รักบ้า ๆ ของนายสมหวังกับถ้วยมาม่า

 
          “ฉันรักคุณนะ..สุมาลา” (อืมจะรักใครก็เรื่องของมึง..น้ำเน่าจริง ๆ ละครทุกวันนี้) ผมชื่อนายสมหวัง มะพร้าวราดน้ำยาขนมจีน ..ยินดีที่ได้รู้จักครับ นี้คือชื่อจริงนามสกุลจริงที่ผู้เขียนตั้งให้ไม่กี่วินาทีที่แล้ว เหอะ ๆ
 
          “ฉันก็รักคุณเหมือนกันค่ะ..คุณทรงทัพ” (เอาเป็นว่าผมปิดโทรทัศน์ดีกว่าครับ) ชีวิตของผมนี้โคตรลำบาก หญิงก็หายากกระเทยผมก็อยากได้มาเป็นเมีย... (โทษทีนะครับที่ผมเป็นคนหื่น) แต่ว่าผมมีแฟนสาวอยู่คนหนึ่ง และผมก็มีกิ๊กสิบคนเห็นจะได้ (ว่าไปนั้น..จริง ๆ ก็มีคนเดียวแหละคนที่เรียกว่าแฟน)
 
          “พี่สม ๆ กกน. หนูหายอีกแล้วค่ะพี่..ไม่รู้มันหายไปไหน พี่พอจะเห็นไหม?” ..ผมมีน้องสาวแสนสวยอยู่คนหนึ่งเธอน่ารักมากเลยครับ ใครสนใจโทรมาที่ 090-347-005X (ตัวสุดท้ายเดาเอาเองนะครับ)
 
          “ขึ้นมาเอาที่ห้องพี่สิจร้า พี่นี้แหละเป็นคนขโมย กกน. ของน้องเอง” ครับ..ใครสนใจก็กดมั่ว ๆ แล้วคุยกับน้องเข้าเลยนะ ฮ่า ๆ ผมนายสมหวัง..ก็อยากมีน้องเขยเร็ว ๆ ด้วยสิ (เดียวจะทำไข่ลูกเขยให้ดื่มทุกวันเลย)
 
          “พี่สม ๆ แฟนพี่มาหา” (เรียกพี่ว่า พี่สม ๆ แบบนี้เหมือนด่ากันเลยไอ้น้องสาวลามกกก) ไม่รู้ว่าใครจะลามกกว่าใคร เอิ้ก ๆ แต่วันนี้แฟนสุดที่รักมาหา ผมต้องเอาไปสักหน่อยแล้ว (ที่จริงเรานัดกันไปเที่ยว..ภาษาอังกฤษเรียก เดช เดท เดด โอ้ยยย!!..เรียกไรช่างมัน)
 
          “จร้า ๆ พี่สมทราบแล้วจร้า เดียวพี่จะลงไปรอแปป ๆ” (กำแหละ..ไม่ได้อาบน้ำตั้งแต่เมื่อวาน..ซิบหายล่ะกู!!)
 
          “ที่รักรอนานมั้ยจร้า” ผมนายสมหวังถามเองครับท่าน...
 
          “มายหรอก เค้าก็พึ่งมา..ว่าแต่กลิ่นอะไรเหมือนหมาตายเลยอ่ะตะเอง”  (อุ้ยยย..!!)
 
          “เออ..อย่าไปสนใจเลยที่รัก กลิ่นตัวเค้าเอง”
 
          “ยี้ยยย..แมร่งโคตรสกปรกเลยว่ะที่รัก” (ในใจมันคงคิดว่า..ผู้ชายเห้ ๆ อย่างนี้..กูหลงรักได้ไงชัวร์..ผมเคยมีประสบการณ์)  -_-“
 
           “งั้นเราไปกันเถอะ..ทุกอย่างก็เตรียมพร้อมแล้ว” จากนั้นเราทั้งสองก็ออกไปเดินทางไปพร้อมกัน เธอรู้อยู่แล้วว่าผมเนี้ยเป็นคนยังไง และเธอคงรับมันได้กับผู้ชายอย่างผม (ผมคิดแบบนั้น)
 
          “ที่รัก เค้าว่าเราก็ไปร้านเกมกับม่ะ” ผมพูด..แล้วเธอก็ตอบตกลงด้วยใบหน้าไม่ชอบมันนัก (ไม่แน่ใจผมมองไม่ทัน) ก่อนที่เธอจะยิ้ม ใบหน้าอันเต็มไปด้วยรอยยิ้มของเธอช่างน่ารักจริง ๆ
 
          “ไปก็ไปสิ” เธอตอบผมแบบนี้ล่ะ (เอาเป็นว่าผมติดเกมมากคนหนึ่งเลยก็ว่าได้) ตอนนี้ผมมองแค่เกม ๆ อยู่เบื้องหน้าเท่านั้น เกมที่ผมชอบคงหนีไปพ้นเกมต่อสู้ที่เด็กผู้ชายเค้าชอบเล่นกันทั่วไป เช่น PB,DOTA,หรือไม่ว่าจะเป็นแนว FIFA ผมก็ชอบเล่นหมดนั้นแหละ..จนในเวลาเที่ยงของวันนั้นมาถึง
 
          “ที่รัก เค้าหิวแล้วนะ” เธอพูด..ทั้ง ๆ ที่ตอนนั้นผมกำลังเล่นเกมอย่างมันส์ เลยไม่สนใจคำพูดนั้นนัก และผมก็ได้ตอบเธอไปว่า...
 
          “งั้นหรอก อืม..เค้าก็หิวเหมือนกัน ตะเองช่วยไปซื้อมาม่าถ้วยมาให้เค้าหน่อยดิ”
 
          “เออได้..เดียวไปห้องน้ำแปปนะ เค้าจะซื้อมาให้” นี้คือคำพูดสุดท้ายจากเธอ..!!?
 
          เวลาผ่านไปเป็นชั่วโมงเห็นจะได้ ผมนายสมหวังเริ่มหมดหวังแล้วเมื่อเธอไปไม่กับมาสักที ในใจของผมคิดว่า (แมร่ง!! ไปเข้าห้องน้ำที่ประเทศสเปนหรือไงฟร้ะ..ถึงปล่อยให้ฉันรอนานขนาดนี้) และแล้วผมก็ไม่เจอเธออีกเลย...
 
          ผ่านไป 2 ปี ผมนายสมหวังกับน้องสาวผู้น่ารักไปเที่ยวซื้อของในห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง ขณะที่ผมและน้องสาวกำลังเดินขึ้นบันใดห้าง..(โอ้!! แม่เจ้า)..ผมพบเธออีกครั้ง..ที่กำลังจะลงบันใดแห่งนั้น..กับผู้ชายที่ผมไม่ทราบนามสกุลมากับเธอด้วยอีกตัว..
 
          “พี่สม..นั้นแฟนพี่นี้น่า” (หยุดพูดเลยไอ้น้องสาวตัวแสบ) ผมทำหน้าเซ็ง ๆ..ก่อนที่จะเดินเข้าไปถามเธอ ถึงเรื่องราวในอดีตเมื่อ 2ปีก่อนอย่างสุภาพว่า (ไม่สิ ๆ..ตอนนั้นผมตะโกนออกไปเลยว่า)
 
          “ที่รัก..แล้วมาม่าถ้วยกูสั่งล่ะ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!?”  อืม..ผมตะโกนไปแบบนี้เลย  -_-“  (ชีวิตคนถูกทิ้ง) ถามแบบนี้สบายใจแล้วพี่น้อง ผมเข้าใจทุกอย่างดี