เจ้าสาวจ้าวยุทธภพ

                    "ไป่หลินมาแล้วเจ้าค่ะ"

    จ้าวจอมยุทธสาวประกาศตัวทันทีที่ออกมาจากรูอากาศที่ม้วนตัวชวนพิศวง นางไม่ได้ออกมาคนเดียว แต่ยังมี เว่ยเส้าเทียนและเทพพยากรน์อี้ผิงด้วย ฝั่งชาวยุทธฝ่ายอธรรมกู่ร้องดีใจ แต่สำหรับมารกระดูกแดงจื่อเสียทำสีหน้าไม่พอใจเลย นางพุ่งเข้าหาไป่หลินพร้อมกระบี่จูหลง

                   "ข้าอุตสาห์ไล่เจ้าไปไกล เพลงกระบี่ไร้ต้าน. ย่าห์...!!!"

    เว่ยเส้าเทียนรีบหยิบกระบี่ที่ตกิยู่บริเวณแล้วส่งให้ไป่หลิน พร้อมทั้งสั่งนาง

                   "ไป่หลินใช้เพลงกระบี่ไร้ต้านแก้ไข!!!!"

   เช้ง เช้ง เช้ง พริ้ง เพลงดาบเดียวกันหักล้าง จื่อเสียและไป่หลินยืนประจันหน้าดูท่าที นางมารกัดฟันกรอด

             "สุดยอดฮ้า~เพลงดาบเดียวกันหักล้างกันสำเร็จ แม่นางไป่หลินความหวังของเราชาวยุทธฮ้า~"

          กรรมการงานประลองตุ้ดชี่รีบบรรยาข้างหลังหัวซานป๋อ จื่อเสียกลบความกังวลด้วย้สียงหัวเราะทั้งหมดเริ่มกังวลใจ

             "ฮ่า ฮ่า ฮ่า ไป่หลิน เจ้าคงพอใจกับเพลงดาบสำนักข้าที่ฝึกมางูงูปลาปลางั้นสิ ได้!!! ข้าจะทำให้เจ้ารู้ถึงความแตกต่างระหว่างของเก๊กับของจริง  ย่าห์เพลงดาบต่อเนื่องสิบสี่จันทรา รับมือ!!!"

           นางพุ่งมาด้วยความเร็ว เว่ยเส้าเทียนรีบตะโกนเตือนไปหลิน

         "กระบี่จื่อเสียมาด้วยความเร็วรุกรับแรงสลับอ่อนช้อย ไป่หลินแก้ไขด้วยเพลงดาบระยะไกล!!!"

             ไป่หลินพยักหน้านางวาดกระบี่กว้างด้วยความเร็ว

              "เพลงดาบวงพระจันทร์กระเพื่อมน้ำ"

     เปรี้ยง!!!  เพลงดาบแรกแก้ไขแต่นางมารยังมีเพลงดาบต่อเนื่อง ไป่หลินใช้สายตาจับจ้อง

               "เพลงดาบเดือนดับ"

    เช้งๆ. จื่อเสียถูกต้านนางเริ่มหัวเสีย เพลงดาบต่อเนื่องที่สามตามมาด้วยความแรงหวังทำลายดาบของจอมยุทธสาว แต่ผิดคาด

             "สิบตำลึงแลกพันชั่ง"

คราวนี้นางมารเสียหลักแต่ดาบของไป่หลินหักสะบั้นเหมือนกันแต่จิมยุทธสาวไม่ทิ้งโอกาสทอง

           "เพลงหมัดต่อเนื่องสิบสี่มังกรนิทรา"

           "นั่นเพลงหมัดพรรคใต้หล้า สุดยอด"

เหลยป้าออกตัวทึ่ง ไป่หลินรัดมเพลงหมัดใส่จื่อเสียเป็นชุด. เปรี้ยง เปรี้ยง เปรี้ยง นางมารร้องด้วยความเจ็บปวดพยายามสะบัดหลุดออกจากพายุหมัดจนได้ นางถลาออกห่างท่ามกลางเสียงเชียร์ขิงเหล่าจอมยุทธ

        "จ้าวยุทธภพไป่หลิน"

   ทุกคนรีบกู่ร้องเหมือนเป็นดั่งคำสดุดี. "ไป่หลิน" "ไป่หลิน" "เฮ เฮไป่หลิน"

นางมาจื่อเสียแม้จะเสียเปรียบแต่นางสังเกตุเห็นบางอย่าง นางยิ้มเล็กๆให้กับความคิดของนาง

        "ข้าเห็นจุดอ่อนของเจ้าแล้ว"

.......................................................................................................