จดหมายถึงแม่

....ถึงแม่ที่เคารพรัก
"ทุกข้อความตัวอักษรที่พิมพ์ขึ้น มันตราตรึงจากดวงจิตคิดไตร่ตรอง
อยากให้แม่มองจ้องให้เห็น
สิ่งที่คิดและได้พูดมันออกไป
เพียงแค่อยากให้แม่สบายใจเท่านั้นเอง
ขอเพียงแม่อย่าวังเวงเฉกเช่นนี้
ลูกนั้นเพียงบ่งชี้ให้เข้าใจในตัวลูก
ความพันพูกลูกรู้ดีเป็นเช่นไร
อยากให้แม่ได้ยิ้มอย่างภาคภูมิใจ
เหมือนเช่นดั่งภาพถ่ายนี้อีกซักครั้ง"
ตลอดช่วงชีวิตที่ผ่านมา ลูกรับรู้เสมอและเข้าใจความรู้สึกแม่ ถึงลูกคนนี้ไม่เคยได้เปนแม่ แต่ใช่ว่าลูกไม่แคร์เหลียวแลชีวิตของแม่ ให้ผ่านไปอย่างไร้ค่า และไม่มีความหมาย ตอนแรกลูกคิดดีแล้วถ้าพูดไปอธิบายยังไงแม่คงเข้าใจได้ยาก ลูกจึงเขียนเรื่องราวของแม่ออกมา หวังไว้ว่าวันที่อายุครบ25 จะมอบเป็นของขวัญให้แม่ แต่ด้วยเวลาและความจำเป็นลูกก็จัดทำขึ้นไม่ทัน เมื่อถึงวันก่อนหน้านี้ลูกก็ปรึกษาครู มาดีแล้ว แต่ลองพูดให้แม่ได้เข้าใจ แม่ยังเป็นกังวลใจมากกว่าเดิมอีก ลูกหวังว่าแม่จะเข้าใจ ถึงทุกความรู้สึกบนตัวอักษร เพราะลูกรู้ดี ว่าวิธีนี้ แม่จะเข้าใจและเก็บมันไว้ในความรู้สึกได้ตลอดไป เพราะยืนยันเพียงคำพูดไป หรือการกระทำมันอาจยังไม่พอ เพราะพระคุณของแม่มันน่าจดจำ และจารึกไว้ตราบนานเท่านาน
...สิ่งที่ลูกบอกให้แม่เลิกห่วงลูกได้แล้ว เพราะลูกรู้ดี การห่วงใยใครซักคน มันมีความทุกข์ใจปะปนอยู่ ลูกรู้ว่าแม่เหนื่อยมามากแล้ว มันถึงเวลาที่ต้องตัดห่วงรักของแม่ เพราะแม่แก่ชรามากแล้ว ลูกเพียงอยากเป็นผู้นำห่วงไปคล้องให้แม่เท่านั่นเอง อยากให้แม่ได้สบายใจ ตอนที่แม่ยังมีลมหายใจอยู่ ใช่ว่าลูกจะทอดทิ้งแม่ไป เพียงอยากให้เข้าใจ ว่าลูกเติบใหญ่และแข็งแรงพอที่จะดูแลแม่ได้แล้ว ถึงแม่ขอร้องอย่าบอกแม่แบบนี้เลย ความรู้สึกบนความต่างก็ยากที่จะเข้าใจ อยากให้แม่รับรู้ไว้ ว่ารักแม่
...ลูกบอกว่าอยากเรียน เพราะตลอดเวลาที่ลูกพากเพียร ลูกได้พยายามทำเต็มที่และดีที่สุด เพราะลูกรู้เสมอ ว่าแม่จะยากจนเพียงใด แม่ทำไมอยากให้ลูกชายได้เรียน แต่สิ่งหนึ่งที่ค้างคาใจมาตลอด เพราะผมแค่อยากมีภาพถ่ายซักครั้งกับแม่ในวันรับใบประกาศการจบการศึกษาอย่างคนอื่นบ้าง เพราะตลอดการศึกษาที่เรียนจบมา แม้แต่วันรับใบประกาศพร้อมเพื่อนๆ ผมยังไม่เคยมีโอกาสเลย แต่วันนี้ต่อให้ไม่ได้เรียน แต่บทเรียนของชีวิตที่ได้มา มันทำให้ลูกรู้ว่า บทเรียนที่สูงค่าที่สุดของชีวิต คือ การให้ได้ทั้งชีวิต ดั่งที่แม่กระทำอยู่เช่นนี้ ชีวิตใหม่ของแม่คนนี้ เพียงอยากตอบแทนให้แม่มีชีวิตที่ดี ทุกๆวันนี้ ใช่จะรอแต่พรุ่งนี้อยู่ร่ำไป
...สิ่งที่บอกอยากเป็นครู เพราะผมรู้ตัวผมดี ว่าอาชีพที่ผมสามารถทำได้ในชาตินี้ ซึ่งจะทำหน้าที่ของแม่ได้มากที่สุด ลูกเป็นลูกชาย อย่างคำที่แม่เคยบอกลูกครั้งหนึ่งที่ถกเถียงกัน แม่กล่าวคำนั้น"ไอ้หล่าไม่ได้เป็นแม่ ไม่เข้าใจความรู้สึกของแม่หรอก" แม่พูดแบบนี้ไม่มีผิดเลย ตลอดเวลาที่ผ่านมา ลูดผ่านหลายสังคมและช่วงชีวิต ลูกค้นหาคำตอบของคำนี้มาตลอดว่า เราจะเข้าใจได้อย่างไร ครูคือผู้ที่ให้ ให้ด้วยใจ ผลตอบแทนที่ครูหวัง คือวันที่ลูกศิษย์ถึงฝั่งฝัน และเป็นคนดีของสังคม มันคงใกล้เคียงที่สุดเท่าทีผมได้ค้นหามา ผมอาจไม่ได้เป็นผู้ให้ชีวิตผมจึงขออุทิศทุกลมหายใจเข้าออก เพื่อสานต่ออาชีพแม่ให้สว่างกระจ่างแจ้งต่อไป
...สิ่งที่ลูกหยิบยกเรื่องความตาย เพียงอย่างเห็นแม่ได้สุขสบาย ยิ้มอย่างภาคภูมิใจในวันที่ยังมีลมหายใจอยู่ ลูกไม่ชอบการยกย่ออ่านประวัติของแม่ให้คนอื่นรับรู้ในวันที่เผาศพแม่ ผมจึงทำอย่างเพื่อให้แม่ได้เข้าใจ หรือมีใครเขากำหนดให้มา ให้แม่ภาคภูมิใจ ตอนมีลมหายใจ แต่มันกลับทำให้แม่ต้องกังวลใจ ขอให้แม่เข้าใจได้ทีเทิด
...สิ่งที่ลูกบอกให้แม่ปล่อยวาง เพราะชีวิตหรือโชคชะตา ฟ้ากำหนด เมื่อถึงจุดจบ เรารบก็แพ้มันอยู่ดี แต่เรายังดีที่มีชีวิตอยู่ในวันนี้ ทำทุกอย่างแค่หัวใจสุขสบายใจ ยิ้มออกมาอย่างสะใจ ให้โลกรับรู้ได้เท่านั้นเอง
วันนี้ลูกอยู่แดนไกล ทำได้เพียงอยากให้แม่ได้เพียงสุขสบายทั้งกายและใจ ต่อให้วันนี้เรายังยากจน ความสุขของคน มันไม่ได้วัดกันตรงนั้น ถึววันนี้ลูกไม่มีใบปริญญา แต่ลูกมั่นใจได้ว่าลูกคว้าปริญญาชีวิตนี้มาได้แล้ว และไม่มีคำว่าทุกข์ทน อยู่อย่างคนไร้ค่าอีกต่อไป
หวังว่าทุกตัวอักษรหากแม่อ่านจบแม่จะยิ้มออกมาอย่างภาคภูมิใจ ที่ชีวิตใหม่ของแม่ที่มี สุขสบายทั้งกายและใจ
ขอขอบคุณเฟสบุ๊คโลกออนไลน์ช่วยกระจายความรักอย่างทั่วถึงและรวดเร็ว
ขอบคุณพี่น้องทั้งหลายที่อ่านจบ แล้วช่วยถ่ายภาพรอยยิ้มของแม่ส่งมาให้ที ทั้งรอยยิ้มของแม่ผมและรอยยิ้มของแม่ท่านด้วยครับ ลุกขึ้นมาเถอะครับเชิดชูแม่เพศหญิงที่เสียสละและให้ได้เพียงนี้
อย่าปล่อยให้สังคมที่โง่เขลา ยกย่อชูเกียรติ บุคคลที่ไร้เกียรติ เอามาพูดถึงกันอีกเลย
"อย่าปล่อยให้คุณค่าของเวลา ที่ได้มา จากลาทั้งหยดน้ำตา เสียใจทั้งที่ร้องเรียกให้กลับมา ตอบแทนคุณค่าในวันที่สายไป"
รู้และเข้าใจตรงกัน อย่าเลยกับคำ ว่าพรุ่งนี้ มันไม่เคยมีอยู่จริง
...ขอกุศลผลบุญนำพา ช่วยส่งต่อให้แม่ เข้าใจและรับรู้...

รักแม่สุดหัวใจ
ลูกชายแดนไกลแต่หัวใจติดกับแม่