I dreamed I died (ฉันฝันว่าฉันตาย)

         ผมทั้งมองไม่เห็นเเละไม่สามารถขยับเขยื้อนเเขนขาไม่สามารถเคลื่อนไหวร่างกายส่วนใดๆได้เลย เเต่ผมก็ยังมีความรู้สึก มีสติสัมปชัญญะครุ่นคิดเรื่องต่างๆได้ 

         เเต่ ทำไมผมถึงเริ่มยอมรับสภาพเเบบนี้ได้? มันคงเป็นเรื่องปกติที่เกิดขึ้นเมื่อคนเราฝัน นั่นคือยอมรับทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นในความฝันโดยไม่ได้กังขาคลางแคลงใจใดๆเลย 

         ในที่สุดดินก็ถูกโปรยลงมากลบฝังหลุมศพของผม เสร็จเเล้วทุกๆคนต่างพากันเดินจากไปจนหมด ทิ้งผมไว้เพียงลำพัง ผมนอนอยู่อย่างโดดเดี่ยวเดียวดายคนเดียวจริงๆ ไม่มีอะไรหรือสิ่งใดมารบกวนผมอีกเลย ผมเคยจินตนาการว่าถ้าถูกฝังอยู่ในหลุมน่ะ มันจะเป็นอย่างไรนะ ซึ่มผมก็มักจะคิดออกได้เพียงอย่างเดียวเท่านั้น คือ ความรู้สึกอับชื้นหนาวยะเยือก

         ตอนนี้ผมรู้สึกหนาวสะท้านขึ้นมาจริงๆ ปลายเท้าด้านชาอย่างเเสนทรมาน นั้นเป็นความรู้สึกอย่างเดียวที่เกิดขึ้นกับผม ผมนอนอยู่ที่นั้น เเละน่าเเปลกที่ไม่ได้มุ่งหวังถึงสิ่งใดทั้งนั้น เพราะพยายทำตัวให้ยอมรับกับความจริงที่ว่า ความตายไม่มีสิ่งใดที่ต้องคาดหวังถึงอีกเเล้ว 

         ผมไม่รู้ด้วยซ้ำไปว่าผมนอนอยู่ที่นั่นนานเท่าไหร่เเล้ว 'นี่กี่ชั่วโมงกี่วันหรือกี่เดือนเเล้วนะที่ฉันนอนอยู่ที่นี่?'

         อ่าว! มีน้ำหยดลงมาตรงเปลือกตาซ้ายผมพอดี มาจากไหนน่ะหรือ? ท่าจะซึมรั่วผ่านโลงศพลงมาเเน่

         นาทีต่อมาก็หยดมาอีกเเหมะ เเล้วต่อจากนั้นก็มีน้ำหยดลงมาอย่างต่อเนื่องสม่ำเสมอทุกๆนาที

        มันทำให้ผมเดือดดาลขึ้นมาทีเดียว เเล้วเริ่มรู้สึกเจ็บปวดไปทั้งร่าง มันเจ็บปวดมากขึ้น มากขึ้นทุกที 

        น้ำยังคงไหลลงมานาทีละหยด ตกต้องเปลือกตาซ้ายของผมอยู่เช่นนั้น ในที่สุดผมจึงร้องอุทธรณ์ขึ้น เเต่ไม่ใช้ด้วยคำพูดเพราะผมยังคงนอนเเน่นิ่งไร้ชีวิตอยู่ เเต่ด้วยความรู้สึกทั้งหมดทั้งมวลในความเป็นตัวผม ผู้ที่กำลังทนรับสภาพทุกสิ่งทุกอย่างที่บังเกิดขึ้นกับตัวเองในขณะนี้ว่า........To be continued