ฉันโสดมีไรป่ะ

8.7

เขียนโดย S2000

วันที่ 29 สิงหาคม พ.ศ. 2557 เวลา 17.11 น.

  2 ตอน
  0 วิจารณ์
  4,912 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 30 สิงหาคม พ.ศ. 2557 12.40 น. โดย เจ้าของเรื่องสั้น

แชร์เรื่องสั้น Share Share Share

 

2)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมาฉันก็ต้องกลายมาเป็นทาสรับใช้นายแม็คนั่นมาตลอด บ้าชะมัดทำไมสาวสุดห้าวประจำโรงเรียนมี่ไม่เคยแพ้ใครและไม่เคยยอมใครต้องมาพ้ายแพ้ให้กับนายแม็คเด็กใหม่ที่พึ่งย้ายเข้ามาไม่นานเนี่ยนะ

"นี่เธอมัวยืนทำอะไรอยู่ฉันบอกให้เอาเอกสารนี่ไปส่งให้ห้องธุรการไง"นายแม็คหันมาสั่งฉันที่พุ่งกลับมาจากจากห้องปกครอง ทุกคนอย่าคิดว่าฉันทำอะไรผิดถึงได้ไปที่ห้องปกครองน่ะฉันอค่เอารายชื่อนักเรียนที่ทำผิดกฎของโรงเรียนไปส่งเท่านั้น

"ทำไมฉันต้องไปให้คนอื่นไปก็ได้อย่างเช่นยัยกวาง เลขาของนายอ่ะ และฉันก็เปนรองประธานไม่ใช่คนใช้ของนายนะเว๊ย"ฉันเริ่มโวยวายเพราะเหนื่อยมาก เดินไปโน่นไปนี่ตั้งแต่เช้ายังไม่ได้หยุดเลย จะบ้าตายอยู่แล้วเนี่ย

"อย่ามาบ่นก็เป็นคนบอกฉันเองว่าให้ฉันขออะไรจากเธอก้ได้ฉันก็เลยขอว่าให้เธอมาเป็นคนรับใช้ของฉันไง"

"โถ่เว๊ยไปก็ไดว่ะ"ฉันเดินออกไปอย่างอารมณ์เสีย แล้วแอบหันไปมองแม็คที่ยืนยิ้มอย่างดีใจ

 

ถึงเวลาเริกเรียน

เย้เลิกเรียนแล้วโว๊ยพรุ่งนี้ก็วันเสาร์ได้หยุดแล้ว และจะได้ไม่ต้องเจอหน้านายแม็คและจะได้ไม่ถูกใช้ไปโน้นไปนี่

"นี่มิกิเป็นไงบ้างกับการได้เป็นคนใช้ของแม็คน่ะ"ยัยมิวถาม

"อยากตาย!!เมื่อยขาเป็นบ้าใช้เดินไปโน้นไปนี่ทั้งวันตั้งแต่เช้ายันเย็น แต่ดีนะว่าพรุ่งนี้เป็นวันเสาร์จะได้ไม่ต้องเจอหน้านายนั่น"ฉันพูดอย่างอารมณ์เสีย

"อืมงั้นวันนี้เราไปเที่ยวกันดีกว่า"ยัยมิวออกความคิด

"อืมก็ดีนะ แล้วจะไปไหนอ่ะ"

"ไปที่ร้านของพี่ฉันมั้ยล่ะ"ร้านพี่ของยัยมิวเป็นผับชื่อดังที่ว่ายอดขายพรุ่งทะลุเป้าทุกปี

ฉันยังไม่เคยไปสักครั้งงั้นวันนี้ขอลองไปหน่อยแล้วกัน

"อืมไปสิ งั้นเดี๋ยวแยกย้ายกันไปอาบน้ำแต่งตัวกันก่อนแล้วกัน แล้วไปเจอกันที่ร้านพี่แกเลย"ฉันพูดแล้วก็แยกย้ายกันกลับบ้าน โดยไม่รู้ว่าแม็คแอบยืนฟังอยู่

"หึยัยบ้าเอ๊ย รู้ไหมว่าที่นั่นมันอันตรายแค่ไหน โง่จริงๆ"แม็คพุดอย่างเหนื่อยใจกับความคิดของมิกิ    

ณ ที่ร้านของพี่มิว

ฉันเดินเข้ามาในร้านแล้วโทรหายัยมิวว่าอยู่ที่ไหน

"แกอยู่ไหนว่ะ"

(อยู่ที่โต๊ะวีไอพีอ่ะ)

"แล้วมันโต๊ะไหนล่ะมันมีตั้งหลายโต็ะ"

(งั้นเดี๋ยวฉันไปรับ แล้วแกอยู่ไหน)

"อยู่ที่แถวทางเข้าอ่ะ"

(เออๆอยู่ตรงนั้นะอย่าไปไหนล่ะ ตู๊ตๆ)ยัยมิววางสายไป ฉันเลยยืนรออยู่ตรงนั้น

"มิกิ"เสียงยัยมิวตะโกนเรียกแล้วเดินมาหาฉัน

"มิว"

"เราเข้าไปกันเถอะ วันนี้แกแต่งตัวสวยนะเนี่ย"ยัยมิวชม เพราะวันี้ฉันใส่กางเกงยีนส์ขาสั้นกับเสื้อยีนส์แขนยาว ที่ดูเรียบๆ

"อย่ามายอฉัน เพราะมันไท่ได้สวยเลยสักนิด"

"รู้ได้ไงว่ะ"ยัยมิวพูอย่างอารมณ์เสีย แล้วเดินนำฉันเข้าไปข้างใน ไปนั่งที่โต๊ะ

"พี่คะนี่มิกิเพื่อนมิวเอง"ยัยมิวแนะนำฉันกับพี่ชายของตัวเอง

"หวัดดีค่ะ"ฉันทักทาย

"เช่นกันครับ"เขาตอบกลับ

"มิกินี่ พี่โม พี่ชายฉันเอง"ยัยมิวแนะนำพี่ชายตัวเองให้ฟัง ชื่อโมชื่อเหมือนผู้หญิงเลยฮ่าๆ

"แล้วนี่มาคนเดียวหรอครับ"พี่โมถามฉัน

"ค่ะ"

"งั้นพี่ขอตัวไปดูลูกค้าก่อนะครบมีอะไนก็เรียกพี่ได้นะ"แล้วพี่เขาก้เดินจากไป

เราสองคนั่งกันจนถึง เที่ยงคืน จนฉันรู้สึกง่วง

"มิวฉัยขอกลับก่อนนะ"ฉันหันไปพูดกับยัยมิว

"อืมให้ฉันไปส่งรึป่าว"

"ไม่ต้อง"ฉันรีบลุกแล้วเดินออกไปที่จอดรถ แต่ฏ้ดันไปชนกับใครก้ไม่รู้

"เอ่อขอโทษค่ะ"

"ไม่เป็นไรครับ แล้วนี่คุณเป็นอะไรรึป่าว"เขาถาม

"ไม่เป็นไรค่ะ แค่รู้สึกง่วงเฉยๆ"งั้นให้ผมไปส่งไหมครับ

"ของคุณในความหวังดีนะครับ แต่ไม่ต้องเพราะผู้หญิงคนนั้นเป็นแฟนผมเดี๋ยวผมจัดการเอง"อยู่ๆนายแม็คก็เดินเข้ามาแล้วพาฉันเข้าไปอยู่ในอ้อมกอดของเขา

"เอ่องั้นถ้าคุณเป็นแฟนเธอก็พาเธอกลับไปด้วยเลยนะครับ"เขาพูดแล้วก็เดินจากไป

"นายมาอยู่ที่นี่ได้ไง"ฉันหันไปถามแม็ค

"ก็ตามเธอมาน่ะสิ รู้ไหมว่าที่นี่มันอันตรายแค่ไหน คนเขาเป็นห่วงแทบแย่"แม็คพูด

"ห๊ะเมื่อกี๊นายพูดว่าอะไรนะ อะไรเป็นห่วง"ฉันถามเพราะได้ยินไม่ชัด

"ป่าว ฉันแค่บอกว่าเธอน่ะมันบ้าคิดได้ไงมาสถานที่แบบนี้น่ะ ปัญญาอ่อนชัดๆ"

"นี่นายกล้าดียังไงมาว่าฉันว่าปัญญาอ่อน"ฉันเริ่มโวยวาย

"แล้วทำไม ฉันขอสั่งในฐานะที่เป็นเจ้านาย ให้เธอห้ามมาสถานที่แบบนี้อีก"

"เรื่องของฉันนายจะมายุ่งอะไร"

"อย่ามาเถียงกลับบ้านได้แล้วเดี๋ยวฉันไปส่ง"

 

วันจันทร์

 

ทำไมมันเร็วแบบนี้ ฉันไม่อยากมาโรงเรียนเลยเพราะไม่อยากโนนายแม็คนั่นใช้อีก

"นี่ยัยทอม"ใครเรียกฉันว่าทอมว่ะเด๊่ยวแม่จะตบให้คอหลุดเลยนิ(โหดว่ะ)

"ใครอ่ะ"

"ฉันเอง"นั่นมันนายแม็คนี่ตายแล้วต้องโดนใช้อีกแน่

"นี่นายทำไมมาเรียกฉันว่าทอม"ฉันถามอย่างอารมณ์เสีย

"ก็เธอเหมือนทอมนิ"

"ฉันไม่ใช่ทอมฉันแค่เป็นผู้หญิงที่ไม่เรียบร้อย"

"เออๆจะอะไรก็ช่างเหอะ"

"ไอบ้า"

"หึๆปากดีอย่างงี๊ไงถึงได้ไม่มีแฟน"

"นั่นมันก็เรื่องของฉัน"

"ฉันขอถามอะไรหน่อยสิ"

"ว่า"

"ทำไมเธอไม่มีแฟนอ่ะ"

"แล้วถ้าฉันจะโสดมีไรป่ะ"

"ตอบดีๆสิ"

"ก็เพราะความรักมันต้องเดินตามหาเรา ไม่ใช่เราต้องไปเดินตามหามัน เข้าไหม"

"อืม ไปเข้าเรียนได้แล้ว"นายนั่นพูดจบก้วิ่งออกไป

"อะไรของเขาวะ"ฉันพูดคนเดียว

 

เลิกเรียน

 

ฉันเดินไปที่ห้องประธานนักเรียน เพราะนายแม็คบอกว่ามีเร่องจะคุยด้วย

"นายมีอะไรจะคุยกับฉัน"ฉันถามแล้วเดินไปนั่งที่เก้าอี้

"เป็นแฟนกับฉัน"

"ห๊ะอะไรนะ"

"ฉันจะไม่พูดซ้ำสอง"

"บ้าไปแล้ว คนอย่างนายน่ะนะจะมาเป็นแฟนกับฉัน"

"แล้วแต่เธอจะคิด"

"แล้วนายชอบฉันตรงไหน"

"ไม่มี เพราะเธอมันแปลกประหลาด"

"เออฉันมันแปลกแต่นายก็ชอบฉันแลวกัน ฮ่าๆ"

"เอาไงจะคบกับฉันไหมเนี่ย ถ้าไม่ตอบก็เชิญออกไป"

"เออๆคบก็ได้"

"ไม่เอาตอบให้มันดีกว่านี้หน่อย อย่าตอบส่วๆฉันไม่ชอบ"

 "ฉันจะคบกับนาย"

 

หลังจากนั้นเราสองคนก็รักกันมากขึ้นทุกวัน จนเราสองคนเรียนจบและไปเที่ยวด้สยกันที่เชียงใหม่

"นี่นายจะรักฉันตลอดไปไหม"ฉันถามแม็ค

"รักสิ"

"อืม"

"แล้วเธอล่ะ"

"เหมือนกัน"

"ฉันรักเธอมิกิ"แม็คตะโกนเพราะตอนี้เราสองคนอยู่บนภูเขา

"ฉันก็รักนายเหมือนกันแม็ค"ฉันตะโกนบ้าง สัญญาว่าเราจะรักกันตลอดไป

 

 

-----------จบไปอีเรื่องนึงแล้วขอบคุนทุกคนที่เข้ามาอ่านกันนะคะ--------------------------

 

คำยืนยันของเจ้าของเรื่องสั้น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.5 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา