เรารักกันไม่ได้

เย็นวันเดียวกันหลังจากที่เคะไปเที่ยวกับเพื่อนกลับมาเคะ : เมะครับ กลับมาแล้วนะครับ //ตะโกนบอกเมะเพื่อนเคะ : เข้าไปส่ง // ยิ้มเอ : มาหาใคร...อ่าเชิญครับ // เดินมาเปิดประตูให้เพื่อนเคะ : // อ้าปากจะพูดเคะ : ไม่เป็นไร // ลากเพื่อนออกจากห้องก่อนจะตกลงกันเพื่อนเคะ : ทำไม?เคะ : ช่วยคบกันได้ไหม เพื่อนเคะ : ได้ ก็เราเป็นเพื่อนกันนิ มีอะไรต้องช่วยกัน // ยิ้มเคะ : ขอบคุณ // ยิ้มเพื่อนเมะ : วันพรุ่งนี้มารับนะ เคลียร์กันให้เรียบร้อยเคะ : โอเค ขอบคุณนะ // ยิ้มก่อนเดินเข้าห้องไปภายในห้องเมะ : กลับมาแล้วเหรอเคะ : อื้อ กลับมาแล้ว อาบน้ำรึยังเมะ : อาบแล้วเคะ : งั้นเราไปอาบน้ำก่อนนะเมะ : อื้ม งั้นผมขอนอนก่อนนะเคะ : อืม ครับ ^^หลังจากที่เคะอาบน้ำเสร็จ เมะ ก็หลับสนิทด้วยความเพลียเคะ : หลับแล้วเหรอ // ถามเมะเพื่อดูกิริยา ก่อนจะเก็บของลงกระเป๋าหลังจากเก็บของเสร็จซักพักเมะ : ยังไม่นอนอีกเหรอเคะ : อื้อ นอนไม่หลับน่ะ // ดูทีวี เมะ : มีอะไรจะพูดกับเมะไหม?เคะ : อืมมม เราเลิกกันนะเมะ // เงยขึ้นไปมองหน้าเมะเมะ : อือ ไม่เลิกได้ไหม?เคะ : งั้นเราห่างกันซักพักก็ได้ // ยิ้มเมะ : มันต่างอะไรกับเลิกกัน //มองเคะ : แล้วที่เราเป็นอยู่ล่ะ? มันต่างอะไรกับการเลิกกัน // มองหน้าเมะเมะ : แต่เมะรักเคะนะ // มองเคะ : พอเถอะเมะ ไม่รักอย่ารั้ง เพราะ มันมีแต่จะทำให้เจ็บทั้งสองฝ่ายเมะ : เมะ....เมะขอโทษครับ // ทำหน้าอ้อนวอน เคะ : มันสายไปแล้วล่ะครับเมะ //ยิ้มให้เมะ : หมายความว่าเคะ : ผมก็มีคนใหม่แล้วเหมือนกันเมะ : คนที่มาส่งเคะ : ครับเมะ : // เงียบเคะ : // ยิ้มเมะ : ครับ ผมจะไม่รั้ง ผมไม่ดีเองครับ // ยิ้มเศร้าๆเคะ : นอนเถอะ ดึกแล้ว // ยิ้มเมะ : งั้นคืนนี้ขอกอดนะครับ // ยิ้มเคะ : ได้สิหลังจากนั้นทั้งสองก็นอนกอดกันจนเช้า