รักวุ่นๆ ของนายปีศาจ

" โอ๊ย !! ข้าปวดหัว พวกเจ้าเอารูปพวกนี้ออกไปด้วยข้าไม่อยากเห็นมัน " ร่างสูงตะโกนออกออกมาด้วยความเดือดจัด 
" ท่านราเอล เเต่พระองค์ ทรงต้องเลือกนะพะยะค่ะ งานก็ใกล้มาแล้วจะรอช้าไม่ได้ " ร่างสูงหันไปมองผู้ติดตามคนสนิท พร้อมถอนหายใจ
 
" ข้าขอเลือกเองเซมิ ไม่เอาคนที่ท่านแม่เลือกมาหรอก น่าเบื่อ" ร่างสูงพูดอย่างเหนื่อยหน่าย 
 
" แล้วท่านจะเลือกใครหรือ " เซมิยังคงถามต่อไปเพราะกลัวว่าราชาจะหนีงานตามเคย
 
" เดี๋ยวข้าจะพาเจ้าไปดู หึหึ "
.
..
. 
.
..
 " นี่ท่าน พาข้ามาที่โลกมนุษย์ทำไม "  เซมิถามอย่างไม่เข้าใจนักทั้งๆที่โลกของตน ก็มีปีศาจสาวสวยอยู่มากมาย
 
" ข้าอยากได้เจ้าสาวที่เป็นมนุษย์ "
ต่อค่ะ
" แล้วไหนคือคนที่ท่าน ต้องการ "
เซมิถามเมื่อตอนนี้ทั้งสองคนยังยืนอยู่หน้าร้านเบเกอรี่ชื่อดัง 
" ตามข้าเข้ามาสิ หึหึ " 
ราเอลก็ยังเป็นราเอล สิ่งไหนที่เขาต้องการได้เขาต้องได้ แม้แต่เซมิเองก็มิอาจท่จะขัดใจ
.
.
.
.
.
 " สวัสดีครับ รับอะไรดีครับ "
 เสียงทุ้มออกแนวหวาน รวมถึงหน้าตาที่อเกไปทางสวยมากกว่า เอ่ยพร้อมรอยยิ้ม ทำให้เนื้อในอกข้างซ้ายกระตุก 
 ทำไมกันทั้งๆ ตั้งใจจะเอามากันหญิงอื่น แต่ทำไมต้องนี้รู้สึกอยากครอบครอง ไม่ใช่หรอก
 
" มารับเจ้าเป็นภรรยาจบนะ " 
 ไม่มีพิธีอะไรให้มันยุ่งยากคิดอะไรพูดอย่างนั้น
 
" ห๊ะ เล่นอะไรของคุณนะ "
หนุ่มหน้าสวย(?)พูดอย่างตกใจ ดนะที่ตอนนี้ไม่ค่อยมีคน แต่มันก็น่าตกใจไหหมล่ะที่มีคนมาพูดแบบนี้
" นี่ข้าพูดจริง ว่าเเต่เจ้าชื่ออะไร " 
 ก็อย่างที่บอกคนอย่างราเอลอยากได้อะไรต้องได้ โดยไม่สนหรอกว่าเค้าจะพูดว่าอะไร ก็นะคนมันอยากได้ซะอย่าง(?)
 
 " ซันจิ ผมชื่อซันจิ แล้วคุณก็เลิกเล่นอะไรบ้าๆได้แล้วนะครับ " 
หนุ่มหน้าสวย(?) ยังคงพูดอย่างมีมารยาทคงเป็นเพราะแม่เขาสอนจนชิน
 
" นี่ข้าพูดจริง ไม่ใช่เรื่องล้อเล่นอะไรทั้งนั้น " 
ราเอลเริ่มเสียงดุดัน เพราะความทดทนของเขานั้นได้เกือบหมดลงเเล้ว
ต่อค่ะ
" ผมว่าคุณลูกค้าเริ่มพูดจาไม่รู้เรี่องเเล้วนะครับ ผมว่าคุณลุกไปนั้งดีๆ จะดีกว่านะครับ "  ยังไงหนุ่มหน้าสวยของเรายังคิดว่านี่คือเรื่องตลก ช่างเป็นตลกร้ายซะจริง ก็นะใครจะเคยคิดว่าวันหนึ่งจะมีผู้ชายมาขอให้เป็ยเมีย และพูดจาแปลกๆ ใส่ใครเชื่อก็บ้าแล้ว......
 
" สรุปนี่เจ้าจะไม่ไป ใช่ใหม "  ราเอลเริ่มถามหนุ่มหน้าสวยอีกครั้ง เพราะตอนนี้เขา ไม่มีทั้งเวลาเเละความอดทใดๆ ที่จะไม่ให้ฉุคนตรงหหน้ามา
 
" ใช่ ผมขอบอกเลยนะครับว่าผมไม่มีเวลามาเล่นอะไร ไร้สาระแบบนี้หรอก '' แล้ความอดทนที่มีก็พังทลายลงมา  เมื่อคนตรงหน้ายังพูดจาไม่รู้เรื่อง
 
"  ได้ในเมื่อเราถามเจ้าแล้ว แล้วเจ้าไม่ตรงลงกับเรา งั้นเราจะใช้แผนสอง "  ต่างคนจ่างหมดอารมณ์ที่จะทนกัน เริ่มที่จะใช้อารมณ์มากกว่าควาถูกต้อง
 
" แผนสองอะไรของคุณ "   ซันจิถามด้วยความระแหวง เพราะนี่ก็ไม่ใช่ครั้งเเรกที่มีคนมาพูดเเบบนี้ด้วยแต่ก็ไม่ได้สนใจอะไรนัก เเต่ไม่รู้ทำไมถึงรู้สึกกลัวคนตรงหน้ามาซะงั้น.....
 
" ฉุด ... " นั้นคือสิ่งสุดท้ายก่อนจะมีแสงสีขาวส่องเข้ามาแล้วมืดดับลง
.
.
.
.
.
  ต่อค่ะ 
ราเอล 
 ตอนนี้พิธีการก็เตรียมเรียบร้อย แล้วเหลือเเค่รอให้เจ้าสาวตื่นมาก็แค่นั้นเอง คิดแล้วก็อดขำไม่ได้ไม่มาดีๆก็แค่ฉุดก็เท่านั้น 
" เจ้าทำข้าเหนื่อยนะรู้ไหม เจ้าต้องรับผิดชอบ หึหึ " ผมพูดขณะที่เอามือเกลี่ยผมของตัวแสบ ก่อนจะก้มจูบเบาๆที่หน้าผาก
" หลับฝันดีนะ เพราะคืนนี้เจ้าคงต้องออกแรงเยอะหน่อย " 
.
.
.
" อื้อ...... " ร่างบางตื่นขึ้นมาจากการจากที่ได้ยินเสียงที่ดูวุ่นวายไม่น้อย
" ที่มันที่ไหนกัน เฮ้ย...คุณเข้ามาได้ไง ละ...แล้วที่นี่มันที่ไหนกัน   "  ร่างบางถามออกมาเป็นชุด เพระาทั้งสื้อผ้าที่ตัวเองใส่ และสถานที่แปลกๆนี่อีก ไอ้สถานที่ไม่เท่าไหร่ เเต่ชุดที่เขาใส่เนี่ยสิ นี่มันชุดเจ้าสาวนะ 
" นี่เจ้าจะโวยวายทำไมในเมื่อเจ้าต้องมาเป็นเจ้าสาวของข้านี่เจ้าลืมไปแล้วหรอ " ราเอลพูดอย่างนึกขำ กับท่าทางของร่างบาง 
" หึหึเอาเถอะเมื่อเจ้าตื่นมาเเล้วเราก็เริ่มพิธีกันเถอะ " ราเอลพูดพร้อมกับอุ้มร่างบางออกมาด้านนอกเพื่อ เริ่มเข้าพิธี เมื่อถึงที่ราเอลก็วางซันจิลง แม้ระหว่างทางซันจิออกจะมีอาการ ดิ้นรนขัดขืน ก็นะเรื่องแปลกเกิดเข้ามาในชีวิต จะทำใจให้สงบได้ไง
.
.
.
.
.
" เอาล่ะ เมื่อลูกมาแล้วเราก็เริ่มพิธีกันเลยนะ " ชายแห่งผู้นำ อายุกว่าสี่ร้อยปี ได้พูดขึ้น
" นี่หรือเจ้าสาวที่ลูกของแม่เลือก ร่ารักดีนะ  " หญิงที่หน้าตายังอยู่ในช่วงวัยกลางคนเอยอย่างใจดี
" ใช่แล้วท่านแม่ นี่คือเจ้าสาวของข้า และเป็นองค์ราชินีคนต่อไป " ราเอลเอ่ยด้วยน้ำเสียงทรงพลัง
" นะ..นี่มันเรื่องอะไรกัน " ร่างบางพูดขึ้นมาบ้าง หลังจากที่่ช็อกไปหลายนาทีกว่าจะตั้งสติขึ้นมาใหม่ได้
" ฮ่า ฮ่า นี่เจ้าจะให้ข้าบอกอีกกี่ครั้งว่าข้าต้องการเจ้ามาเป็น  ภรรยาของข้า " ราเอลพูดด้วยน้ำเสียงเจ้าเลห์
" เดี๋ยวนะ ผมว่ามันไม่ใช่แหละ คุณบอกผมมาดีกว่าว่านี่มันเรื่องบ้าอะไรกันแน่ " ร่างบางยังไม่อยากเชื่อกับสิ่งที่เกิดขึ้น
" ท่านราเอล ข้าว่าเรารีบทำพิธีกันเถอะ ก่อนที่จะเสียเวลาไปมากกว่านี่ "  เซมิพูดขึ้นหลังจากที่เห็นว่าเเลยเวลามามากพอแล้ว
" นั่นสิ เอามือของเจ้ามา ซันจิ " ราเอลพูดเสียงเย็น สร้างความกดดันให้ร่างบางจจนต้องยอมส่งมือให้ร่างสูงไป
" เจ็บหน่อยนะ " ว่าจบร่างสูงก็หยิบมีดแล้วกรีดที่ข้อมือของร่างบาง
" โอ๊ย นี่คุณทำบ้าอะไรของคุณน่ะ " ร่างบางพยายามดึงมือออกจาการเกาะกลุม แต่ไม่สำเร็จ
" ทนหน่อยนะ " ราเอลพูดพร้อมกับค่อยเอามีดมากรีดที่ข้อมืดของตนเอง จากนั้นก็บีบ ให้เลือดของร่างบางไหลลงในแก้ว แล้วค่อยนำเลือดของตนเองใส่ไปด้วย ก่อนจะเทลงในอ่างน้ำ น้ำในอ่างน้ำเป็นเป็นสีเเดงสด
" นี่มันอะไรกัน ทำไมผมมืนหัวแบบนี้ "
" คงเป็นเพราะทำพิธีเนี่ยแหละ กินนี่ซะแล้วเจ้าจะหาย " ราเอลส่งผลไม้ที่มีรูปร่างคล้ายชมพู่เเต่ก็ไม่ใช่
" เสร็จพิธีแล้วก็ได้เวลาเข้าหอ " มีเสียง ร้องด้วยความยินดีดังก้องไปทั่ว
" หึหึ ต่อไปนี่เจ้าจะเป็นคนดูเลเมืองนี่ พร้อมกับราชินี นามว่าซันจิ ตลอดไป " ผู้เป็นพ่อเอ่ยก่อนที่ลูกชายจะพาเจ้าสาวเข้าหอจะเดินจากไป พร้อมกับคนอื่นๆ
" หออะไรของคุณ ปล่อยผม "
" ที่จริงข้าอยากจะมีลูกชายหน่อยนะ " ราเอลเเสยะยิ้มออกมา
" หวังว่านี่จะเป็นเเค่เรื่องล้อเล่น "
 " ข้าคิดว่าไม่นะ มันคือเรื่องจริง  "
 
ต่อค่ะ
ร่างสูงพาร่างบางเข้ามาให้ห้องเพราะตอนนี้อาการมึนหัวเริ่มรุนแรงขึ้นจนร่างบางเริ่มคลุมตัวเองไม่อยู่
 
 
“ นี่มันเรื่องอะไรเนี่ย ไอ้อาการมึนหัวแบบนี้ “ ร่างบางอย่างโอดครวญ
 
 
“ ก็อย่างที่บอก แต่ไม่ต้องกลัวข้าจะช่วยเจ้าแล้วกัน หึหึ” ร่างสูงแสยะยิ้มมุมปาก
 
 
“ นี่คุณกำลังทำบ้าอะไรของคุณอยู่น่ะ......อื้อ ” เสียงของรางบางขาดหายไปเพราะร่าง ใช้ปากกกระกบลงมาที่ปากร่างบาง พร้อมกับมือที่ซุกซน ที่สอดเข้ามาในเสื้อและบีบยอดอก
 
 
“อะ.....อ้าห์ นี่ปล่อยผมน่ะ ” ตอนนี้ร่างบางแทบจะไม่มีแรงช่วยเหลือตัวเองได้เลย ร่างสูงก็ประกบปากลงมาอีกครั้งลงนุ่มนวล ลิ้นหนาค่อยๆสอดเข้ามาในปากร่างบาง ลิ้นหนากวาดความหวานในปากร่างบาง เกี่ยวลิ้นเล็กที่พยายามหนีจากการรุกล้ำ แต่เหมือนจะเป็นการอารมณ์คนตรงหน้ามากกว่า
 
 
“ ยะ...อย่า...อ้าห์...อย่า..จับตรงนั้น ” ร่างบางครางส่งเสียงหวานเมื่อราเอลได้ลวงมือเข้าไปจับส่วนอ่อนไหว พร้อมรูดรั้ง จนร่างบางต้องครางออกมา
 
 
“ เจ้าบอกให้ข้าหยุด แต่ตัวเจ้ามารมณ์ แล้วนะจะทนได้หรอ ให้ข้าช่วยเถอะ ”
 
 
ราเอลพูดที่หูของร่างบาง ด้วยเสียงที่แหบพร่า  ก่อนจะซุกไซร้ซอกคอเพื่อทำรอยรัก
 
 
“อึก อ้าส์ ระ เร็วอีก ” ร่างบางร้องขออย่างลืมอาย ตอนนี้อารมณ์ของคนทั้งสอง เรียกได้ว่าไม่มีใครหยุดได้จริงๆ
 
 
“ หึหึหึ ได้เลองค์ราชินี ” ราเอลเร่งจังหวะก่อนที่ร่างบางจะปล่อยออกมา
 
 
“แฮก ๆ ระ...ราเอล ปล่อย ฉันไป เถอะนะ ” ร่างบางร้องขอ แม้ในใจก็ยังต้องการอยู่ แต่ตนเองเลือกที่จะปฏิเสธไปเพราะอยากจะจบเรื่องบ้าๆที่เกิดขึ้นกับตนเอง โดยที่ไม่ได้รู้ตัวเลยว่า  หน้าของตนแดงมากขนาดไหน พร้อมกับเสียงที่อ้อนวอน มันทำให้ราเอลเริ่มคุมตัวเองไม่อยู่
 
 
“ ไม่เอาน่า จ้าจะทำให้เจ้ามีความสุขเองนะ เจ้าไม่ต้องกลัว ” พูดจบราเอลก็สอดนิ้วยาวเข้าไปในช่องทางรัก
 
 
“อะ….. อึก จะ...เจ็บ เอาออกไป ” ร่างบางสดุ้งเมื่อมีสิ่งแปลกปลอมเข้ามาทางด้านหลัง มันเจ็บ
 
 
ราเอลเองแค่นิ้วเดียวที่สอดเข้าไปทำให้อยากจะเนิ้วออกแล้วใส่ของตนเองเข้าไปแทน แต่ก็นึกได้ว่า ร่างบางยงไม่พร้อม ราเอลค่อยๆขยับนิ้วเข้าออกช้าๆ แล้วเริ่มเร่งจังหวะ และค่อยๆใส่นิ้วเพื่อเข้าไปจากหนึ่งเป็นสอง จากสองเป็นสาม
 
 
“อะ...อ้าส์  อึก อา.....อื้อ จะ..เจ็บ อ้าส์ “  เสียงของร่างบางยังครางอยู่ต่อเนื่องเมื่อนิ้วของราเอลโดนจุดกะสัน ก่อนจะเอานิ้วเรียวออกมาแล้วใส้แกร่นกายของตนไปแทน น้ำตาไหลอาบแก้มร่างบาง เพราะความเจ็บจนจุก
 
 
“ อ้าห์ เจ้านี่ น่ารักจังนะ “
 
 
ฟอด
 
 
“อื้อ อะ...อาส์ ” ไม่มีเสียงอื่นนนอกจากเสียงครางของร่างบางเท่านั้น หลุดออกมาจากปาก ราเอลใช้มือบีบคลึงร่างบางไปทั่ว และขยับแกร่นกายไปด้วย ทั้งห้องเต็มไปด้วยเสียงครางของคนทั้งคู่จนแยกไม่ออกว่าเสียงใครเป็นเสียงใคร
 
 
“มะ..ไม่ไหวแล้ว  ระ...เร็ว อีกสิ อ้าห์ ” อารมณ์ร่างบางพรุ่งสุดขีด แบบที่ราเอลเองก็ตามใจร่างบางอย่างเต็มที่
 
 
“ อื้อ พร้อมกันนะ “  ราเอลแทรกกายเข้าไปซะพักก่อนที่ร่างทั้งสองจะกระตุก แล้วปล่อยความใคร่ของตนเองออกมา แต่ก็ยังไม่ถอนแกร่นกายอกมา
 
 
“ ซันจิ ในยังไม่จบแคนี้นะ ราตรีนี้ยังอีกไกล ” ราเอลพูดทิ้งทายไว้แค่นั้นกี่อนจะเริ่มขยับแกร่นกายอีกครั้ง อย่างที่ราเอลบอกราตรีนี้ยังอีกไกล ในค่ำคืนนี้ก็มีแต่เสียงของคนทั้งคู่ดังออกมาเกือบตลอดทั้งคืน
 
 
.
 
 
.
 
 
.
 
 
.
 
 
.
 
 
.
 
......................................................
ok แบมว่า เรื่องนี่แบมจะไม่ย้ายแล้วน้า ยังไงก็ฝากติดตามด้วย >_<