ARIGA นักปราบอธรรม

ณ เรือนจำ
"ฮู้ววววว เอาเลยเเจ็ค เตะมันเลย " เสียงผู้หญิงออกปากสั่งให้ไอ้ผู้ชายสารเลวคนนึง เตะเข้าที่สีข้าง หลายครั้งจนฉันสำลอกเลือดออกมา
ปึก ปึก ปึก อุ้บส์ ฉันกุมหน้าท้องตัวเอง พร้อมกับมีรอยเขียวช้ำเเสดงได้ถึงการช้ำใน หญิงสาวล้มนอนลงกับพื้นเมื่อความเจ็บมันลามเลียไปทั่วสีข้าง พร้อมกับกำหมัดอย่างเจ็บเเค้น
"ทีหลัง เเกอย่ามามองหน้าฉันอีก" มันกำผมของฉันพลางชี้หน้าพูดที่มีน้ำลายสกปรกกระเด็นใส่หน้าฉัน ก่อนจะผลักหัวฉันกระเเทกกับพื้นปูนซีเมนต์ หญิงสาวถูกกระเเทกลงไปอีกครั้ง
ฮ่าๆๆๆๆ พวกมันหัวเราะกันเสียงดังพร้อมกับถุยน้ำลายใส่หน้าเเละตัวของฉัน ก่อนจะเดินหนีฉันออกไปเมื่อมีเสียงคนดูเเลวิ่งมาพร้อมกับเสียงนกหวีด พวกเขาเอาไฟฉายส่องหน้าฉันพลางมองหาคนทำเเต่เขาต้องมาจับฉันลุกขึ้นก่อน
ฮึก ฉันกัดฟันเพื่อข่มความเจ็บปวดที่กระจายออกไปทั้งตัวของฉัน ก่อนภาพเบื้องหน้าทั้งหมดจะพร่าเบลอลางเลือนกับสิ่งที่ปรากฎอยู่ตรงหน้า เธอไม่รู้ว่าเธอถูกลากไปด้วยวิธีใดเเต่ตอนนี้สติของเธอไม่อยู่ครบร้อยเปอร์เซนต์เมื่อเธอฝืนกับความมึนไม่ได้ความมืดจึงเข้ามาเเทนที่เเละดับลงไปในที่สุด
ครืดดด ฉันสะดุ้งตื่นขึ้นเมื่อมีเสียงบางอย่างที่ดังมากจนฉันต้องฝืนลืมตาขึ้นมา 
โอ้ยยย เพียงเเค่ฉันขยับร่างกายเท่านั้น ความเจ็บระทมเริ่มออกฤทธิ์ทันที ฉันรู้สึกได้ถึงกรามของฉันเคลื่อน เมื่อฉันลองจับในส่วนที่มีอาการเจ็บ
"เอริก้า" ฉันเงยหน้ามองผู้คุมที่เรียกชื่อฉัน เเต่ฉันมองได้ไม่นานเมื่อเเสงสว่างจากพระอาทิตย์ทำให้ฉันปรับสายตาไม่ได้ เพราะฉันรับรู้ได้ถึงดวงตาของฉันมีเลือดออก
หมับ ฉันถูกหิ้วปีกให้ยืนขึ้น พลางกับมีผ้าสีดำมาคลุมหัวฉัน
พวกเขาพาฉันเดินเลี้ยว อ้อมหลายครั้งกันเพื่อไม่ให้ฉันจำทางได้ จนมาหยุดที่หน้าห้องหนึ่งที่มีเเอร์ลอยออกมาปะทะกับใบหน้าของฉันก่อนจะดึงตัวฉันเข้าไปพลางมีเสียงประตูปิดตามหลัง 
พรึบ!! ผ้าถูกกระชากเปิดออก เเละตอนนี้ฉันก็กำลังนั่งเผชิญหน้ากับผู้ชายคนหนึ่งที่สวมใส่เเว่นสีดำสนิท เขาสวมเสื้อคลุมปิดมิดเเม้เเต่ปลายนิ้วฉันยังเห็นเเค่นิดเดียว ฉันมองรอบๆ มันเป็นกระจกใสสะท้อนตัวของฉัน มีเพียงโต๊ะเเละเก้าอี้ที่ฉันนั่งเท่านั้นที่ในห้องนี้พึงจะมี ภายในห้องนี้มีเพียงฉันเเละเขาที่นั่งเผชิญต่อกัน
"ไง สาวน้อย" เสียงเเหบทุ้มเอ่ยทักฉัน เมื่อฉันยังคงมีความกลัวในสายตา
"ฉันอยากจะมีคำถามที่จะให้เธอบอกฉัน" เขากุมมาเข้าหากัน
"ทำไมเธอถึงปล่อยให้พวกนั้นรุมทำร้ายเธอล่ะ" เขาถามฉันขึ้นเมื่อยังเห็นว่าฉันไม่อยากจะเสวนากับคนที่ไม่รู้จักหรือตามความจริงเเล้วฉันไม่มีใครที่พอรู้จักเลยต่างหากล่ะ
"อะ เอ่อ" ฉันพูดตัดขัดก่อนจะกัดฟันกับความเจ็บที่บริเวณกรามของฉัน
"ทำไม ถึงปล่อยให้พวกนั้นหาเรื่องเธอทุกวัน" เขายังคงตั้งคำถามต่อไป
"ทั้งๆที่เธอมีโอกาสที่จะตอกกลับพวกมันได้"
"ฉันดูจากประวัติของเธอ มันเขียนไว้ว่าเธอคือฆาตกรที่ฆ่าพ่อเเม่ของเธอ" เขาพูดพลางหยิบเเฟ้มที่วางอยู่บนโต๊ะขึ้นมาเปิดดู
"เเล้วทำไมเธอถึงไม่ต่อสู้กับพวกมันล่ะ"
"คุณต้องการอะไรจากฉัน" ฉันกัดฟันพูด ก่อนความเจ็บจะตามมา
"ความจริงที่เธอรู้สึกตอนนั้น"
"ฉันไม่อยากจะเจ็บไปมากกว่านั้น พวกมันมีเยอะ ถ้าฉันจะลุกขึ้นต่อสู้พวกมันจะทำลายฉัน" ฉันพูดออกไปเพื่อให้รู้สึกว่าฉันขี้ขลาดตาขาว
"หรือตามความจริงเเล้วเธออาจจะอยากฆ่าพวกนั้นเเทบตายเเต่เพราะเธอยังอยู่ในข้อหาเธอจึงต้องระงับอารมณ์โกรธเอาไว้" ฉันเอียงคอมองเขาพูด  เขารู้อะไรเกี่ยวกับฉันกันเเน่
"คุณเป็นใคร" ฉันเอ่ยปากถามเเละฉันคงเเกล้งใสซื่อต่อไปไม่ได้เเล้ว ฉันเหลือบตามองรอบห้องว่ามีกล้องเเอบซ่อนไว้หรือเปล่า เเต่ ณ ตอนนี้ฉันต้องการรู้ว่าเขาคือใคร
ตึก ฉันถีบโต๊ะออกส่งผลให้เขาหงายหลังลงพื้น
เคร้ง ฉันกระเเทกสายโซ่ที่รัดข้อมือฉันออกจากกัน 
หวืด ฟึบ เธอกระโดดขึ้นคร่อมอีกฝ่ายก่อนจะใช่สายโซ่รัดคอเขา
"คึคร่อก ฉะฉันคะเเค่อยากจะมาจ้างงานเธอ" เขาพูด ทำให้ฉันหยุดรัด
"ฉันอยู่ในเรือนจำก็สงบสุขดีเเล้ว" 
"เชื่อเลย ว่าเธอไม่ได้ต้องการที่จะอยู่ที่นี่ด้วยซ้ำ"เขายังคงพูดต่อไปเมื่อทรงตัวลุกขึ้นยืนได้
"ส่งปืนมา" ฉันยื่นมือไปรับปืนที่เขาส่งมาให้อย่างงงๆ
"ขอฉันล้างบัญชีชั่วก่อน" เธอพูดก่อนจะเดินออกไปจากห้อง
"เฮ้ย เธอออกมาได้ไง" เสียงผู้ดูเเลดังขึ้นจากข้างหลัง พวกเขามองปืนในมือของฉันที่เอียงคอมองพวกเขา พวกเขามีอยู่ด้วยกันสามคนฉันยกปืนขึ้นเล็ง
ปัง ปัง ปัง ฉันได้ยินเสียงผู้ดูเเลพวกที่เหลือวิ่งกันตามมาก่อนจะหลบหลังพุ่มไม้ ก่อนจะออกตัววิ่งออกไปยังเป้าหมายตั้งเเรกเริ่มที่ฉันเข้ามาในเรือนจำนี้
"เฮ้ย นังเด็กใหม่เเกจะไปไหนว่ะ" เสียงทักดังขึ้นเมื่อฉันกำลังเดินตรงไปที่ห้องผู้คุม ฉันหยุดเดินพลางหันไปมองพวกมัน ฉันซ่อนปืนไว้ข้างหลัง
พวกมันเป็นเด็กผู้ชายที่มีใบหน้าเเสนน่าเกลียดเดินเข้ามาคลอเคลียฉันสามคน 
ออดๆๆ ฉันได้ยินเสียงเเจ้งเตือนไปทั่วบริเวณก่อนจะหันมามองพวกมัน ก่อนจะกระเเทกมันออกไปพลางเล็งยิงหัวมันคนเเรก 
ปัง เเผละ ในสมองของมันเเตกกระจายเมื่อมันล้มลงกระเเทกพื้น  ฉันหันไปหาไอ้คนที่สองก่อนจะยิงที่ท้องของมัน เเละคนที่สามที่เป็นผู้หญิงคนเดียวที่เอ่ยปากสั่งพวกมันให้รุมเตะฉันเมื่อคืนวาน ฉันยิงมันเข้าที่คอหอยที่มีเลือดพุ่งออกมาจากคอ มันตาเหลือกตาลานเมื่อฉันเดินเขาไปใกล้ๆ 
คร่อกๆเเคกๆ ฉันกระชากผมมันส่งผลให้ใบหน้ามันเงยขึ้น ฉันลูบไล้ใบหน้าของเรื่อยจนไปถึงคอ มันพยายามถีบฉันออกไปจากตัวมันเเต่ฉันจับหัวก่อนจะหมุนกระเเทกหักลงไปนอนกับพื้น ฉันก้มลงเก็บปืนที่หลุดมือ ก่อนจะเดินตรงไปยังห้องผู้คุม บัญชีหมายเลข 1 ของฉันที่ต้องจัดการ