เด็กเนี่ย!...ของผม [Yaoi]

2 เด็กกู กูก็รัก
           ผมนะน่ะ ทั้งรักแล้วก็ห่วง หวง นพไปสะทุกเรื่องเลย ไม่ว่าจะเรื่องเล็กหรือเรื่องใหญ่ผมก็จะให้ความสำคัญกับนพหมดทุกสิ่ง
          ผมทำงานเป็นวิศวกร แต่เบื้องหลังของผมยังมีบริษัทยักษ์ใหญ่ที่ตกทอดมากับรุ่นปู่ จนมาถึงรุ่นพ่อ แล้วก็ต่อด้วยรุ่นผม แต่ผมยังไม่ได้ทำงานเต็มตัวหรอกน่ะ ผมแค่ช่วยพ่อบ้างนิดหน่อยเท่านั้นเอง
          ผมอยู่กับพ่อ แล้วก็แม่ โดยอยู่บ้านหลังใหญ่กัน แม่ผมก็รักนพมากเหมือนกัน เพราะนพแกเป็นเด็กที่น่ารัก เชื่อฟังผู้ใหญ่ ไม่ดื้อไม่ซน ไม่เอาแต่ใจ แต่งอแงนิดหน่อย เท่านั้นเอง
          ผมเล่ามาถึงตรงนี้ก็ถึงบ้านพอดีเลย ผมก็เลยอุ้มเจ้าตัวน้อยขึ้นห้อง ตอนนี้พึ่ง สี่โมงเย็นเอง เดี๋ยวให้หลับไปก่อนแล้วค่อยปลุกขึ้นมาทานข้าวดีกว่า
          .........กริ้ง กริ้ง.......... เสียงโทรศัพท์หรูของผมดังขึ้น
          “ฮัลโหล ไอ่วินหรอว่ะ โทรมาทำ เห- อะไร” มันเป็นการทักทายของเพื่อนรักเองแหละ ไม่ต้องกลัวว่านพจะเอาเป็นแบบอย่างหรอก เพราะผมจะพูดในเวลาที่อยู่กับเพื่อนเท่านั้นเอง
          “เพื่อนก็อุตส่าห์โทรมา เค้าทักทายกันแบบนี้หรอว่ะ แมร่งไม่น่าโทรหามึงหรอก” มันเริ่มวีนบ้าง แค่พูดแค่นี้ก็งอนแล้วเพื่อนผม
          “เออ ไม่งอนน่า แหม่เรื่องเรื่องแค่นี้ทำงอน เป็นเด็กไม่เต็มหรอมึงอ่ะ แล้วโทรมีเรื่องอะระ”           “ก็จะโทรชวนเที่ยวหญิงเท่านั้นเอง ไปด้วยกันน่ะ ที่ร้านเดิม แค่นี้น่ะ.... ตุ๊ด” มันพูดจบก็กดตัดสายไปเลยไอ่ห่านี่ ไม่ฟังผมบ้างเลยอย่าให้เจอตัวน่ะ แมร่งจะจัดการไม่ให้ไปเที่ยวหญิงต่อได้อีกเลย
          ผมลงมาบอกลาแม่ แล้วก็ขับรถตรงไปที่ร้านที่พวกผมไปกันประจำ อย่าคิดว่ามันเป็นร้านแบบผู้หญิงมานั่งดริ้งค์แบบนี้ไม่ใช่น่ะครับอย่าพึ่งเข้าใจผมผิดไปน่ะ ที่ร้านเดินของผมก็เป็นแค่ร้านอาหารธรรมดาแหละครับ เป็นแหล่งรวมตัวกันก่อนที่ผมจะเลือกว่าจะไปร้านไหนกันดี
          “ไอ่พีททางนี้โว้ย” เสียงเพื่อนรัก เพื่อนเลวของผมดังขึ้นซะ คนทั้งร้านมองมันเป็นจุดเดียวแต่มันก็ไม่สะทกสะท้นอะไรหรอกน่ะ ก็เพราะว่ามันหน้าด้านไงล่ะครับ
          “แล้วมึงเรียกกูมาทำไมว่ะ กูต้องดูแลหลานกูน่ะเนี่ย”
          “แหม่ๆๆๆ รักกันจริงน่ะ น้าหลานคู่นี้เนี่ย แอบมีซัมติงกันหรือเปล่า”
          “ไม่มีโว้ย แต่เด็กกู กูก็รัก สาสสสส”.....
 
 
 
 
 
 
 
 
#เดี๋ยวมาต่อให้อีกน่ะจ๊ะ