมเคิลที่ทำหน้าตื่นตระหนก

“โจเซฟเหรอ”ปีเตอร์กล่าว แต่เกรย์สันไม่ตอบเพราะไม่อยากจะเชื่อว่าพวกมันจะมียั้วเหยี้ะเต็มองค์กรไปหมด

“หึๆๆ พวกแกมันโง่เง่า ไม่รู้ตัวว่าตัวเองเจออยู่กับอะไร”ไมเคิลถุยน้ำลายใส่หน้าเกรย์สัน เขาปาดมันออกก่อนจะใช้เท้าเหยียบบาดแผลของมัน พลางกดจนมีเลือดซึมออกมามันร้องอย่างเจ็บปวด ก่อนที่มันจะขอร้องว่าจะบอกความจริงทั้งหมด เขาถึงผ่อนแรงเหยียบออก

“ฉันคิดว่า เราต้องมีกองกำลังที่จะปิดทางผ่านของพวกมัน”เอริก้าเสนอความคิด

“ฉันมีเพื่อน เขาสามารถเกณฑ์คนมาช่วยได้”ปีเตอร์บอกก่อนจะหยิบโทรศัพท์ของตนขึ้นมาแล้วโทรหาใครบางคน

“ฉันต้องขอโทษ ที่ทำกับพวกนายแบบนั้น”เกรย์สันเอ่ยขึ้น เอริก้าเดินเข้าหาเขาแล้วพูดว่า

“ฉันรู้ ว่ามันคงต้องมีบ้าง ฉันขอโทษด้วยเช่นกัน”เธอมองเขาก่อนจะดึงเขามากอด

เกรสกอดตอบ

“เฮ้ 30 คน พอไหม”ปีเตอร์พูด ทั้งสองถอนกอดออกจากกัน

“มันยังไม่พอหรอก เราต้องการคนมากกว่านั้น เราต้องมีแผนซ้อนเสมอ”เกรสเอ่ย เขาคนเดิมกลับมาแล้ว ปีเตอร์มองเขาด้วยสีหน้ากึ่งดีใจที่เพื่อนคนเดิมของเขาได้กลับมาแล้ว

“โอเค ฉันจะเข้าไปอธิบายเหตุผลให้กับองค์กร ว่าพวกเขาคิดผิดว่าเราเป็นตัวอันตราย”เอริก้าพูด ก่อนจะรีบวิ่งไปยังมอเตอร์ไซค์คู่ใจ พลางมองหนุ่มทั้งสองที่กลับมาเป็นมิตรกันอีกครั้งแต่ก็ไม่ร้อยเปอร์เซนต์

“ฉันโทรเรียกรถพยาบาลให้ปีเตอร์แล้ว เธอไม่ต้องห่วง”เกรสบอก เมื่อเธอหมุนกุญแจสตาร์ทรถ เธอพยักหน้าให้เกรสก่อนจะขับออกไป ตรงไปยังที่ตั้งของหน่วยองค์กรทันที

“เฮ้ ฉันอยากจะขอบคุณ”ปีเตอร์พูด

“เราเพื่อนกัน”เกรสตอบก่อนจะใช้ปืนยิงเข้าที่หัวใจของไมเคิล

“พอดีฉันรำคาญหมอนี่มากไปหน่อย มันกล่อมฉันเรื่องของพวกนายเยอะเลย”เกรสเอ่ยด้วยน้ำเสียงขี้เล่น พลางใช้เท้าสะกิดข้างตัวมัน เมื่อเห็นมันนิ่งเข้าจึงเดินเข้ามาหาปีเตอร์แล้วยื่นมือต่อหน้าเขา

หมับ ปีเตอร์จับมือเกรสที่ดึงเขาลุกขึ้นยืนก่อนจะมีเสียงรถพยาบาลและตำรวจดังพวกเขาหันไปมองก่อนจะพยักหน้าให้กับตำรวจคนหนึ่งและอีกหลายๆคนที่ตำรวจที่วิ่งเข้าไปตรวจร่างไร้วิญญาณของไมเคิลและตรวจค้นรถเฟอร์รารีที่มีกระเป๋าที่อัดแน่นเต็มไปด้วยยาบ้าผิดกฏหมาย

“คุณคะ คุณได้รับบาดเจ็บ คุณควรจะให้เราไปตรวจที่โรงพยาบาลนะคะ”มีพยาบาสาวคนหนึ่งเดินเข้ามาและก้มมองดูแผลเขา

“เย็บแผลให้ผมก็พอแล้วครับ เพราะผมมีงานต้องทำ”ปีเตอร์บอกก่อนจะรีบเดินไปนั่งที่ท้ายรถพยาบาลแล้วถลกเสื้อตัวเองขึ้น

“เฮ้ มันคงไม่ฝังในใช่ไหม”เกรสเดินเข้าไปพิงข้างๆรถแล้วพูดกับเขาที่มีพยาบาลสาวใส่ยาชาให้กับเขาแล้วล้างแผลให้แก่เขา

“ไม่ มันทะลุ เจ็บเป็นบ้าเลยว่ะ”ปีเตอร์บอกก่อนจะหัวเราะเบาๆ

“ใช่ คือฉันอยากจะขอโทษ”เกรสพูด แต่ปีเตอร์บอกว่าไม่เป็นไร

“รถของนายมาแล้ว ไปก่อนเลย ป่านนี้ เอริก้า คงรับงานหนักอยู่”ปีเตอร์บอก เมื่อเห็นรถแล่นเข้ามาจอด พร้อมกับคนของเกรย์สัน

“แล้วตามมาล่ะ ถ้ายังไหว”เกรย์สันพูดทิ้งท้าย ก่อนจะรีบเดินไป เมื่อเข้าขึ้น รถก็รีบแล่นออกไปอย่างรวดเร็ว ปีเตอร์มองจนรถคันนั้นลับสายตาไป เขาก้มมองดูแผลที่พยาบาลเย็บได้ครึ่งแผลแล้วก่อนจะถอนหายใจเพราะมันไม่ทันใจเขาเอาซะเลย