ฉันโสดมีไรป่ะ

8.7

เขียนโดย S2000

วันที่ 29 สิงหาคม พ.ศ. 2557 เวลา 17.11 น.

  2 ตอน
  0 วิจารณ์
  4,851 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 30 สิงหาคม พ.ศ. 2557 12.40 น. โดย เจ้าของเรื่องสั้น

แชร์เรื่องสั้น Share Share Share

 

2)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมาฉันก็ต้องกลายมาเป็นทาสรับใช้นายแม็คนั่นมาตลอด บ้าชะมัดทำไมสาวสุดห้าวประจำโรงเรียนมี่ไม่เคยแพ้ใครและไม่เคยยอมใครต้องมาพ้ายแพ้ให้กับนายแม็คเด็กใหม่ที่พึ่งย้ายเข้ามาไม่นานเนี่ยนะ
"นี่เธอมัวยืนทำอะไรอยู่ฉันบอกให้เอาเอกสารนี่ไปส่งให้ห้องธุรการไง"นายแม็คหันมาสั่งฉันที่พุ่งกลับมาจากจากห้องปกครอง ทุกคนอย่าคิดว่าฉันทำอะไรผิดถึงได้ไปที่ห้องปกครองน่ะฉันอค่เอารายชื่อนักเรียนที่ทำผิดกฎของโรงเรียนไปส่งเท่านั้น
"ทำไมฉันต้องไปให้คนอื่นไปก็ได้อย่างเช่นยัยกวาง เลขาของนายอ่ะ และฉันก็เปนรองประธานไม่ใช่คนใช้ของนายนะเว๊ย"ฉันเริ่มโวยวายเพราะเหนื่อยมาก เดินไปโน่นไปนี่ตั้งแต่เช้ายังไม่ได้หยุดเลย จะบ้าตายอยู่แล้วเนี่ย
"อย่ามาบ่นก็เป็นคนบอกฉันเองว่าให้ฉันขออะไรจากเธอก้ได้ฉันก็เลยขอว่าให้เธอมาเป็นคนรับใช้ของฉันไง"
"โถ่เว๊ยไปก็ไดว่ะ"ฉันเดินออกไปอย่างอารมณ์เสีย แล้วแอบหันไปมองแม็คที่ยืนยิ้มอย่างดีใจ
 
ถึงเวลาเริกเรียน
เย้เลิกเรียนแล้วโว๊ยพรุ่งนี้ก็วันเสาร์ได้หยุดแล้ว และจะได้ไม่ต้องเจอหน้านายแม็คและจะได้ไม่ถูกใช้ไปโน้นไปนี่
"นี่มิกิเป็นไงบ้างกับการได้เป็นคนใช้ของแม็คน่ะ"ยัยมิวถาม
"อยากตาย!!เมื่อยขาเป็นบ้าใช้เดินไปโน้นไปนี่ทั้งวันตั้งแต่เช้ายันเย็น แต่ดีนะว่าพรุ่งนี้เป็นวันเสาร์จะได้ไม่ต้องเจอหน้านายนั่น"ฉันพูดอย่างอารมณ์เสีย
"อืมงั้นวันนี้เราไปเที่ยวกันดีกว่า"ยัยมิวออกความคิด
"อืมก็ดีนะ แล้วจะไปไหนอ่ะ"
"ไปที่ร้านของพี่ฉันมั้ยล่ะ"ร้านพี่ของยัยมิวเป็นผับชื่อดังที่ว่ายอดขายพรุ่งทะลุเป้าทุกปี
ฉันยังไม่เคยไปสักครั้งงั้นวันนี้ขอลองไปหน่อยแล้วกัน
"อืมไปสิ งั้นเดี๋ยวแยกย้ายกันไปอาบน้ำแต่งตัวกันก่อนแล้วกัน แล้วไปเจอกันที่ร้านพี่แกเลย"ฉันพูดแล้วก็แยกย้ายกันกลับบ้าน โดยไม่รู้ว่าแม็คแอบยืนฟังอยู่
"หึยัยบ้าเอ๊ย รู้ไหมว่าที่นั่นมันอันตรายแค่ไหน โง่จริงๆ"แม็คพุดอย่างเหนื่อยใจกับความคิดของมิกิ    
ณ ที่ร้านของพี่มิว
ฉันเดินเข้ามาในร้านแล้วโทรหายัยมิวว่าอยู่ที่ไหน
"แกอยู่ไหนว่ะ"
(อยู่ที่โต๊ะวีไอพีอ่ะ)
"แล้วมันโต๊ะไหนล่ะมันมีตั้งหลายโต็ะ"
(งั้นเดี๋ยวฉันไปรับ แล้วแกอยู่ไหน)
"อยู่ที่แถวทางเข้าอ่ะ"
(เออๆอยู่ตรงนั้นะอย่าไปไหนล่ะ ตู๊ตๆ)ยัยมิววางสายไป ฉันเลยยืนรออยู่ตรงนั้น
"มิกิ"เสียงยัยมิวตะโกนเรียกแล้วเดินมาหาฉัน
"มิว"
"เราเข้าไปกันเถอะ วันนี้แกแต่งตัวสวยนะเนี่ย"ยัยมิวชม เพราะวันี้ฉันใส่กางเกงยีนส์ขาสั้นกับเสื้อยีนส์แขนยาว ที่ดูเรียบๆ
"อย่ามายอฉัน เพราะมันไท่ได้สวยเลยสักนิด"
"รู้ได้ไงว่ะ"ยัยมิวพูอย่างอารมณ์เสีย แล้วเดินนำฉันเข้าไปข้างใน ไปนั่งที่โต๊ะ
"พี่คะนี่มิกิเพื่อนมิวเอง"ยัยมิวแนะนำฉันกับพี่ชายของตัวเอง
"หวัดดีค่ะ"ฉันทักทาย
"เช่นกันครับ"เขาตอบกลับ
"มิกินี่ พี่โม พี่ชายฉันเอง"ยัยมิวแนะนำพี่ชายตัวเองให้ฟัง ชื่อโมชื่อเหมือนผู้หญิงเลยฮ่าๆ
"แล้วนี่มาคนเดียวหรอครับ"พี่โมถามฉัน
"ค่ะ"
"งั้นพี่ขอตัวไปดูลูกค้าก่อนะครบมีอะไนก็เรียกพี่ได้นะ"แล้วพี่เขาก้เดินจากไป
เราสองคนั่งกันจนถึง เที่ยงคืน จนฉันรู้สึกง่วง
"มิวฉัยขอกลับก่อนนะ"ฉันหันไปพูดกับยัยมิว
"อืมให้ฉันไปส่งรึป่าว"
"ไม่ต้อง"ฉันรีบลุกแล้วเดินออกไปที่จอดรถ แต่ฏ้ดันไปชนกับใครก้ไม่รู้
"เอ่อขอโทษค่ะ"
"ไม่เป็นไรครับ แล้วนี่คุณเป็นอะไรรึป่าว"เขาถาม
"ไม่เป็นไรค่ะ แค่รู้สึกง่วงเฉยๆ"งั้นให้ผมไปส่งไหมครับ
"ของคุณในความหวังดีนะครับ แต่ไม่ต้องเพราะผู้หญิงคนนั้นเป็นแฟนผมเดี๋ยวผมจัดการเอง"อยู่ๆนายแม็คก็เดินเข้ามาแล้วพาฉันเข้าไปอยู่ในอ้อมกอดของเขา
"เอ่องั้นถ้าคุณเป็นแฟนเธอก็พาเธอกลับไปด้วยเลยนะครับ"เขาพูดแล้วก็เดินจากไป
"นายมาอยู่ที่นี่ได้ไง"ฉันหันไปถามแม็ค
"ก็ตามเธอมาน่ะสิ รู้ไหมว่าที่นี่มันอันตรายแค่ไหน คนเขาเป็นห่วงแทบแย่"แม็คพูด
"ห๊ะเมื่อกี๊นายพูดว่าอะไรนะ อะไรเป็นห่วง"ฉันถามเพราะได้ยินไม่ชัด
"ป่าว ฉันแค่บอกว่าเธอน่ะมันบ้าคิดได้ไงมาสถานที่แบบนี้น่ะ ปัญญาอ่อนชัดๆ"
"นี่นายกล้าดียังไงมาว่าฉันว่าปัญญาอ่อน"ฉันเริ่มโวยวาย
"แล้วทำไม ฉันขอสั่งในฐานะที่เป็นเจ้านาย ให้เธอห้ามมาสถานที่แบบนี้อีก"
"เรื่องของฉันนายจะมายุ่งอะไร"
"อย่ามาเถียงกลับบ้านได้แล้วเดี๋ยวฉันไปส่ง"
 
วันจันทร์
 
ทำไมมันเร็วแบบนี้ ฉันไม่อยากมาโรงเรียนเลยเพราะไม่อยากโนนายแม็คนั่นใช้อีก
"นี่ยัยทอม"ใครเรียกฉันว่าทอมว่ะเด๊่ยวแม่จะตบให้คอหลุดเลยนิ(โหดว่ะ)
"ใครอ่ะ"
"ฉันเอง"นั่นมันนายแม็คนี่ตายแล้วต้องโดนใช้อีกแน่
"นี่นายทำไมมาเรียกฉันว่าทอม"ฉันถามอย่างอารมณ์เสีย
"ก็เธอเหมือนทอมนิ"
"ฉันไม่ใช่ทอมฉันแค่เป็นผู้หญิงที่ไม่เรียบร้อย"
"เออๆจะอะไรก็ช่างเหอะ"
"ไอบ้า"
"หึๆปากดีอย่างงี๊ไงถึงได้ไม่มีแฟน"
"นั่นมันก็เรื่องของฉัน"
"ฉันขอถามอะไรหน่อยสิ"
"ว่า"
"ทำไมเธอไม่มีแฟนอ่ะ"
"แล้วถ้าฉันจะโสดมีไรป่ะ"
"ตอบดีๆสิ"
"ก็เพราะความรักมันต้องเดินตามหาเรา ไม่ใช่เราต้องไปเดินตามหามัน เข้าไหม"
"อืม ไปเข้าเรียนได้แล้ว"นายนั่นพูดจบก้วิ่งออกไป
"อะไรของเขาวะ"ฉันพูดคนเดียว
 
เลิกเรียน
 
ฉันเดินไปที่ห้องประธานนักเรียน เพราะนายแม็คบอกว่ามีเร่องจะคุยด้วย
"นายมีอะไรจะคุยกับฉัน"ฉันถามแล้วเดินไปนั่งที่เก้าอี้
"เป็นแฟนกับฉัน"
"ห๊ะอะไรนะ"
"ฉันจะไม่พูดซ้ำสอง"
"บ้าไปแล้ว คนอย่างนายน่ะนะจะมาเป็นแฟนกับฉัน"
"แล้วแต่เธอจะคิด"
"แล้วนายชอบฉันตรงไหน"
"ไม่มี เพราะเธอมันแปลกประหลาด"
"เออฉันมันแปลกแต่นายก็ชอบฉันแลวกัน ฮ่าๆ"
"เอาไงจะคบกับฉันไหมเนี่ย ถ้าไม่ตอบก็เชิญออกไป"
"เออๆคบก็ได้"
"ไม่เอาตอบให้มันดีกว่านี้หน่อย อย่าตอบส่วๆฉันไม่ชอบ"
 "ฉันจะคบกับนาย"
 
หลังจากนั้นเราสองคนก็รักกันมากขึ้นทุกวัน จนเราสองคนเรียนจบและไปเที่ยวด้สยกันที่เชียงใหม่
"นี่นายจะรักฉันตลอดไปไหม"ฉันถามแม็ค
"รักสิ"
"อืม"
"แล้วเธอล่ะ"
"เหมือนกัน"
"ฉันรักเธอมิกิ"แม็คตะโกนเพราะตอนี้เราสองคนอยู่บนภูเขา
"ฉันก็รักนายเหมือนกันแม็ค"ฉันตะโกนบ้าง สัญญาว่าเราจะรักกันตลอดไป
 
 
-----------จบไปอีเรื่องนึงแล้วขอบคุนทุกคนที่เข้ามาอ่านกันนะคะ--------------------------

 

คำยืนยันของเจ้าของเรื่องสั้น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.5 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านเรื่องสั้นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา