ชีวิตประจำวันของ loveonepicec

 
ฉันมีปัญหาตรงไหน แค่เป็นเด็กป.6แสนจะธรรมดาแค่ชอบอยู่ในโลกส่วนตัวในการเขียนนิยายมากกว่าคนทั่วไปมันก็หาว่าเรา เป็นโรคจิต แม่งอยากจะไปกระโดดถีบไอ้คนที่พูดชิบหาย!(ต่อจากนี้จะมีคำพูดไม่สุภาพ ขออภัยด้วย)
"ไอ้โรคจิต!"
"โรคจิตบ้านพ่องแกดิ!"
"มันหนักหัวพ่องแกรึไง"
"มุง โรคจิตกว่าตูอีกชอบแอบดูผู้หญิงเข้าห้องน้ำไอ้โรคจิต"
"พูดงี้มาไฟว้กันดีกว่า"
"เออ วันนี้ตอนเย็นหลังร้านเซเว่น"ก่อนที่ไอ้ตัววิปริตจะเดินออกไปมันแสยะยิ้มแล้วพูดว่า
"ไอ้*****"ไอ้สาดดดดดดดด!!!
อ้ากกกกกก!!!ตูจะฆ่ามานนนนนนนน
ตอนเย็น
ฉันและยัยต้นสนเดินมาอย่างองอาจส่วนพวกมันแน่นอน......หมาหมู่ชัดๆมันมากันตั้ง4คนแหนะT^T
"เฮ้ยแบบนี้มันขี้โกงนี่หว่า"ยัยสนท้วง ใช่แบบนี้มันหมาหมู่ชัดๆ(ที่พายัยสนมาเพราะมารักษาแผลให้)
"ก็มุงไม่ได้บอกว่าห้ามพาพวกมาด้วย"เออวะ
"แต่ว่า มุงก็ขี้โกงอยู่ดีตูมีแค่2คนมุงมีตั้ง4ตัว"ฉันเเอบด่ามัน
"ว่าไงนะยัยโรคจิต!"
"มาไฟว้กันเลย!"จากนั้นฉันก็สู้กับพวกมันยัยสนก็ดูฉันต่อสู้กับพวกมัน(พอฉันหมดแรงยัยนี่จะจัดการที่เหลือให้ขอบอกเลยว่ายัยนี่แรงเยอะยังกะปีศาจ)
แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก
ฉันเริ่มหมดแรง บ้าเอ้ยสงสัยว่ายัยสนจะได้ออกโรงเร็วกว่าที่คิดไว้แหะ ฉันส่งสัญญาณให้ยัยสน
"โอเค"ฉันรีบไปพักส่วนยัยสนเดินออกมาแล้วสู้กับพวกมันจนชนะ แน่นอนไม่มีแม้แต่รอยแผล - -
"อั่ก ฝากไว้ก่อนเถอะ เฮ้ย!เกียร์หมา"พวกมันรีบวิ่งออกไปพร้อมกับแผลที่ยัยสนทำ
"ถุย กากชิบหาย"ยัยสนพูด
"ค่าๆ เจ้าแม่กวนอิม"
"ตูไม่ใช่เจ้าแม่กวนอิมสักหน่อย ไอ้บ้า - -"
"เออ ตูล้อเล่น"
"ไป กลับบ้านกัน"ฉันและยัยสนแยกย้ายกลับบ้าน
............................................................................................................
เออแบบว่า เคยเป็นเด็กมีปัญหาชอบต่อยตีไปทั่วยัยสนก็เป็นคู่หูต่อยตีตั้งแต่อนุบาลพอขึ้นป.4-6ไม่ค่อยมีเรื่องเท่าไหร่เลยตกลงกันว่าจะไม่มีเรื่องแต่พอมาวันนั้นก็อยากออกโรงบ้างแหะๆ
ถ้าหยาบไปก็ขออภัยนะคะ อ้อแล้วก็ช่วงนี้การบ้านเริ่มเยอะขึ้นเลยต้องเลื่อนวันแต่งนิยายถ้าหยุดนานหน่อยก็ขอโทษด้วยนะคะ