เรารักกันไม่ได้

เย็นวันเดียวกันหลังจากที่เคะไปเที่ยวกับเพื่อนกลับมา

เคะ : เมะครับ กลับมาแล้วนะครับ //ตะโกนบอกเมะ
เพื่อนเคะ : เข้าไปส่ง // ยิ้ม
เอ : มาหาใคร...อ่าเชิญครับ // เดินมาเปิดประตูให้
เพื่อนเคะ : // อ้าปากจะพูด
เคะ : ไม่เป็นไร // ลากเพื่อนออกจากห้องก่อนจะตกลงกัน
เพื่อนเคะ : ทำไม?
เคะ : ช่วยคบกันได้ไหม 
เพื่อนเคะ : ได้ ก็เราเป็นเพื่อนกันนิ มีอะไรต้องช่วยกัน // ยิ้ม
เคะ : ขอบคุณ // ยิ้ม
เพื่อนเมะ : วันพรุ่งนี้มารับนะ เคลียร์กันให้เรียบร้อย
เคะ : โอเค ขอบคุณนะ // ยิ้มก่อนเดินเข้าห้องไป

ภายในห้อง

เมะ : กลับมาแล้วเหรอ
เคะ : อื้อ กลับมาแล้ว อาบน้ำรึยัง
เมะ : อาบแล้ว
เคะ : งั้นเราไปอาบน้ำก่อนนะ
เมะ : อื้ม งั้นผมขอนอนก่อนนะ
เคะ : อืม ครับ ^^

หลังจากที่เคะอาบน้ำเสร็จ เมะ ก็หลับสนิทด้วยความเพลีย

เคะ : หลับแล้วเหรอ // ถามเมะเพื่อดูกิริยา ก่อนจะเก็บของลงกระเป๋า

หลังจากเก็บของเสร็จซักพัก

เมะ : ยังไม่นอนอีกเหรอ
เคะ : อื้อ นอนไม่หลับน่ะ // ดูทีวี 
เมะ : มีอะไรจะพูดกับเมะไหม?
เคะ : อืมมม เราเลิกกันนะเมะ // เงยขึ้นไปมองหน้าเมะ
เมะ : อือ ไม่เลิกได้ไหม?
เคะ : งั้นเราห่างกันซักพักก็ได้ // ยิ้ม
เมะ : มันต่างอะไรกับเลิกกัน //มอง
เคะ : แล้วที่เราเป็นอยู่ล่ะ? มันต่างอะไรกับการเลิกกัน // มองหน้าเมะ
เมะ : แต่เมะรักเคะนะ // มอง
เคะ : พอเถอะเมะ ไม่รักอย่ารั้ง เพราะ มันมีแต่จะทำให้เจ็บทั้งสองฝ่าย
เมะ : เมะ....เมะขอโทษครับ // ทำหน้าอ้อนวอน 
เคะ : มันสายไปแล้วล่ะครับเมะ //ยิ้มให้
เมะ : หมายความว่า
เคะ : ผมก็มีคนใหม่แล้วเหมือนกัน
เมะ : คนที่มาส่ง
เคะ : ครับ
เมะ : // เงียบ
เคะ : // ยิ้ม
เมะ : ครับ ผมจะไม่รั้ง ผมไม่ดีเองครับ // ยิ้มเศร้าๆ
เคะ : นอนเถอะ ดึกแล้ว // ยิ้ม
เมะ : งั้นคืนนี้ขอกอดนะครับ // ยิ้ม
เคะ : ได้สิ

หลังจากนั้นทั้งสองก็นอนกอดกันจนเช้า