คนอย่างฉัน เกิดมาเพื่อเป็นหวานเย็น!

-

วันที่ 24 มิถุนายน พ.ศ. 2557 เวลา 22.55 น.

  2 ตอน
  0 วิจารณ์
  5,460 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 25 มิถุนายน พ.ศ. 2557 02.08 น. โดย เจ้าของเรื่องสั้น

แชร์เรื่องสั้น Share Share Share

 

1) ชีวิตจริงของมัธยมปลาย.

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

          แสงแดดอุ่นๆยามเช้า นกน้อยร้องเพลงเสียงใส สายลมค่อยๆพัดผ่านหน้าต่างมากระทบกับผิวกายของฉัน สาวน้อยร่างบางที่กำลังหลับไหลลืมตาขึ้นช้าๆ แสงแดดส่องเข้าที่ดวงตาสีฟ้าสดใส

          "รุ่นพี่ รุ่นพี่ โอ ฮานิ สายแล้วนะคะ"

          "เอมิ งั้นหรอ วันนี้เปิดเรียนสินะ"

          กร๊ากกกก !!!! สายขนาดนี้แล้วหรือเนี่ยยยยย !!!!

          ฉันคือ โอ ฮานิ สาวม.ปลายที่ไม่มีอะไรดีซักอย่าง วันแรกของการเปิดภาคเรียนฉันก็ดันตื่นสาย แถมยังต้องให้รุ่นน้องมาปลุกถึงที่บ้านอีกด้วย ฉันมันห่วยสุดๆเลย

          "ขออนุญาติค่ะ!!"

          "โอ ฮานิ๊!! ฉันคิดว่าเธอจะไม่มาเรียนซะอีก ทำไมมาสายล่ะเป็นอะไรหรือปล่าว"

          "คุณครูคะ หนูแค่นอนเพลินนะค่ะ"

          ณ ห้องสี่เหลี่ยมจัตตุรัสสีขาวด้านในมีนักเรียนราว40คน ที่กำลังก้มหน้าสายตาจ้องมองที่กระดาษแผ่นบางๆที่มีตัวหนังสือมากมาย คุณครูใส่แว่นที่ยืนอยู่หน้าห้อง ในมือที่ถือช็อกสีขาวนั้นกำลังวาดลวยลายบางอย่างลงบนกระดานดำ เป็นบรรยากาศที่เห็นได้ทั่วไปในวัยเรียน เวลานี้ฉันไม่ได้นั่งเพื่อเรียน แต่ฉันกำลังรอเสียงออดดังต่างหาก ปีนี้ฉัยอยู่ชั้นมัธยมศึกษาปีที่6แล้ว แต่เชื่อสิ่ฉันยังหารเลขไม่เป็นด้วยซ้ำ

          อ๊อดดดดด !! เยี่ยม.เสียงออดดังแล้วได้เวลาพัก นี่เป็นเวลาที่ฉันรอคอย

          "รุ่นพี่ฮานิ เราไปนั่งคุยกันบนดาดฟ้าดีมั้ยคะ"

          "เอ่อ ได้สิ่ ไม่ได้ไปนานแล้วเนอะ"

          "ลมมมมม~ สายลมที่พัดผ่านผิวกายของฉัน ฉันชอบท้องฟ้าและลมที่สุด"

          "เอมิ เธอก๊อปปี้คำพูดของฉันทำไมกัน"

          "เอมิแค่อยากพูดแทนรุ่นพี่ต่างหากล่ะคะ ทำไมรุ่นพี่ถึงชอบท้องฟ้าและลมคะ"

          "ฉันแค่คิดว่ามันสงบน่ะ .. เอาล่ะนอนกันเถอะ"

          สายลมเอ๋ย ก้อนเมฆเอ๋ย ขณะที่ฉันใช้ชีวิตอย่างซ้ำซากแบบนี้ ทำไมพวกเจ้าถึงมีลักษณะที่แตกต่างออกไปทุกวินาที ไม่ซ้ำซากเลย ฉันสงสัยจริงๆ

          4 ชม. ผ่านไป

          แสงแดดเริ่มจางลับขอบฟ้า สายลมเริ่มเย็นเยือก เจ้าชายรูปงามเดินเข้ามาหาฉัน เส้นผมสีน้ำตาลเข้ม สายตาคมดุจดั่งหนามกุหลาบ ริมฝีปากสีชมพูอ่อนกำลังจุมพิศเจ้าหญิงที่หลับไหล~

          "เฮ้! สาวน้อย ทำไมเธอมานอนอยู่ตรงนี้ล่ะ"

          "อ๊ะ! คุณคือใครน่ะ"

          "ฉันเป็นครูของที่นี่น่ะ"

          "ปะเป็นครูงั้นหลอ ? ขอโทษค่ะฉันจะไม่แอบมานอนที่นี่อีกแล้วค่ะ"

          ให้ตายสิ่ ฉันหลับไปนานเท่าไหร่กัน เปิดเรียนวันแรกไม่ได้เข้าเรียน3วิชา ฉันนี่แย่จริงๆ .. ว่าแต่คนที่เจอบนดาดฟ้านั่นเป็นครูจริงหรอ ทำไมฉันถึงไม่เคยเห็นนะ ?

 

คำยืนยันของเจ้าของเรื่องสั้น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา