ศิษย์รักรุ่นใหม่ กับครูสาวไร้ร่าง

    ฉันเดินลงบันไดหลังจากที่การเรียนในช่วงเช้าได้จบลง ในวันจันทร์แบบนี้ ฉันเองก็ยังต้องเจอกับอะไรที่มันแปลกๆ ที่ในต้องแรกมันฉันไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้มาก่อน ฉันรู้สึกไม่เชื่อเลยด้วยซ้ำ
     "มิกิจัง"
     "ค่ะ"
     "ช่วยครูหน่อยสิ"
     "จะให้ช่วยอะไรหรอค่ะ"
     "คาบเรียนต่อไปของครูใช่มั๊ย"
     "ค่ะ ก็...ใช่ค่ะ"
     "เอาสมุดไปเก็บบนห้อง แล้วบอกเพื่อนว่าวันนี้เรียนที่ห้อง"
     "อ้าว ไม่ใช่ลานตรงข้างล่างหรอค่ะ"
     "ไม่จ้า"
     "ทำไมหล่ะค่ะ"
     "วันนี้ไม่เรียน แต่เราจะมาแชร์เรียนในโรงเรียนให้ฟัง"
     "อ่อ...ได้ค่ะ"
     ฉันเลยเดินขึ้นไปข้างบนห้องอีกครั้ง ทั้งที่มันสูงตั้ง4ชั้น ชันก็ชัน แต่ก็ยอมๆไปเถอะ ว่าแต่...เรื่องที่จะเล่า มันเรื่ออะไรเนี่ย ฉันว่า มันต้องเป็นเรื่องข่าวดีแน่เลย ไม่ใช่สิ ข่าวดีที่สุด
     "ปึก"
     "โอ๊ย สมุดก็เยอะ จะให้ไปวางบนโต๊ะหน่อยก็ไม่ได้ อยู่หน้าห้องแล้วแท้"
     น่าจะลอยไปวางไว้ให้เลยเนอะ จะได้ไม่ต้องเสียเวลา รีบเก็บดีกว่า ตรงห้องเรียนของฉันมันยิ่งมืดๆอยู่ ห้องบ้าอะไรอยู่ในมุมตึกแบบนี้ ใครสร้างโรงเรียนแบบนี้หว่า ถ้ารู้นะจะอัดตดใส่หน้าให้ 
     "ตึง ตึง ตึง"
     "ยัยพวกนั้นมาตามแล้วแน่เลย"
     เสียงฝีเท้านี้มีเสียงเดียว ส่งใครมาตามฉันนะ ฉันมองลอดไปที่ใต้แขนของฉันเพื่อส่องดูว่าใคร แต่ที่น่าตกใจมันแบบว่า
     "ยึ๊ย"
     เขาเป็นหญิงสาวที่ฉันเคยเห็นในห้องเรียนตอนนั้น เธอกำลังยืนกอดอกผมยาวปิดหน้า เธอเป็น.....
    "เดี๋ยว...ช่วย...นะ"
    สมุดที่ร่วงกองอยู่กับพื้นนี้ มันลอยขึ้น ไปวางอยู่บนโต๊ะในห้องราวกับเวทมนต์ ฉันยืนมองสมุดนี้สักพักก่อนที่จะพูดคำบางอย่างกับเธอ
     "ขอบคุณนะค่ะ กำลังขี้เกียจไปอยู่พอ...ดี"
     ฉันยังไม่ทันได้พูดคำว่าดี เธอก็หายไปอย่างลึกลับ ว่าแต่ว่า
     "ใครอ่ะ!"
     สาวนักเวทมนต์หรอ เสกสมุดเข้าห้องได้ด้วย ฉันเปิดประตูเข้าไปมองเห็นเธอยืนบนเก้าอี้แล้วพักลมก็หมุนปั่นคอของเธอ หลุดลงมากองที่พื้น
    "ตายแล้ว ตายแล้ว กรี๊ด!!!!"
    "ช่วยด้วย!!!"
    "โอ๊ย! ไม่ต้องลืมตามา เดี๋ยวไปตามคนช่วย แปปนึงไม่ได้หรือไง"
    ฉันวิ่งลงมาจากชั้น4มาถึงที่ประจำของฉันกับเพื่อน น่าตาของฉันร้อนรนมาก ใครก็ได้ช่วยที
    "มิกิ เป็นไร"
    "ค..ค..คน ต..ตา..ตาย"
    "อะไรของเธอย่ะ ฉันฟังไม่ออก"
    "มีคน..ตายในห้องเรียนเราอ่ะ"
    "จริงหรอ"
    "ไม่อ่ะ ฉันไม่เชื่อ"
    "ขึ้นไปดูกันมั๊ยหล่ะ"
    "ไม่หล่ะ"
    "ไม่เชื่อไม่ใช้หรอ ก็ขึ้นไปดูด้วยกันสิ"
    "ก็ได้ ไปก็ได้"