ตุ๊กตาตัวเก่า

ในหมู่บ้านหนึ่ง   การทำตุ๊กตา เป็นที่โด่งดังมากโดยมีนักทำตุ๊กตาที่มีฝีมือเก่งที่สุดในหมู่บ้าน เขาทำตุ๊กตาที่มีหน้าตาเหมือนคนจริงๆได้สมบูรณ์   ไม่มีไครเทียบเขาได้ เขาชื่อทอมสัน เขามีภรรยาแสนสวยชื่อวิตอเลีย มีลูกสาวแสนน่ารักชื่อริเดียร์ ครอบครัวของเขาร่ำรวยจากการส่งออกค้าขายตุ๊กตาของเขา เขาช่างมีความสุขอย่างยิ่ง จนวันที่ วิตอเลีย ภรรยาสุดรักของเขาจากไป ริเดียร์ เพิ่งอายุได้ 7 ขวบพอดี
        วันเวลาผ่านไปหลายปี ริเดียร์เติบโตเป็นสาวสวย ปีนี้เธออายุ 12 ปีพอดีทอมสันไม่อาจลืมความเจ็บที่ภรรยาเสียไป จนเขาได้เจอกับ มีนา หญิงม่ายที่สามีเสียชีวิตเพราะจมน้ำ มีนาเป็นคนที่สวยมาก แต่นิสัยไม่อาจเทียบ วิตอเลียได้  ทอมสันได้แต่งงานกับมีนาหลังจากเจอกันไม่นาน เธอรังแกริเดียร์ทุกวันทำชาร้อนหกใส่ริเดียร์บ้าง เหยีบเท้า ฯลฯ เธอหวังแต่สมบัติของทอมสันอย่างเดียว เธอเริ่มกังวลว่าตัวเองจะไม่ได้สมบัติ เธอจึงไปจ้างโจรมาปล้นบ้านแล้วให้ฆ่า ริเดียร์ ทิ้ง โดยบอกอย่าให้เหลือหลักฐาน ในคืนนั้น ริเดียร์ ลงมาหาพ่อของเธอแล้วบอกรักก่อนเข้านอนเหมือนทุกที ทอมสันรักริเดียร์มาก เพราะเธอคือดวงใจที่ทำให้ คิดถึง วิตอเลียเสมอ ริเดียร์ก็ขึ้นไปบนห้องของเธอ ทุกคนในบ้านหลับกันหมด มีเงาของชายร่างสูงยืนอยู่ตรงหน้าตาของริเดียร์เขาคือโจรที่มีนาจ้างมา  เขาถือถุงดำ และมีดไว้ในมือ เขาเดินเข้ามาตรงเตียงของริเดียร์ ก่อนที่จะนำมีดแทงทะลุอกของริเดียร์เธอลืมตากว้าง เขาแทงเธออีกครั้งเลือดสีแดง กระจายเต็มเตียง เขาค่อยๆหั่นร่างของริเดียร์เลือดที่สาดไปทั่วพื้น ขณะ  ที่เขานำชิ้นส่วนเล็กของริเดียร์ใส่ถุงดำ ลูกตาข้างหนึ่งของเธอก็ ล้นลงมากลิ้งไปตรงปลายเตียง โดยที่เขาไม่เห็น เช้าวันต่อมา ทอมสันแปลกใจที่ ลูกสาวตื่นสาย จึงขึ้นไปดู เขาล้มทั้งยืนเมื่อเห็นเลือดที่สาดไปทั่วห้อง เขาแทบขาดใจ จนเหลือบไปเห็นลูกตาที่ตกอยู่ เขาหยิบขึ้นมากอดไว้ที่ออก น้ำตาผู้เป็นพ่อไหลอย่างทรมาร ทอมสันเก็บตัวอยู่แต่ในห้อง มีนาดูมีความสุข ทอมสันได้แต่ร้องไห้กับการสูญเสียลูกสาวสุดที่รักไปเขาเหลือบไปมองตุ๊กตาที่ทำโครงไว้ รอการเต็ม ตา และลงสี เขาเอาลูกตาของ ริเดียร์ไปใส่ที่เบ้าตาของตุ๊กตา แล้วลงสีทำทรงให้เหมือนริเดียร์ เขาทำมันสำเร็จ เขากอดตุ๊กตาไว้แน่น แล้วร้องไห้ ได้แต่พูดขอโทษที่ไม่สามารถดูแลเธอได้เขานำมันไปไว้ที่ห้องของริเดียร์ มีนาได้กลับมาจากปาร์ตี้ เธอเมามากจนเข้าห้องผิด เธอเดินไปที่ห้องของริเดียร์ พอเปิดประตู เธอก็กรีดร้องออกมา หัวใจของเธอเต้นรัว เธอรีบวิ่งไปหาทอมสัน แล้วเล่าว่าเธอเจอผีของริเดียร์หลอก ทอมสันก็หัวเราะ “ริเดียร์ยังไม่ได้ตายสักหน่อย” มีนาตกใจ ทอมสันคงเสียสะติไปแล้ว เขาเจ็บปวดเกินเยียวยา ไม่อาจรับความจริงว่าริเดียร์จากไปแล้วมีนาได้สมบัติทุกอย่าอย่างที่ต้องการ จนมีข่าวลือว่า โจรที่เธอจ้างตายอย่างปริศนา ลูกตาทั้งสองข้างหายไปจากเบ้า ปากที่อ้างกว้างเหมือนกรีดร้องอย่างเจ็บปวด ทำให้มีนากลัวมาก เธอจึงคิดจะทำลายตุ๊กตานั้นทิ้ง เธอได้เข้าไปในห้องของริเดียร์ เห็นตุ๊กตานั่งอยู่บนเก้าอี้ จ้องมองเธอ  เธอเริ่มหวาดกลัว เธอจับตุ๊กตาขึ้นเพื่อจะเอาไปเผา ที่มีบางอย่าตกลงมา เป็นลูกตา สองลูก เธอทิ้งตุ๊กตา แล้วทันทีที่จะวิ่ง ขาของเธอก็ถูกบางอย่างจับไว้เธอมองลงไป สีหน้าของเธอตกใจอย่างสุดขีด ตุ๊กตาริเดียร์จับขาเธอไว้อยู่
 กร๊อบ! ขาของเธอถูกหักจนเห็นกระดูกที่หลุดออกมา เธอกรดร้องลั่นบ้าน ร้องขอความช่วยเหลือแต่ก็ไม่มีไครได้ยิ้น ตุ๊กตายิ้มอย่างโกรธแค้น ก่อนที่จะเอามีดฟันหน้าของมีนาจนไม่เหลือชิ้นดี ทอมสันขึ้นมาหาริเดียร์ เขาเป็นเธอนั่งตรงหน้าตาแล้วหันมายิ้มให้เขาเหมือนทุกวัน เขามองดูศพของมีนา แล้วเดินไปกอด ริเดียร์ “เสื้อผ้าหนูเปื้อนหมดแล้วนะ” ริเดียร์หัวเราะก่อนจะร้องไห้ เธอกอดพ่อไว้แน่แล้วกระซิบบอกทอมสันว่า “หนูรักพ่อค่ะ” ทอมสันลูบหัวของเธอเบาๆแล้วล้มลงไปกับพื้น เขาไม่ได้กินอะไรเลย ตั้งแต่ที่ริเดียร์จากไปเขาจึงสิ้นใจตาย ขณะ ที่กอดตุ๊กตา...
      วันเวลาผ่านไปหลายปี ข่าวลือของครอบครัวทอมสันกระจายอย่างรวดเร็วทุกคนหวาดกลัว ทิ้งบ้านของทอมสันให้เป็นบ้านร้างเป็นที่น่ากลัวของคนแถวนั้น บางคืนก็จะมีคนได้ยินเสียงพ่อลูกคุยกันดังออกมา ฝังดูมีความสุข แต่ก็ทำให้คนแถวนั้นหวาดกลัวอยู่ที่วัน.....