แม้กาลเวลา...

"โถ่เว้ย! เกรดมาแบบนี้อีกแล้วอ่ะ ทำไมวิชานี้เกรดมันต้องได้แค่นี้ทุกทีเลยวะ!"ร่างสูงโปร่งสบถอย่างไม่ชอบใจ เมื่อเกรดวิชาประวัติศาสตร์ไม่ได้ดั่งที่คาดไว้ทั้งๆที่ก็ตั้งใจเรียนและส่งงานเป็นอย่างดี
"ไอ้โน ใจเย็นดิมึง ครูเขาให้ทำงานเพิ่มได้ไม่ใช่หรือ?"
"ไอ้เพีย เงียบปากไป กูนี่ส่งงานจนไม่รู้จะส่งยังไงละ โห...มึงดูจารย์แกให้คะแนนแต่ละที กดคะแนนกูซะไม่เหลือซาก..."
"ใจเย็นดิมึง..."
"พี่เพียขาาาาาาาาาาา"ร่างของเด็กมัถยม4 ที่หน้าอกไม่4เลยสักนิดที่วิ่งร่าเข้ามาหาพี่ชายสุดที่รัก และไม่วายมีเรื่องให้ช่วยเหมือนเคย
"พาย มีอะไรอีกล่ะฮะเรา มาทีไรมีเรื่องให้พี่ช่วยทุกทีเลยสิน่า..."
"หือ..เกลียดจริงคนรู้ทัน วันนี้พายมีเรื่องให้พี่ช่วย เรื่องเกี่ยวกับข่าวที่ว่ามีนักเรียนของโรงเรียนเราที่เข้ารอบ มิสโมเดล รอบคัดเลือกน่ะค่ะ..."
"ถามโนสิ พี่ไม่ได้รับผิดชอบเรื่องนี้..."เพียกล่าวก่อนเดินไปสะกิดเพื่อนที่นั่งหน้าบูดเป็นตูดสุนัขอยู่ริมหน้าต่าง
"มึง น้องกูอยากรู้เรื่องไอ้ประกวน...อะไรสักอย่างเนี่ยแหละที่มึงรับผิดชอบอยู่อ่ะ.."