ผมจะเป็นตาให้คุณ ส่วนคุณเป็นยาย

 

                                   ถ้าชีวิต คือการแข่งขัน

ก็คงไม่ต่างอะไรจากผม ผม เมฆ นักแข่งรถ และสาเหตุนี้ทำให้ผมได้เจอกับ เขา ดิน คุณ

หมอที่ต้องมารักษา หัวใจ ไม่สิ ขาของผม

 
 
 
เมฆ
 
เฮ้อออออ ชีวิตหน้อ ตอนนี้ผม มาที่โรงพยาบาลคับ ขาผมก็ดันเขาเฝือก ผลมาจาก การแข่งรถ ฮ่าๆ พอผมได้ยา ผมก็กำลังจำกลับบ้าน แต่มีคุณป้าคุณหนึ่งท่านเหมือนจะเป็นลมผมเลยต้องไปช่วยพยุง
 
 
" คุณป้า คับ เป็นไรมากไม่คับ" ผมรับไปประคองคุณป้าเอาไว้
 
"ป้าไม่เป็นไรหรอกพ่อหนุ่ม พักก็คงจะหายจ๊ะ" คุณป้ายิ้มให้ผม
 
"คับ งั้นผมกลับก่อนนะคับ" ผมยิ้มให้ท่านและเดินออกมา ทั้งเจ็บขา เฮ้อออออออ
 
"โอ้ย" ใครบังอาจมาผลักผมเนี่ยยยย วอนกิน ต ร น
 
"นี่คุณ คุณมาผลักผมทำไม" โอ้ๆๆๆๆๆๆๆ น่ารักกกกกกกกกกกก
 
"ผมควรถามคุณมากกว่า คุณคงไม่มีปัญญาหาเงินแล้วล่ะสินะ ถึงมาขโมยของคนแก่" ฮ่ะอะไรๆ พระเจ้าาาา ผมขโมยตอนไหน
 
"นี่คุณผมขโมยตอนไหน อะไร กับใคร" ใช่อารายยยยยยยยยยครัช
 
"นี่ยังมาทำหน้าตาใสซื่อ ถ้าคุณไม่ยอมรับ ผมจะเรียก ร.ป.ภ เดี๋ยว" จากนั้นไอ้คนน่ารักดันเรียกจริง
 
"เอาเลย ไหนล่ะ เดี๋ยวผมเรียกช่วย หึ" ฮ่าๆๆๆ ไอ้คนน่ารักดูหน้าตอนนี้สิคับ เหมือนจะฆ่าผมจากนั้นก็หันศพผม ไปโยนให้จระเข้รับทาน เต็มที่อยู่แล้ว ( เวอร์ )
 
"ดินลูก" นั้นมันคุณป้าคนนั้นนิ
 
"แม่คับ ไอ้หมอนี้ใช่ไหมคับ" แน่ยัง ยัง ไม่หยุดอีกกกกก
 
"เปล่าลูก แม่เจอแล้ว แม่ว่างไว้ที่แท่งน้ำ" นั้นไง ผมซวยแต่เช้าเลยยยยยย
 
"หึ ว่าไงล่ะคุณ" ฮ่าๆ ดูหน้า ผมอยากหัวเราะเป็นภาษาบ้านเกิดผมจริ๊งงงงงงงงง
 
"เออ คือ ผมขอโทษแหละกัน" ฮ่าๆ ขำดูหน้ากับคำพูดต่างกันจัง พ่อคุณ
 
"คับ ที่หลังก็อย่าเข้าใจ อะไรๆ ผิดล่ะ" ฮ่าๆ ผมยิ้ม และ เดินออกมาจาก โรงพยาบาล 
 
ซักอยากรู้จัก คนชื่อ ดินแล้วสิ
 
### ดูท่าทางเจ๊ว่ามันไม่ใช่เรื่องสั้นนะเนี่ย คงยาวยังกับนิยาย ฮ่าๆ แต่หนุกเน้อออ ###
 
ติดตามเรื่อยๆเน้อออออออออ