เหนือฟ้า ยังมีอะไร

                    หลังจากทำแบบทดสอบเสร็จ เขาบอกว่าในห้องเรียนนี้ มีผมกับเพื่อนอีกคนหนึ่ง
ที่มีไอคิวสูง กว่ารุ่นเดียวกัน แต่ผมก็ไม่ได้คิดว่ามันจะวิเศษอะไรก็แค่คนมีไอคิวสูงเท่านั้น  จะไปมี
ประโยชน์อะไร  เพราะผมก็เป็นเพียงแค่เด็กบ้านนอก ที่อยู่กับทุ่งนา จับกบ จับเขียด หาปลา กินไป
วัน ๆ  หากวันไหนว่างมาก หลังจากเลิกเรียนเสร็จ หรือเอาควายไปเลี้ยงที่ทุ่งแล้ว ผมก็จะไปเล่นกับ
เพื่อน ๆ แถวนั้น ทั้งเล่นดีดลูกแก้ว  ไล่จับแมลงปอ  ดำน้ำแข่งกัน ว่าใครจะดำได้นานที่สุด  และที่
สนุกมากก็คือ เอาไม้มาต่อเป็นเรือ ทำเป็นรูปสี่เหลี่ยม ใช้ไม้สามอันต่อให้ได้สามด้าน และเหลืออีก
ด้านหนึ่ง ขึงด้วยยางรัด ผูกติดกับใบพายซึ่งทำจาก  ไม้อันเล็ก แล้วหมุนให้แน่นติดกับยางรัด เมื่อ
ปล่อยยางรัดก็จะคลายตัวทำให้ใบพายหมุน และตีน้ำขับเคลื่อนเรือให้เดินไปข้างหน้าได้               
        ภาพความจำในวัยเด็กของผมมันย้อนมาทุกครั้งก่อนที่ผมจะหลับตาลงนอน ทว่าเดี่ยวนี้
หมู่บ้านเปลี่ยนไปจากแต่ก่อนมากเหลือเกิน สัตว์ในนาข้าวทั้ง ปู ปลา น้อยใหญ่หาจับยากขึ้น
แมลงปอ จักจั่นมีน้อยลง  อาจเป็นเพราะความนิยมของชาวบ้านที่ใช้สารเคมี เอาไว้ฆ่าสิ่งต่าง ๆ
นานาชนิด ทั้ง ฆ่าแมลง ฆ่าหญ้า  ฆ่าเพลี้ย   นานานัปการ แต่จะหาว่าเป็นความผิดของชาวบ้านก็
อาจไม่ใช่ เพราะว่าที่ดินแถวนี้เป็นของนายทุนหมดแล้ว เขาส่งเสริมให้เราใช้เอง แถมยังมีเมล็ด
กล้าพันธุ์ให้ พอได้ผลผลิต ก็จะรับซื้อตามใจเขาอีกด้วย ช่างครบถ้วนเบ็ดเสร็จเหมาะเจาะลงตัวอะไร
เช่นนี้ ชีวิตผมตอนนี้ผ่านมา 25 ปีแล้วช่างรวดเร็วเหลือเกินแต่ผมก็อยู่บ้านรับจ้างไปวันๆ เท่านั้นเอง
อาศัยบวกลบคูณหารเลขได้จึงมีหน้าที่จดน้ำหนักของพืชผล ทั้ง ข้าวโพด กะหล่ำ พริก มะเขือเทศ
และอีกหลายอย่าง ที่ชาวบ้านจะขายให้นายทุนเจ้าของที่ดินเท่านั้นเอง สำหรับค่าจ้างนั้นผมได้เป็น
รายวันพอเลี้ยงชีพอยู่ได้ 
           
       วันนี้ผมไปจดน้ำหนักของพืชผักเช่นเคย แต่เป็นวันพิเศษที่งานเสร็จเร็วก่อนเที่ยง ผมจึง
คิดอยากจะเข้าเมืองไปหาอะไรอร่อยทาน และขากลับจะแวะซื้อเสื้อชุดใหม่ให้กับแม่ด้วย   ผมขับ
มอเตอร์ไซต์เข้าไปในเมืองสัก 40 นาทีจึงถึงตัวเมือง เห็นร้านก๋วยเตี่ยวร้านหนึ่งคนแน่นมาก เซ็งแซ่
ไปด้วยเสียงลูกค้า ลูกค้าคนไหนกินเสร็จพอลุกจากโต๊ะไป ก็มีลูกค้าคนใหม่มานั่งต่อโต๊ะพอดี    ผม
จึงคิดว่าร้านนี้ต้องมีอะไรดีสักอย่างคงจะต้องเป็นรสชาติแน่นอน ผมจึงตัดสินใจจอดรถข้างร้านและ
เดินเข้าไปในร้าน
            “เล็ก น้ำตก รวม   ใหญ่เย็นตาโฟ พิเศษ”
เป็นเสียงคนงานคนหนึ่งบอกแก่คนลวกเส้นก๋วยเตี่ยว  ผมเหลือบตามองไปที่โต๊ะหนึ่งบังเอิญมีคนพึ่ง
ลุกจากโต๊ะไปผมจึงเข้าไปนั่งทันที สักพักจึงมีคนงานผู้หญิงในร้าน เดินมาแล้วถามว่า
 
“เอาอะไรพี่”
 
 “เอาเส้นเล็ก ต้มยำรวม พิเศษ”
 
หญิงสาวจึงตะโกนไปว่า “เล็ก รวม พิเศษ ที่หนึ่ง”  ก่อนที่เธอจะถามกลับมายังผมว่า
 
“เอาน้ำหรืออะไรอีกไหม”
 
“ไม่ละ”
 
เธอจึงเดินจากไปรับเมนูลูกค้าคนอื่นต่อ เพราะตอนนี้เป็นนาทีทองของร้าน คนเข้าเยอะมากเป็น
พิเศษ ทั้งยังเป็นช่วงต้นเดือน จึงเห็นโต๊ะที่เสริมออกไปจากตัวร้านมีหลายโต๊ะด้วยกัน
ผมได้ก๋วยเตี่ยวมาก็รีบทานให้เสร็จ และก็สั่งเอาอีกหนึ่งถุงกลับบ้าน  เพราะจะเอาไปให้แม่ที่บ้าน 
จึงเรียกพนักงานที่อยู่แถวนั้น  สักพักผมก็ได้ก๋วยเตี๋ยวหนึ่งถุงตามที่สั่งไว้  ด้วยความว่างในวันนี้ผม
จึงนั่งทานน้ำไปอย่างสบายอกสบายใจ ขี้เกียจไป รับแดดร้อนข้างนอก    ผู้คนในร้านยังเยอะอยู่
แถมเข้ามาไม่ขาดสายจนมีน้องคนงานคนหนึ่งมาถามผมว่า
 
“ยังเหลืออะไรอยู่หรือพี่”
 
ผมจึงตอบด้วยสมองอันฉับไวไปว่า
 
“ค้างเงินทอน  200” 
 
พนักงานคนนั้นเดินไปที่คนเก็บเงินซึ่งมีสองสามคนแล้วเดินเอาเงินมายื่นให้ผม
 
       ผมได้เงินเสร็จ จึงรีบเดินออกจากร้าน เพราะอากาศคงจะไม่ดีเสียแล้ว  พลางเดินไปคิดไปคิด
อย่างยิ้มเยาะในใจว่า คงไม่เป็นอะไรหรอก  เขาคงรวยอยู่แล้วแหละขายได้ตั้งหลายถ้วย
อีกไม่กี่วันต่อมาผมก็มีความจำเป็นที่จะต้องเข้าเมืองอีกเพราะว่า จะเอาเงินที่อดออมเอาไว้ไปฝาก
ธนาคาร ยิ่งเอาไว้บ้านก็ใช้จนหมดอยู่เรื่อยไป จึงตัดสินใจมาธนาคาร 
ณ ธนาคารผมเดินเข้าไปมี ยาม เปิดประตูให้  แล้วมีพนักงานสาวคนหนึ่งถามว่า
 
“วันนี้มาทำอะไรคะ”
 
“มาเปิดบัญชีครับ”
 
“คะเชิญทางนี้คะ”
 
เธอยิ้มให้ผมและพาผมไปยังที่พนักงานอีกคนหนึ่งนั่งอยู่  พนักงานคนใหม่จึงบอกว่า
 
“เปิดบัญชีใหม่ต้องฝากเงิน 500 บาทขึ้นไปคะ วันนี้จะฝากกี่บาทดีค่ะ”
 
ผมตอบว่า
 
“วันนี้ฝาก 1000 บาทครับ”
 
“เดี๋ยวขอบัตรประชาชนด้วยนะคะ”
 
“ได้ครับ”
       
       ระหว่างนั้นผมเห็นหนังสือพิมพ์ ฉบับหนึ่งซึ่งแขวนอยู่จึงหยิบมาอ่าน เพื่อฆ่าเวลา เมื่อเปิดดูใน
หน้าข่าวสังคม ผมถึงกับสะดุ้งขึ้นทันที เพราะมีพาดหัวข่าวว่า ดร.สมชาย  ทายาทกิจการปุ๋ย และ
เคมีการเกษตรยักษ์ใหญ่ เปิดกิจการก๋วยเตี๋ยวชื่อว่า ก๋วยเตี๋ยว ดร. สมชาย  ลูกค้าแห่เข้าร้าน ขายดี
เทน้ำเทท่า  พร้อมกลยุทธ์การขาย ด้วยสโลแกนของร้าน ก๋วยเตี๋ยวไอคิวสูง อยากฉลาดต้องกิน
ก๋วยเตี๋ยว ดร. สมชาย ผมอ่านไม่ทันจบทันใดนั้นเองพนักงานธนาคารที่เข้าไปถ่ายเอกสารบัตร
ประชน และทำการฝากเงินเข้าบัญชีของผมก็เดินออกแล้วพูดว่า “มีแบงค์ร้อยปลอมสองใบคะ”  ผม
นิ่งสักพักแล้วบอกพนักงานธนาคารว่า “ไม่เป็นไรอย่างนั้นก็ฝากตามที่เหลือเลย” พลางนึกในใจถึง
เรื่องวันก่อนที่ร้านก๋วยเตี๋ยวว่า เหนือฟ้า ยังมีฟ้าเหมือนเรา