ความเจ็บที่ไรเสียง

    ก็อะนะในโรงเรียนม.ปลายอันทำธรรมดาแห่งหนึ่งในวันที่แดดดีดีลมเย็นเย็นในภาคเรียนที่สอง
ตอนนันผมจบ ม.2 เองครับโดยผมไม่รู้ว่ามีเด็กม.2เขามาใหม่เขาน่ารักเงียบเงียบและเย็นชาและผม
ก็รู้ตัวว่าผมชอบเข้าเมื่อผมรู้ทุกวันจะมีนังสมาทิผมก็แอบมองน้องเข้าทุกวันจนผมได้รู้ความจริงว่าน้องคบกับพี่ชื่อน้ำนอกโรงเรียนผมถึงกับแอบร้องไห้และผมก็ดีนะเพราะแต่ผมดีอย่างนะเพราะต้องยอมจะทำไงได้เข้าเป็นชายเราเป็นเพสที่สามใครจะรับได้แต่ดีที่ผมมี่เพื่อนแบบเดียวกันผมก็เลยแอบปกปิดไว้ว่าผมชอบใครมันก็แปลกนะเพื่อนเรามันจะอย่ากรู้ทำไมมันก็ชอบถามหรือมันตอกย้ำก็ไม่รู้
เจ็บอะแต่ในวันจบการศึกษาผมเดินไปจับมือน้องและจูงมือออกมาจากห้องเรียนและน้องก็งงง
นะและผมพูดว่าพี่แอบชอบน้องแต่พี่ไม่กล้าและน้องก็มองโดยพูดอะไรไม่ออกและผมต่อเลยว่าไม่มีใครรักน้องเท่าพี่ไม่ว่าคำว่ารักพี่แอบให้น้อง
 โดยที่เธอไม่สนในนันผมพูดไปร้องไปและน้องพูดมาว่า  มันคงเป็นไปไม่ได้    
ผมก็ไม่พูดอะไรและหยุดและเดินจากไปโดยต้องทำใจโดยก่อนไปผมพูดว่าพี่จะรอน้องและมีอะไรให้ช่วยก็บอกและน้องกับผมก็เดินออกมาและจากกันไป เรื่องมันสอนผมนะการที่เรารักใครเราก็ควรจะบอกมันจะมีเวลาเจ็บจะรอเสมอ
                                                    จะรอและจะรักเธอคนเดียวจะเก็บใจไว้ให้นะเธอคิม
หน้าตาไม่ค่อยดีแต่ไม่มีหลอกลวงและมีความจริงใจสมอรักนะคิมแม้จะไม่รู้