เจ้าสาวจ้าวยุทธภพ

                    "ไป่หลินมาแล้วเจ้าค่ะ"
 
    จ้าวจอมยุทธสาวประกาศตัวทันทีที่ออกมาจากรูอากาศที่ม้วนตัวชวนพิศวง นางไม่ได้ออกมาคนเดียว แต่ยังมี เว่ยเส้าเทียนและเทพพยากรน์อี้ผิงด้วย ฝั่งชาวยุทธฝ่ายอธรรมกู่ร้องดีใจ แต่สำหรับมารกระดูกแดงจื่อเสียทำสีหน้าไม่พอใจเลย นางพุ่งเข้าหาไป่หลินพร้อมกระบี่จูหลง
                   "ข้าอุตสาห์ไล่เจ้าไปไกล เพลงกระบี่ไร้ต้าน. ย่าห์...!!!"
    เว่ยเส้าเทียนรีบหยิบกระบี่ที่ตกิยู่บริเวณแล้วส่งให้ไป่หลิน พร้อมทั้งสั่งนาง
                   "ไป่หลินใช้เพลงกระบี่ไร้ต้านแก้ไข!!!!"
   เช้ง เช้ง เช้ง พริ้ง เพลงดาบเดียวกันหักล้าง จื่อเสียและไป่หลินยืนประจันหน้าดูท่าที นางมารกัดฟันกรอด
             "สุดยอดฮ้า~เพลงดาบเดียวกันหักล้างกันสำเร็จ แม่นางไป่หลินความหวังของเราชาวยุทธฮ้า~"
          กรรมการงานประลองตุ้ดชี่รีบบรรยาข้างหลังหัวซานป๋อ จื่อเสียกลบความกังวลด้วย้สียงหัวเราะทั้งหมดเริ่มกังวลใจ
             "ฮ่า ฮ่า ฮ่า ไป่หลิน เจ้าคงพอใจกับเพลงดาบสำนักข้าที่ฝึกมางูงูปลาปลางั้นสิ ได้!!! ข้าจะทำให้เจ้ารู้ถึงความแตกต่างระหว่างของเก๊กับของจริง  ย่าห์เพลงดาบต่อเนื่องสิบสี่จันทรา รับมือ!!!"
           นางพุ่งมาด้วยความเร็ว เว่ยเส้าเทียนรีบตะโกนเตือนไปหลิน
 
         "กระบี่จื่อเสียมาด้วยความเร็วรุกรับแรงสลับอ่อนช้อย ไป่หลินแก้ไขด้วยเพลงดาบระยะไกล!!!"
             ไป่หลินพยักหน้านางวาดกระบี่กว้างด้วยความเร็ว
              "เพลงดาบวงพระจันทร์กระเพื่อมน้ำ"
 
     เปรี้ยง!!!  เพลงดาบแรกแก้ไขแต่นางมารยังมีเพลงดาบต่อเนื่อง ไป่หลินใช้สายตาจับจ้อง
               "เพลงดาบเดือนดับ"
 
    เช้งๆ. จื่อเสียถูกต้านนางเริ่มหัวเสีย เพลงดาบต่อเนื่องที่สามตามมาด้วยความแรงหวังทำลายดาบของจอมยุทธสาว แต่ผิดคาด
             "สิบตำลึงแลกพันชั่ง"
 
คราวนี้นางมารเสียหลักแต่ดาบของไป่หลินหักสะบั้นเหมือนกันแต่จิมยุทธสาวไม่ทิ้งโอกาสทอง
           "เพลงหมัดต่อเนื่องสิบสี่มังกรนิทรา"
           "นั่นเพลงหมัดพรรคใต้หล้า สุดยอด"
เหลยป้าออกตัวทึ่ง ไป่หลินรัดมเพลงหมัดใส่จื่อเสียเป็นชุด. เปรี้ยง เปรี้ยง เปรี้ยง นางมารร้องด้วยความเจ็บปวดพยายามสะบัดหลุดออกจากพายุหมัดจนได้ นางถลาออกห่างท่ามกลางเสียงเชียร์ขิงเหล่าจอมยุทธ
 
        "จ้าวยุทธภพไป่หลิน"
   ทุกคนรีบกู่ร้องเหมือนเป็นดั่งคำสดุดี. "ไป่หลิน" "ไป่หลิน" "เฮ เฮไป่หลิน"
 
นางมาจื่อเสียแม้จะเสียเปรียบแต่นางสังเกตุเห็นบางอย่าง นางยิ้มเล็กๆให้กับความคิดของนาง
 
        "ข้าเห็นจุดอ่อนของเจ้าแล้ว"
.......................................................................................................